പള്ളീലച്ചൻ – പള്ളിക്കാര്യങ്ങളിലെന്നപോലെ കുഞ്ഞാടുകളുടെ ജീവിതത്തിലേക്കും എത്തിനോക്കുകയും ഏത് തരത്തിലുള്ള പ്രശ്നമായാലും അതിനൊക്കെ പരിഹാരവും ആശ്വാസവും ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുക്കേണ്ടതും തന്റെ കടമയാണെന്നും വിശ്വസിക്കുന്നയാളാണ് ജോളിയച്ചൻ.
പേരുപോലെ തന്നെ ആള് ജോളിയാണ്.

ഇടവകയിലെ കുഞ്ഞാടുകളായ പല വിധവകളുടേയും ആശ്വാസവും അത്താണിയുമാണ് ജോളിയച്ചൻ.
കൈയിലിരുന്ന വാക്കിങ് സ്റ്റിക്ക് നിലത്തൂന്നി ജോളിയച്ചൻ നിവർന്നു നിന്നു. അല്ല, വാക്കിങ് സ്റ്റിക്കിന്റെ ആവശ്യമൊന്നുമില്ല. പിന്നെ അതൊരലങ്കാരം. അതുകൊണ്ട് വേറെ ചില പ്രയോജനങ്ങളുമുണ്ടല്ലോ !!

പള്ളിക്ക് തൊട്ടപ്പുറത്തെ
മതിൽക്കെട്ടിനകത്തെ രണ്ടുനിലയുള്ള ബംഗ്ലാവിലേക്കച്ചൻ നോക്കി.
പുതിയതായി പെയിന്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു.

ആ വീട് വർഷങ്ങളായി ആളൊഴിഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയിലാണ് പുതിയ താമസക്കാർ വന്നത്. മൂന്നു നാലു ദിവസമായി താൻ സ്ഥലത്തില്ലായിരുന്നതിനാൽ പുതിയ ആളുകളെ പരിചയപ്പെടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

സത്യവിശ്വാസികളായ ഒരമ്മയും മകളുമാണെന്ന് കപ്യാർ പറഞ്ഞറിഞ്ഞു. അമ്മയുടെ പേര് റോസമ്മ യെന്നും. തന്റെ കുശിനിക്കാരിയായ ത്രേസ്യയാണ് സഹായിയായി കൂടിയേക്കുന്നതെന്നും അച്ചൻ അറിഞ്ഞു.

അയൽവാസിയായതിനാൽ ഇങ്ങോട്ട് വന്നില്ലെങ്കിലും അങ്ങോട്ട് ചെന്ന് പരിചയപ്പെടുന്നതിൽ ഒരു അനൗചിത്യവും അച്ഛന് തോന്നിയതുമില്ല. സന്ദർശനത്തിനുമുൻപ് ത്രേസ്യാമ്മയോട് വിവരങ്ങളൊക്കെ തിരക്കാമായിരുന്നു.
ഉം.പോട്ടെ. സാരമില്ല. കാണാൻ പോകുന്ന പൂരം കേട്ടറിയണോ.

ഗേറ്റുതുറന്ന് അച്ചൻ അകത്തേക്കു നടന്നു. ആഹാ.നല്ലൊരു പൂന്തോട്ടമുണ്ടല്ലോ. പുതിയ താമസക്കാരി അൽപ്പം കലാബോധമുള്ള കൂട്ടത്തിലാണെന്നു തോന്നുന്നു. മണൽ വിരിച്ചവഴിയിൽ ഇഷ്ടികകൾ പാകിയിരിക്കുന്നു. വഴിയുടെ അരികുകളിൽ, മുല്ലയും റോസയും നട്ടിരിക്കുന്നു.

