ഒരു നായികയുടെ ഉദയം
ഒരു കട്ടിലും മേശയും അതിനടുത്ത് രണ്ടു കസേരയും മാത്രമാണ് ആകെ മുറിയിലുണ്ടായിരുന്നത്.
വൃത്തിഹീനമായി കാണപ്പെട്ട മുറിയിലെ മേശപ്പുറത്ത് മാത്രം പുസ്തകങ്ങൾ വൃത്തിയായി അടുക്കിവെച്ചിരിക്കുന്നു. അതിനടുത്തായി ഒരു പേനയും വെള്ളക്കടലാസ്കെട്ടും കാണാം.
ഒരുപക്ഷേ അടുത്ത സ്റ്റേറ്റ് അവാർഡും മറ്റു പുരസ്കാരങ്ങളും വാരിക്കൂട്ടാൻ പോവുന്ന സൃഷ്ടിയായിരിക്കണം ആ കടലാസിൽ രൂപപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.
“അപ്പോ ഇയാളാണ് ബെന്നി പറഞ്ഞ പെൺകുട്ടി.”
ഇരിമ്പുകസേരയിൽ കൂട്ടിയിട്ട തുണികൾ കൈകൊണ്ട് വാരിയെടുത്ത് കിടക്കയിലേക്ക് ഇട്ടശേഷം കസേരനീട്ടി അവളോട് ഇരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു..
“അതെ സാർ, ഞാൻ ഗോപിക,”
അവൾ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി.
“ഗോപിക മാരീ ഡാണോ?”
“അയ്യോ സർ, എനിക്ക് 20 വയസ് ആയതെ ഉള്ളൂ.”
“വീട്?”
“ഇവിടെ തമ്മനം ജംഗ്ഷന് അടുത്താണ്.”
“ബെന്നിയെ എങ്ങനാ പരിചയം?”
“മോഡലിംഗ് ഫീൽഡിൽ രണ്ട് വർഷമായിട്ടുണ്ട്. അങ്ങനെയുള്ള പരിചയമാണ്.”
“ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം വരാനായിരുന്നല്ലോ പറഞ്ഞത്. എനിക്കിവിടെ കുറച്ച് വർക്ക് തീർക്കാനുണ്ടായിരുന്നു.”
അയാൾ മേശപ്പുറത്തെ കടലാസ്സ് കെട്ടിലേക്ക് ഒന്നു കണ്ണോടിച്ചു.
“അയ്യോ സർ, ഞാനിപ്പോ വന്നത്ത് ബുദ്ധിമുട്ടായല്ലേ?”
“ഏയ് ഇല്ല. ഗോപിക വരുന്നതിനു മുന്നേ ഈ മുറി വൃത്തിയാക്കണമെന്ന് കരുതിയതാ, നടന്നില്ല.”
