“എന്തായിത്…ഒന്നും കഴിക്കാൻ ഇല്ലല്ലോ? രാവിലത്തെ ഒരു ചായയും ബാക്കിയുണ്ടല്ലോ..? ഞാൻ രണ്ടാം പ്രതിയെ തിരഞ്ഞു. അവളും എന്റെ മോളെപ്പോലെയാണ്. ഓഫീസിലെ ഷഫീക് ശരിയാക്കിത്തന്ന ഒരു ജോലിക്കാരിയാണ്. പേര് മീര. ഫെബിനെക്കാളും രണ്ട്വയസ് മുപ്പ് കാണും. ആരും ഇല്ലാത്തവളായത് കൊണ്ട് ഞാൻ സ്വന്തം മകളേപ്പോലെയാണ് നോക്കിയിരുന്നത്. മുൻപ് നിന്നിരുന്ന തള്ള സുഖമില്ലാ.. ഇനി ഒന്നിന്നും ആവില്ലാ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ കണക്ക് തീർത്ത് പറഞ്ഞ് വിട്ടു. തള്ളയുണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ ഒരു സമാധാനം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതിപ്പോ രണ്ട ബോംബുകൾക്ക് കാവലിരിക്കുന്നത് പോലെയാണ്. വെളിയിൽ ആര് കണ്ടാലും എന്റെ രണ്ട മക്കളാണന്നേ പറയു.

പണ്ട് മുതൽക്കേ അവളുടെ ശരീരത്തിനുമുണ്ടായിരുന്നു. “മീരേ.ദേ ഞങ്ങൾ കഴിക്കാൻ വന്നിരിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലെ…? അവളുടെ മുഖത്ത് ആ പരുങ്ങൽ അപ്പോഴും കിടന്ന് തത്തി കളിക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. എന്നാൽ അത് പുറത്ത് കാണാതിരിക്കാൻ അവൾ പരമാവധി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും അവൾ ഞങ്ങൾക്ക് കഴിക്കാനുള്ളതും എടുത്ത് കൊണ്ട് വന്നു. അവളുടെ മുഖത്ത് പരുങ്ങലിനെക്കാൾ ഞാൻ കണ്ടത് ഒരുതരം ഭയമായിരുന്നു. അവൾ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. അവളുടെ കൈയ്യും കാലും വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ സംശയിച്ചു. അവൾ കഴിക്കാനുള്ളത് മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചു. എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട ദോശയും കടലയും ആയിരുന്നു.