വണ്ടി ഓടിക്കുമ്പോഴും മനസു മുഴുവനും രാവിലെ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളായിരുന്നു. ചോദിച്ചതിനെല്ലാം മറുപടി പറഞ്ഞത് അച്ഛനായിട്ടല്ല. പക്ഷെ ഞാൻ വീണ്ടും ആശയ കുഴപ്പിത്തിലായി. ഞാനല്ലെ അവളെ നേർവഴിക്ക് നടത്തേണ്ടത്. അതിന് പകരം ഞാൻ അവളുടെ ഇഷ്ട്രപ്രകാരം എന്തും ചെയ്യാനുള്ള അനുവാദമല്ലെ കൊടുത്തത്.

അവളെ വിലക്കേണ്ട താൻ അവളുടെ പ്രകൃതി വിരുദ്ധമായ പ്രവർത്തികൾക്കെല്ലാം പച്ചക്കൊടി കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. അല്ലെങ്കിൽത്തന്നെ അവളെ ഉപദേശിക്കാൻ എനിക്ക് എന്തവകാശമാണുള്ളത്. താൻ ചെറുപ്പത്തിൽ കാണിച്ചിട്ടുള്ളതിന്റെ ഒരംശം പോലും അവൾ കാണിച്ചിട്ടില്ലല്ലൊ.

ഞാൻ എന്റെ അതേ രക്തത്തിൽ പിറന്ന എന്റെ പെങ്ങളുമായി എന്തൊക്കെയാ കാണിച്ചിട്ടുള്ളത്. അതിന്റെ പ്രതിഫലമല്ലേ എന്റെ മോൾ. പൊന്നു മോൾ ഫെബി. എനിക്ക് എന്റെ സഹോദരിയിൽ ഉണ്ടായ എന്റെ മാത്രം മകൾ. എതോ ഒരു നിമിഷത്തിൽ പറ്റിപ്പോയ പിഴവ്, എത്ര സൂക്ഷിച്ചതാ. എന്നിട്ടും തനിക്ക് ഈ പിഴവ് പറ്റിയില്ലെ. എല്ലാം വിധി.

എന്നിട്ട് എന്നെയും എന്റെ മകളെയും ഒറ്റയ്ക്കാക്കിയിട്ട് അവൾ സ്വസ്ഥമായി പോയി. മോളെ വളർത്തി ഇത്രടം വരെയാക്കാൻ ഞാൻ പെട്ടപാട് എനിക്കും കർത്താവിനും മാത്രമേ അറിയൂ. ഓരോന്നാലോചിച്ച് വീടെത്തിയത് അറിഞ്ഞില്ല. കാർ പാർക്ക് ചെയ്ത് കോളിങ് ബെല്ലിൽ വിരൽ അമർത്തി. കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞും മീര കതക് തുറന്നില്ല.