“അയ്യേ..എന്താ ഇത്.വേറൊന്നുമില്ലേ.എനിക്കിതൊന്നും വേണ്ടാ…നീ പോയി ആ ബ്രഡും ജാമും എടുത്ത് കൊണ്ട് വാ…“ പുതിയ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ സന്തതി. എന്ത് ചെയ്യാം തള്ളയില്ലാതെ വളർന്ന കൊച്ചല്ലെ എന്ന് കരുതി കുറച്ച് ലാളിച്ചു. അതിന്റെ ഫലം. അത് കേട്ടതും എന്തോ തെറ്റ് ചെയ്തപോലെ പണ്ടേ വിരണ്ടിരുന്ന മീര ഒന്നുംകൂടി വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.

“എന്താ മോളേ ഇത്..ബ്രേയ്ക്ക്ഫാസ്റ്റിന് ഹെവി ഫുഡ് നല്ലതാണെന്നറിയില്ലെ..‘
ഞാൻ എന്റെ അറിവിന്റെ കെട്ടഴിക്കാൻ തുടങ്ങി

“പപ്പാ.മതി.എനിക്ക് ഇപ്പൊ വിശപ്പിന് കഴിക്കാനാണ് വേണ്ടത്. പപ്പായുടെ ഉപദേശം കേട്ടാൽ ഉള്ള വിശപ്പ് കൂടി പൊകുമേ..നിനക്ക് വയ്യെങ്കിൽ ഞാൻ പോയി എടുക്കാം.“
എന്റെ അറിവിന്റെ കെട്ടഴിക്കാൻ വിടാതെ അവൾ അവളുടെ ഇഷ്ടത്തിന് കഴിക്കാൻ എടുക്കാനായി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

“ഇന്ന് എന്താ നിനക്ക് മൗന വൃതം ആണോ.. ഒരിക്കലും റസ്റ്റ് ഇല്ലാത്ത നിന്റെ നാക്കിന് ഇന്ന് എന്ത് പറ്റി.”

“അത്.എയ്.ഒന്നുമില്ല.” അവൾ നിന്ന് കൂടുതൽ പരുങ്ങി.
എനിക്ക് കുറച്ച് രസം പിടിക്കാൻ തുടങ്ങി

“ഒന്നുമില്ലാതൊന്നുമില്ല. ഞാൻ കണ്ടതല്ല. കുറച്ച് കൂടുതലാണെന്നേ പറയു .”

എൻറീശോയേ…ഞാൻ ഇതെന്താ ഈ പറയുന്നെ…എനിക്ക് വട്ടയോ..എന്റെ മോളേ പ്പോലേ കരുതുന്ന ഇവളോട് ഞാൻ പഞ്ചാരയടിക്കുന്നോ.
ഇപ്രാവശ്യ പരുങ്ങിയത് ഞാനാണ്. ഞാൻ ഇടം കണ്ണിട്ട് അവളുടെ റിയാക്ഷൻ അറിയാനായി ഒന്ന് നോക്കി. അതിശയം എന്ന് പറയട്ടെ അവളുടെ മുഖത്ത് നിന്നും ആ പേടിയും പരുങ്ങലും മാറി. പകരം പണ്ടേ വെളുത്തിരിക്കുന്ന അവളുടെ കവിളികൾ ഒന്ന് ചുവന്നു. ഉള്ള വില കളയണ്ടായിരുന്നു.