ലവ് സ്റ്റോറി – ഉള്ളിൽ പറയാൻ പറ്റാത്ത സ്വവർഗ പ്രണയം സൂക്ഷിക്കുന്നവർക്കും പ്രണയം തുറന്നു പറഞ്ഞു പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുന്നവർക്കും ഈ കഥ സമർപ്പിക്കുന്നു. അല്ലാത്തവർ ഇങ്ങോട് നോക്കണമെന്നില്ല.

ഒരുപാട് കാമാസക്തികൊണ്ട് ഒന്ന് വാണമടിച്ചു കളയാമെന്ന് കരുതി വരുന്ന bisexual ആയ ആളുകൾക്കും ഇത് ചിലപ്പോൾ ഇഷ്ടപെട്ടെന്നുവരില്ല. കാരണം, ഇതിൽ കളിയുടെ കൺടന്റ് കുറവായിരിക്കും..എന്ന് കരുതി മൊത്തത്തിൽ അങ്ങ് പൈങ്കിളി ആകുന്നില്ല കേട്ടോ..

ആവശ്യത്തിന് മസാലയും എരിവും പിന്നെ പ്രണയത്തിന്റെ മധുരവും ചേർത്തിണക്കിയ ഒരു കഥ.

ഉദയനാണ് താരം എന്ന സിനിമയിലെപ്പോലെ ഏതോ ഒരു ഉദയന്റെ കഥാസാരത്തെ വീണ്ടും പൊടിതട്ടി മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തി അവതരിപ്പിക്കുന്ന രാജപ്പനാണ് ഞാൻ.

അല്ലെങ്കിലും ഓരോ കഥയും ജനിക്കുന്നത് മറ്റൊരു കഥയുടെ വേരിൽ നിന്നാണല്ലോ !!

എനിക്കെന്റെ ഭാരം അനുഭവപ്പെടുന്നില്ലായിരുന്നു..വായുവിൽ പൊങ്ങിക്കിടക്കുന്നത് പോലെയാണ് തോന്നിയത്. ബലിഷ്ടമായ കൈയ്യുകളുള്ള ഒരാൾ എന്നെ പൊക്കിയെടുത്തു നടക്കുന്നത് എനിക്ക് മനസിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ അത് ആരാണെന്നറിയാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും കണ്ണുകൾ തുറയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അയാൾ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത് എന്നോട് തന്നെയാണോ എന്ന് മനസിലാകുന്നില്ലായിരുന്നു. കേൾവിയും കുറഞ്ഞു വരുന്നത് പോലെ തോന്നിത്തുടങ്ങി.
തല പതുക്കെ ശരീരത്തിൽ
നിന്നും വിട്ടുപോകുന്നത് പോലെ അനുഭവപെട്ടു. പിന്നെ ഒന്നും ഓർക്കുവാൻ സാധിക്കുന്നില്ലായിരുന്നു.

കണ്ണുകൾ തുറന്നപ്പോൾ ചുറ്റും കുറെ ആളുകൾ ഇരിക്കുന്നു.
പരിചയമുള്ള മുഖങ്ങൾ !! . മറ്റാരുമല്ല, അമ്മയും ഇളയമ്മയും പിന്നെ അയൽവക്കത്തെ രണ്ടു ചേച്ചിമാരും.

അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി വലഞ്ഞിരിക്കുന്നു. വാതിലിനരികെ അച്ഛൻ ആരോടോ സംസാരിക്കുന്നു. മുഖം വ്യക്തമാകുന്നില്ല. കറുത്ത ഷർട്ടും കാവി മുണ്ടുമാണ് ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്.

അച്ഛൻ അയാളുടെ തോളത്തു തട്ടി

“മോൻ ഉണ്ടായിരുന്നത് നന്നായി”

എന്നൊക്കെ പറയുന്നുണ്ടായി.

“എല്ലാം ശരിയാകുമ്പോ അറിയിക്കു”
എന്നും പറഞ്ഞയാൾ പോയി.

അച്ഛൻ മുറിയിലേക്കു കയറി.

ഒന്നും പറയാൻ പറ്റിയ അവസ്ഥയിലല്ലാ ഞാനെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി.

“കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല.. രണ്ടു ദിവസം കഴിയുമ്പോ വീട്ടിലേക്ക് പോകാം..”

എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

“നീ വെറുതെ കരഞ്ഞു എല്ലാവരെയും പേടിപ്പികണ്ട ”

അച്ഛന്റെ ആ വാക്കുകളിൽ വിഷമത്തിൻ്റെ കണികകൾ കെട്ടിക്കിടപ്പുണ്ടാരുന്നു.

“ആഹ്.. നീ ഉണർന്നുവോ,ദേ അവന് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല.. ചെക്കൻ കണ്ണ് തുറന്നു കിടക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ”

അത് കേട്ട അമ്മയുടെ മനസ്സിൽ വിഷമം ഉണ്ടെങ്കിലും അമ്മ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

“മോഹനന്റെ മകൻ ആ സമയത്തു അവിടെ എത്തിയത് ഭാഗ്യം”.