തലേന്നു പൂത്ത മുല്ലപ്പൂവുകൾ കൊഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. മുല്ല നേരത്തെ ഇവിടെയുള്ളതായിരുന്നിരിക്കണം. വേണമെങ്കിൽ പള്ളിയിൽനിന്നും നല്ല റോസയുടെ കമ്പുകൾ കൊടുത്തുവിടാം. എന്നൊക്കെ സ്വയം മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അച്ചൻ വരാന്തയിലേക്ക് കയറി. കോളിങ്ങ്ബെല്ലിൽ വിരലമർത്തി. വാതിൽ തുറന്നത് പ്രതീക്ഷിച്ച ആളല്ല. ത്രേസ്യാമ്മയായിരുന്നു.

വീട്ടുകാരിയില്ലിയോ?
ഒണ്ടേ .വിളിക്കാമച്ചോ.
ത്രേസ്യാമ്മയ്ക്കിപ്പോൾ അൽപ്പം പ്രായമായി. ആയ കാലത്ത് അച്ഛന്റെ അനുഗ്രഹം ഒത്തിരി കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. അച്ഛനെ കാണുമ്പോ ത്രേസ്യാമ്മയുടെ മനസ്സിപ്പഴും കുളിരുകോരും. പുതിയ മേച്ചിൽപ്പുറകൾ തേടിപ്പോവുന്ന ജോളിയച്ചനും ത്ര്യേസ്യയെ മറക്കാനാവില്ലായിരുന്നു.

ത്രേസ്യ തിന്നുന്നത്ര ചിട്ടയോടെ തന്റെ കുണ്ണ മറ്റാരുമിതുവരെ തിന്നിട്ടില്ല. എന്നാലും ഇപ്പോ ത്രേസ്യയെക്കൊണ്ട് തീറ്റിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. അങ്ങനെ, പലവിചാരങ്ങളിൽ മുഴുകിനിന്ന അച്ഛൻ അടുത്തേക്കു വന്ന മൃദുവായ പാദചലനങ്ങൾ കേട്ടില്ല.

“ഇശോമിശിഹായ്ക്ക് സ്തുതിയായിരിക്കട്ടെ അച്ചോ.”

“ഇപ്പോഴുമെപ്പോഴും സ്തുതിയായിരിക്കട്ടെ.”

അച്ചൻ തന്റെ മൂന്നിൽ നിൽക്കുന്ന കുലീനയായ സ്ത്രീയെ സാകൂതം വീക്ഷിച്ചു. നല്ല ഉയരവും അതിനൊത്ത വണ്ണവും. വിഷാദഛായ പടർത്തിയ വലിയ കണ്ണുകൾ.

“മകളുടെ പേരെന്താ? ഒരു മൂപ്പത്തഞ്ചു വയസ്സു പ്രായം വരുന്ന ആ സ്ത്രീയെ മകളേ എന്നു വിളിക്കുന്നതിൽ അച്ചനൊരപാകതയും തോന്നിയില്ല. അച്ചന് വയസ്സ് അൻപതോടടുക്കുന്നു.

“ റോസമ്മ എന്നാണച്ഛോ.”
“അച്ഛനിരിക്കൂ.“

അച്ചൻ സോഫയിലിരുന്നു. റോസമ്മ എതിരെയുള്ള കസേരയിലും.
മകളിവിടെ വന്നിരിക്കൂ. അച്ഛൻ സോഫയിൽ തട്ടിക്കാണിച്ചു.

റോസാമ്മയ്ക്ക് ആജ്ഞാശക്തിയുള്ള ആ കണ്ണുകളെ നിഷേധിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അച്ഛന്റെ വെട്ടിയ താടിയും, വളഞ്ഞ മൂക്കും ഉയർന്ന നെറ്റിയുമെല്ലാമെല്ലാം ആ ശക്തമായ സ്വഭാവം വിളിച്ചോതി.
റോസാമ്മ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് അച്ചന്റെ അടുത്തിരുന്നു. ഇവിടത്തെ സ്ഥലവും താമസവും എങ്ങിനെയുണ്ട് റോസാമ്മേ.

നല്ല സ്ഥലമാണച്ചോ.

ഇവിടം എങ്ങിനെ തെരഞ്ഞെടൂത്തു?

