സിസ്റ്ററൂമായി ചങ്ങാത്തം കൂടിയതിനു ശേഷം മാത്തച്ചായനെ ഒരു പരിധി വരെ ഒഴിവാക്കാൻ തനിക്കു കഴിഞ്ഞു.
അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് നിർണ്ണായകമായ ആ കാഴ്ച കാണാൻ ഇടയായത്. ഉച്ചയുണു കഴിഞ്ഞു മാത്തച്ചായൻ കിടക്കാൻ വട്ടം കൂട്ടുമ്പോഴേക്കൂ ഞാൻ എന്തെങ്കിലും കാരണം പറഞ്ഞു തടി തപ്പുകയാണു പതിവ്. അന്നും ഞാൻ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.

ഹാൻഡ്ബാഗെടുക്കാൻ മറന്നതുകൊണ്ട് ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്നും തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. ആരേയും ഉണർത്താതെ ബാഗുമെടുത്തു സ്ഥലം കാലിയാക്കാമെന്നു കരുതി ഞാൻ ബെഡ് റൂമിന്റെ വാതിൽ പതിയെ തുറന്നു.

ഭാഗ്യം അച്ചായൻ കട്ടിലിലില്ല. ബാത്ത് റുമിലോ മറ്റോ ആകും എന്നോർത്തുകൊണ്ട് ഞാൻ ബാഗുമെടുത്തു മുറിയിൽ നിന്നുമിറങ്ങി. പെട്ടെന്നാണു അമ്മയുടെ മുറിയിൽനിന്നും എന്തോ അപശബ്ദങ്ങൾ ചെവിയിൽ പതിച്ചത്. കിതപ്പും ഞരക്കവും കൂട്ടത്തിൽ ചെറിയ പിറുപിറുക്കലും. ആദ്യം അമ്മക്കെന്തോ പറ്റിയതാകും എന്നു ഭയന്നുവെങ്കിലും വാതിലിനോട് കൂടുതൽ അടൂത്തപ്പോൾ കാര്യം ഏതാണ്ട് മനസ്സിലായി.

ആരുമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് അമ്മയും അപ്പനുംകൂടി അൽപം വിസ്തരിച്ചു കളിക്കുകയാകും. ചെറുചമ്മലോടെ തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും തലയിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി. അപ്പൻ സ്ഥലത്തില്ല. മാത്രമോ മാത്തച്ചായനെ മുറിയിൽ കണ്ടുമില്ല, സംശയം തീർത്തിട്ടു തന്നെ. താക്കോൽ ദ്വാരത്തിലൂടെ ഉള്ളിലേക്കു നോക്കിയിട്ട് കാര്യമായിട്ടൊന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല.