” കൂട്ടുകാരിയും കുടുംബവും എത്തീട്ടില്ലച്ഛാ. അച്ഛൻ പൊയ്ക്കോ..” അവൾ പറഞ്ഞു. അതോടെ അച്ഛൻ അവിടുന്ന് പോയി. അതോടെ കുറച്ചകലെ പാർക്ക് ചെയ്ത ഇന്നോവ കാറിലേക്ക് പ്രിയ നടന്നു. ആ ചുവന്ന കാറിൽ അവളെ കാത്തിരുന്നത് കൂട്ടുകാരിയല്ലായിരുന്നു. വാസുദേവൻ. അയാൾ അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഡോർ തുറന്നു കൊടുത്തു.

“വാ… വേഗം കേറൂ… ആരെങ്കിലും കാണും മുൻപേ”

അവൾ പേടിച്ചരണ്ട് ആ വണ്ടിക്കകത്തു കയറിയിരുന്നു. ശരവേഗത്തിൽ വാസുദേവൻ വണ്ടിയെടുത്തു മുൻപോട്ടു കുതിച്ചു. യാത്രക്കിടയിൽ അയാൾ അവളുടെ തുടയിൽ പതിയെ തലോടി. അവളയാളെ ദയനീയമായി ഒന്ന് നോക്കി. അറക്കാൻ കൊണ്ടു പോകുന്ന ആട്ടിൻക്കുട്ടിയുടെ മുഖമായിരുന്നു അവൾക്കപ്പോൾ. വാസുദേവൻ എന്തക്കോയൊ സംസാരിച്ചു. അവൾക്കതൊന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ലാരുന്നു.

യാത്ര അവസാനിച്ചത് വാസുദേവൻറ്റെ ദൂരെയുള്ള തോട്ടത്തിലെ വീട്ടിലായിരുന്നു. ഏക്കറു കണക്കിന് കൊക്കോ ചെടികളും കാപ്പിയും കൃഷി ചെയ്യുന്ന തോട്ടത്തിനകത്തു ഒരു മനോഹരമായ കുഞ്ഞു വീട് ആണ്. തോട്ടം നോക്കുന്ന മധ്യവയസ്കനായ ജോലിക്കാരൻ കാറിലിരിക്കുന്ന പ്രിയയെ നോക്കി അർത്ഥം വച്ച് ചിരിക്കുന്നു. അയാൾ താക്കോൽ വാസുദേവന് കൊടുത്തിട്ടു പുറത്തേക്കു പോയി. പ്രിയ കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ വാസുദേവൻ അവളുടെ തോളിൽ കൈയിട്ടു കൊണ്ടു അകത്തേക്കാനയിച്ചു. അതോടൊപ്പം തന്നെ ആ കൈവിരലുകളിലൊന്ന് തന്റ്റെ മാറിടത്തിൽ അമർന്നതവളറിഞ്ഞു.

കാര്യങ്ങൾ ആരംഭിക്കുകയാണെന്നു അവൾക്കു മനസ്സിലായി. അടുത്ത നിമിഷം സാരിയുടെ മുകളിലൂടെ ആ കൈകൾ അവളുടെ മനോഹരമായ മുലയെ പിടിച്ചമർത്തി. ഞെട്ടി പിടഞ്ഞുകൊണ്ടു അവളയാളെ തന്നിൽ നിന്നകറ്റി. ആരെങ്കിലും കണ്ടോ എന്ന് ചുറ്റിലും നോക്കി. അവളുടെ പരിഭ്രമം കണ്ട വാസുദേവൻ വീടിനു വെളിയിൽ വച്ച് തന്നെ അവളെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു പിടിച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു.

“ആരും അറിയില്ല കാണില്ല. ദാ… ഈ ഉമ്മറത്തിട്ടു നിന്നെ ഞാൻ ഭോഗിച്ചാലും ഇവിടാരും ഇപ്പൊ കാണാനില്ല. വാ അകത്തു പോവാം. ഇനിയൊരു പകലും രാത്രിയും നമ്മളീ വീടിനകത്താണ് നിനക്ക് വേണ്ടതൊക്കെ ഉണ്ടിവിടെ. വാ… നിനക്കു വേണ്ടി ഞാനൊരുക്കിയിരിക്കുന്ന മണിയറയിലേക്ക് പോകാം നമുക്ക്”

പ്രിയയുടെ തീർത്ഥയാത്ര – അടുത്ത പേജിൽ തുടരുന്നു