വെടിച്ചി – കടത്തു കടന്നു റോഡിൽ നിന്നു ഒരു ഓട്ടോയിൽ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ ചെന്നു. അധികം വൈകാതെ തന്നെ ട്രെയിൻ വന്നു. തീരെ തിരക്കില്ല. സമയം 5.30 കഴിഞ്ഞു. ട്രെയിൻ നീങ്ങി തുടങ്ങി. എപ്പോളോ ഞാൻ ഉറങ്ങി പോയി. പിന്നെ അച്ഛൻ വിളിക്കുമ്പോളാണ് ബോധം വരുന്നത്.

അച്ഛൻ : എഴുന്നേൽക്കു നമ്മുക്ക് ഇറങ്ങാറായി.

അമ്മയുടെ മടിയിൽ നിന്നും ഞാൻ ചാടി എഴുന്നേറ്റു ഊരി ഇട്ടിരുന്ന ചെരുപ്പ് ഇട്ടു. അമ്മച്ചി എഴുന്നേറ്റു സീറ്റിനു അടിയിൽ നിന്നു ബാഗ് എടുത്തു. അച്ഛൻ മുന്നിലും ഞാനും അമ്മയും പുറകിലുമായി ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഞാൻ മനഃപൂർവം തന്നെ ട്രെയിനിൽ ഉള്ള ചെക്കന്മാരുടെ ദേഹത്തു മുട്ടി ഉരുമിയാണ് ഇറങ്ങിയത്.

ബാംഗ്ലൂർ അല്ല സ്ഥലം. ഒരു ചെറിയ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ. അധികം ആളുകൾ ഇല്ല.തീർത്തും വിജനം.

ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി സ്റ്റേഷന് വെളിയിൽ വരുമ്പോൾ ഒരു നാൽപതു വയസു തോന്നിക്കുന്ന ഒരു സുന്ദരനായ ആൾ ഞങ്ങളെ കാത്തു നില്പുണ്ടായിരുന്നു. നല്ല പൊക്കം. നിറം. കറുത്ത കട്ടി മീശ. സ്വർണമാലയും കൈ ചെയിനും. അടുത്ത് ചെന്നപ്പോൾ തന്നെ പെർഫ്യൂംൻറെ മണം.

ഡെന്നിസ് : റജി അല്ലെ?

അച്ഛൻ : അതെ, ഡെന്നിസ് സാർ?

ഡെന്നിസ് : അതെ.

അച്ഛൻ : നമസ്കാരം സാർ.

ഡെന്നിസ് : നമസ്കാരം. യാത്ര ഒക്കെ സുഖമായിരുന്നോ?

അച്ഛൻ : തിരക്ക് ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് സുഖമായിരുന്നു സാർ. ഇത് എൻറെ ഭാര്യയും മോളും.

അച്ഛൻ എന്നെ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് ചേർത്ത് നിറുത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അയാൾ എൻറെ തോളിൽ കൈ ഇട്ടു ഒരു കൈ കൊണ്ട് എൻറെ മുഖം ഉയർത്തി.

ഡെന്നിസ് : ഞാൻ വിചാരിച്ചതിലും സുന്ദരി ആണെല്ലോ മോൾ. എന്താ മോളുടെ പേര്?

ഞാൻ : ഷീന…

ഞാൻ നാണിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

വെടിച്ചിയുമായി ഒരു യാത്ര – അടുത്ത പേജിൽ തുടരുന്നു