അതച്ചാ… ഞങ്ങൾ മസ്കറ്റിലായിരുന്നല്ലോ… മോൾടപ്പൻ മരിച്ചിട്ടാറുവർഷമായി. അദ്ദേഹം മരിച്ചതിൽപ്പിന്നെ ഞങ്ങൾ ബാംഗ്ലൂരിലായിരുന്നു. ആങ്ങളയുടെ കൂടെ. ഇപ്പോൾ നാട്ടിലേക്കു വരണമെന്നു തോന്നി. മോളു മസ്ക്കറ്റിൽത്തന്നാ.. അവധിക്കു വരും. ഇതാണെങ്കിൽ മോളുടെ പപ്പായുടെ പഴയ വീടായിരുന്നു. ഇതൊന്നു പുതുക്കി ഇവിടാകാം താമസമെന്നു തോന്നി.

നന്നായി റോസമ്മേ.. തൊട്ടയൽക്കാരനായി കർത്താവും താമസിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. അങ്ങനെ ഒരിടം കിട്ടുന്നത് ഭാഗ്യമല്ലോ ‘'
താമസമൊക്കെ സുഖം തന്നെയോ?

നല്ല സ്ഥലമാണച്ചോ

റോസമ്മയുടെ മോൾടപ്പന്റെ പേരു മാത്യു എന്നല്ലായിരുന്നോ?..

അതെയച്ചോ…

മാത്യുവിനെ എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ കല്ല്യാണം ഈ ഇടവകയിൽ അല്ലായിരുന്നു.

അതച്ചാ…അന്നു ചില ബന്ധുക്കൾക്കെതിർപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

ആ..കാലമെല്ലാം മാറി.
അച്ഛനൊന്നു നെടുവീർപ്പിട്ടു. എന്നിട്ട് അവരെ പൂണ്ടടക്കം സ്ളോമോഷനിൽ അച്ചനൊന്ന് നോക്കി. എന്നിട്ട് മനസ്സിലെന്തോ കണക്കുകൾ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

റോസമ്മേ…മാത്യു ഇല്ലാതായശേഷവും, ഈ ചെറുപ്പം വിടാത്ത നീ എങ്ങിനെ കാലം കഴിക്കുന്നു?..

അച്ചന്റെ ചോദ്യം കേട്ട റോസമ്മ ശരിക്കും ഞെട്ടി.
അവർ പകച്ചിരിക്കുന്നത്കണ്ട് അച്ചൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു..

റോസമ്മയ്ക്ക് ഞാൻ പറഞ്ഞതുമനസ്സിലായില്ല എന്നുണ്ടോ?.

എന്തുപറയണമെന്നു അവർക്കൊരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല. തികച്ചും യാഥാസ്ഥിതികമായ ഒരു ചുറ്റുപാടിലാണ് റോസമ്മ അന്നുവരെയും ജീവിച്ചത്.

മക്കളുണ്ടാകുന്നത് ദൈവത്തിന്റെ അൽഭുതമെന്നായിരുന്നു റോസമ്മ വളരെക്കാലം ധരിച്ചുപോന്നത്. കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞതിനുശേഷവും ഒരു മകളുണ്ടാകുന്നതുവരെ മാത്രമേ ഇച്ഛായനുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടുള്ളൂ. ഭക്തനായ ഇച്ചായൻ പ്രാർഥനാഗ്രൂപ്പും ധ്യാനവുമൊക്കെയായി ജീവിതം കഴിച്ചുകൂട്ടി. റോസമ്മയ്ക്കും അതിലൊന്നും ഒരപാകതയും തോന്നിയിട്ടില്ലായിരുന്നു.

ഒരു പുരുഷന്റെ ചൂട് വേണമെന്ന ആഗ്രഹമൊന്നും തോന്നാത്തതിനാൽ ഭർത്താവ് ഭക്തിമാർഗ്ഗം തെരെഞ്ഞെടുത്തത് അവരെ ബാധിച്ചില്ല. മറ്റൊരു ജീവിതവും അവർക്കറിയില്ലായിരുന്നു.
സുഹൃത്തുക്കളാവട്ടെ പള്ളിക്കാരും, ഭക്തരും മാത്രം. (തുടരും)