രാവിലത്തെ കൂളിയും തേവാരവും കഴിഞ്ഞ് ഓഫീസിലേക്ക് തയ്യാറായി. വെറുതെ കണ്ണാടിയിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി. ഇല്ലാ കിഴവനായിട്ടില്ല. ഇപ്പോഴും പഴയ ചെറുപ്പം ഉണ്ട്. മുടി കൂറച്ച് നരച്ചതല്ലാതെ വലിയ പ്രായം ഒന്നും ആയിട്ടില്ല. പഴയ കാലത്ത് നാല്പത്കളിൽ നിൽക്കുന്നവരും ചുറുപ്പക്കാരാണ്. ഇപ്പോഴോ, നാല്പത് കഴിഞ്ഞൊ അവൻ കിഴവനായി ആരുടെയും കുറ്റുമല്ല. ലൈഫ് സ്റ്റെൽ അങ്ങനെ അല്ലെ. അതും ഈ ബാംഗ്ലൂരിൽ ആണെങ്കിൽ പിന്നെ പറയാനും ഇല്ല. പക്ഷെ ഇപ്പോഴും ചെറുപ്പത്തിന്റെ ആ തിളപ്പ് തന്റെ ഉള്ളിൽ ഇല്ലേ..ഉണ്ട്. അതല്ലെ ഇന്നലെ അങ്ങനെയെല്ലാം സംഭവിച്ചത്.

“പപ്പാ.പപ്പാ…ആർ യൂ കമ്മിങ്ങ് ഒർ നോട്ട്?..“ ഇവൾ ഇതുവരെ പോയില്ലെ. ഞാൻ താഴക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെന്നു.

“ഓ.സാർ വന്നോ..ഞാൻ വിചാരിച്ചു..ഇന്ന് ഓഫീസിൽ പോണില്ലാന്ന്..” അവൾ എന്നെയും കാത്ത് ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ഒറ്റയ്ക്കിവിടിരുന്ന് എന്ത് ചെയ്യാനാ..നീയും കൂടുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ലീവെടുക്കാമായിരുന്നു .“ ഞാനും അവളോടൊപ്പം ബ്രേക്ഫാസ്റ്റിന് ഇരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ഞാൻ അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു പരുങ്ങൽ ശ്രദ്ധിച്ചത്. അപ്പോൾ ഇവൾ സമാർട്ടായി അഭിനയിക്കുകയാണ്. ഇന്നലത്തെ കാര്യത്തിൽ കുറച്ച് പരുങ്ങൽ ഉണ്ട്. ഇപ്പോഴും അവൾക്ക് താൻ എല്ലാം കണ്കാണുമോ എന്ന ഒരു സംശയം ഉണ്ട്. എന്നാൽ അത് ഉറപ്പിക്കാനും വയ്യ. ഓ.വരട്ടെ. എവിടം വെരെ പോകൂം എന്ന് നോക്കട്ടെ. ഇനി ഒരുത്തിയെ കൂടെ കാണാനുണ്ട്.