അവർ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ ശരീരത്തിന് ചൂടുകൂടുന്നു. അവരുടെ ശരീരം മുതുകത്ത് അമരുമ്പോഴും ചൂട് കൂടുന്നുണ്ട്. കുണ്ടും കുഴികളും അവസാനിക്കുന്നില്ല. റോഡ് ആണെങ്കിൽ വിജനം.

ജോസേ.. ഒന്ന് നിർത്തിക്കേ..

ഞാൻ ബൈക്ക് നിർത്തി.

മേഴ്സി ഹെൽമറ്റ് ഊരിയിട്ട് പറഞ്ഞു.. ഇനി ഇതിന്റെ ആവശ്യമില്ല. ഇവിടെയെങ്ങും ഒരു പോലീസ് ശല്യവും ഉണ്ടാവില്ല. ജോസും ഫെൽമറ്റ് മാറ്റിക്കോ..

ഞാൻ ഹെൽമറ്റ് ഊരി, മേഴ്സിയുടേയും വാങ്ങി ബൈക്കിന്റെ side ൽ hang ചെയ്തു.

ഒരു ആറോ ഏഴോ കിലോമീറ്റർ കൂടി പോണം. മിക്കവാറും റോഡിന്റെ അവസ്ത ഇത് തന്നെയാ..

ഈ വഴി മാത്രമേ ഉള്ളോ..

അതെ.. എന്താ ജോസിന് ബുദ്ധിമുട്ടായോ..

ഹേയ്.. ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുമില്ല.. ചോദിച്ചെന്നേയുള്ളൂ..

കട്ടറിൽ നിന്നും കട്ടറിലേക്കാണ് ചാടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. അത് ബുദ്ധിമുട്ടാവുന്നുണ്ടോ?

ഹേയ്..

ഓരോ ചാട്ടത്തിലും എന്നെ മർദ്ദം ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടാവുന്നുണ്ടോ എന്നാണ് ചോദിച്ചത്.

ആ ചോദ്യത്തിൽ എന്തോ ഒരു കുന്‌ഷ്‌ട് എനിക്ക് തോന്നി. എങ്കിലും ഞാനൊന്ന് പൊട്ടൻ കളിക്കുന്നതാണ് സന്ദർഭത്തിന് യോജിച്ചതെന്ന് തോന്നി.

എന്തോന്ന് മർദ്ദം.. എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല..

ഓ.. പിന്നെ.. അത് കള്ളം.. ഓരോ പ്രാവശ്യം ഘട്ടറിൽ ചാടുമ്പോഴും എന്റെ നെഞ്ച് ജോസിന്റെ മുതുകത്ത് അമരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.