അയൽവാസിയായ ചേച്ചി അങ്ങനെ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോളാണ് എനിക്ക് ആക്‌സിഡന്റ് ആയ കാര്യം ഞാൻ ഓർത്തത്.

സ്കൂൾ വിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് സൈക്കിൾ ചവിട്ടിയാണ് ഞാൻ എന്നും പോകാറുള്ളത്.

സാധാരണ അടുത്തുള്ള ചില കുട്ടികൾ കൂടെ ഉണ്ടാകാറുണ്ടായിരുന്നു..പക്ഷെ പത്താം ക്ലാസ് ആയതുകൊണ്ട് സ്പെഷ്യൽ ക്ലാസ് തുടങ്ങി. അതുകൊണ്ട് വൈകുന്നേരം ഒറ്റക്കാണ് ഇപ്പൊ വീട്ടിലേക്ക് പോക്ക്.
എന്റെ കാലക്കേടെന്നല്ലാതെ എന്ത് പറയാൻ..സ്കൂളിൽ നിന്ന് വരുന്ന വഴി എന്നെ ഒരു കാറുകാരൻ ഇടിച്ചു താഴെയിട്ടു..വണ്ടി നിർത്താതെ അയാൾ ചീറിപ്പാഞ്ഞു പോയി. തലയിടിച്ചാണ് താഴെ വീണത്. ചുറ്റുമുണ്ടായ ആളുകൾ ഓടിവരുന്നത് എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു. ആരോ എന്നെ പൊക്കിയെടുത്തു ഇവിടെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചതാണെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി.

എങ്കിലും ആരായിരുന്നത് എന്ന് മനസിലായില്ല..

“മോനെ, ഇപ്പോ എങ്ങനെയുണ്ട്?”

അമ്മയുടെ ചോദ്യത്തിന് വാ തുറന്നുത്തരം കൊടുക്കാൻ കഴിയാത്തത് കൊണ്ട് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി മാത്രം നൽകി.

ആറ് ദിവസം ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടന്നു. കുറെ ബന്ധുക്കളും കൂട്ടുകാരും മറ്റും കാണാനൊക്കെ വന്നു. പക്ഷെ എന്നെ രക്ഷിച്ച ആ ‘മോഹനന്റെ മകൻ' മാത്രം വന്നില്ല.

ആരോടെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കാമെന്ന് വച്ചാൽ

നടന്നതൊക്കെ ഒരു സ്വപ്നമായി കരുതി മറക്കൂ

എന്നൊക്കെ പറയുന്നു. എന്തോ വലിയ സംഭവം നടന്നത് പോലെ.!

പിന്നെ വിചാരിച്ചു, ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും ഇറങ്ങട്ടെ..ബാക്കി അപ്പോ അന്വേഷിക്കാമെന്ന്. അങ്ങനെ ആറു ദിവസത്തെ ഹോസ്പിറ്റൽ വാസത്തിന് ശേഷം ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് പോയി.

കാലിന് ചെറിയ നീരുണ്ടെങ്കിലും നടക്കാനും ഓടാനുമൊന്നും കുഴപ്പമില്ല.എല്ലാം ശരിയായി എന്നെനിക്ക് തോന്നി.

ഒരാഴ്ചയായി ക്ലാസ്സിൽ പോയിട്ടു. വരുന്ന ദിവസം തൊട്ട് ക്ലാസ്സിൽ പോകണം. പത്താം ക്ലാസ്സല്ലെ..ലീവ് എടുക്കാൻ പാടില്ലല്ലോ!.

അവധി സമയങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ വീടിനടുത്തുള്ള കുട്ടികളൊക്കെ കൂടുന്ന ഒരു സ്ഥലമുണ്ട്.
'youngsters bridge' എന്നാണ് ഞങ്ങൾ ആ സ്ഥലത്തെ പറയുന്നത്. ഒരു ശാന്തമായ സ്ഥലം. അടുത്ത് ഒരു പാലമുണ്ട്. ഞങ്ങൾ അതിനടുത്തിരുന്നാണ് ഓരോരോ ബഡായികളൊക്കെ പറയാറ്.

വീടിനടുത്തുള്ള എന്റെ ബെസ്റ്റീസ് – നന്ദുവും അപ്പുവും കിരണുമാണ്. ഞാനും അവന്മാരും പിന്നെ വേറെ കുറെ കുട്ടികളും സാധാരണ അവിടെ കൂടാറുണ്ട്.

വീട്ടിൽ വന്ന അന്ന് വൈകുന്നേരം ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം സ്ഥലത്തേക്ക് പോയി. നന്ദുവും കിരണും കൂടെ വന്നു. വേറെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

“ഡാ,നിനക്കൊക്കെ ഈ മോഹനൻ ചേട്ടൻ്റെ മകനെ അറിയോ?”.

കേട്ട ഉടനെ നന്ദു,

“മനുവേട്ടനെ ആണോ നീ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?”

“ആഹ്.. എനിക്കറിയില്ല. മോഹനൻ ചേട്ടന് ഒരു മകളല്ലെ ഉള്ളത്.. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ മീനാക്ഷി ചേച്ചി?”

ഞാൻ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“ഏയ്.. ഒരു മകനുമുണ്ട്..ആ ചേട്ടൻ ബാംഗ്ലൂരോ മൈസൂരോ അങ്ങനെ എവിടേയോ ആണ് പഠിക്കുന്നത്. ഇപ്പൊ ഡോക്ടർ ആയി എന്ന് തോന്നുന്നു. നാട്ടിൽ വന്നിട്ടുണ്ട്. അയാളല്ലെ നിന്നെ രക്ഷിച്ചെ?.”

നന്ദു എന്റെ സംശയം വ്യക്തമാക്കി ത്തന്നു.

നന്ദുവിന് ആ ചേട്ടനെ നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു. അവന്റെ അച്ഛൻ ഒരു രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തകനാണ്.അത്കൊണ്ട് നാട്ടിലെ കുറെ ആളുകളോട് നല്ല പരിചയമുണ്ട്.

“നീ ആ ചേട്ടനെ കണ്ടിട്ടില്ലെ?”

എന്ന് നന്ദു ചോദിച്ചപ്പോ.. ഇല്ല എന്ന രീതിയിൽ ഞാൻ തലയാട്ടിയപ്പോൾ കിരൺ എതിർത്ത്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു,

“ഒലക്ക..!!! പണ്ട് കൃഷ്ണന്റെ അമ്പലത്തിൽ ഉത്സവത്തിന് ഇടി ഉണ്ടായപ്പോ, സിനിമയിലെപ്പോലെ ഉണ്ടെന്നും പറഞ്ഞ് വായും പൊളിച്ചു നിന്നതു ഓർക്കുന്നുണ്ടോ?”

“ആഹ്…അത് ഓർക്കുന്നുണ്ട്”

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ കിരൺ ചാടിക്കേറി പറഞ്ഞു

“ആഹ് ..അന്ന് മുമ്പിൽ നിന്ന് ഇടി ഉണ്ടാക്കിയില്ലേ ,അതാണ് മനുവേട്ടൻ..”

പക്ഷെ എനിക്ക് ആ മുഖം ഓർത്തെടുക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലായിരുന്നു.

“ആ ചേട്ടൻ, കാണാൻ നല്ല ലുക്കാണ്.. എന്താ.. ജിം ബോഡി. പിന്നെ അയാൾക്ക് നല്ല അടിപൊളി താടിയും മീശയുമൊക്കെയുണ്ട്.

“കുറെ ലൈൻ ഒക്കെ ഉണ്ടെടാ..ആ ചേട്ടന്റെ ഒക്കെ ഒരു ഭാഗ്യം..പ്ലസ് ടു ആകുമ്പോ ഞാനും ജിമ്മിൽ പോകും. താടിയൊക്കെ വളർത്തും..അപ്പൊ എനിക്കും കുറെ ലൈനൊക്കെ വീഴും”

നന്ദുവിന്റെ പറച്ചിൽ കേട്ട കിരൺ അവനെ കുറെ കളിയാക്കി..കൂടെ ഞാനും.

പക്ഷെ മനസ്സിൽ മനുവേട്ടനെ കുറിച്ചാണ് ആലോചിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നത്.

കുറെനേരം അവിടെയിരുന്നു സംസാരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.

രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടന്നപ്പോൾ നന്ദു പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിൽ ഓർത്തു. മനു എന്ന ആ കഥാപാത്രത്തെ സങ്കൽപ്പിച്ചു,
എങ്ങനെയെങ്കിലും അയാളെ ഒന്നു കാണണം എന്നുറപ്പിച്ചു ഞാൻ പതുക്കെ നിദ്രയിലാണ്ടു…

പതിവ് പോലെ ഞാൻ എന്റെ സൈക്കിളിൽ സ്കൂളിലേക്ക് പാഞ്ഞു.
കുറെ നാളുകൾക്ക് ശേഷമാണ് ഞാൻ സ്കൂൾമുറ്റം ഒന്ന് കാണുന്നത്.

വല്ലാത്ത ഒരു കുളിർമ്മ.!!!
കുറെ ഓർമ്മകൾ സമ്മാനിച്ച ഒരു ഇടമാണത്..എനിക്ക് പുരുഷന്മാരോടാണ് താല്പര്യമെന്ന് മനസിലാക്കിത്തന്ന ആദ്യസ്ഥലം.

എട്ടാം ക്ലാസ്സിൽ പടിക്കുമ്പോളാണ് ഞാൻ ആ സത്യം ആദ്യമായിട്ട് മനസിലാക്കുന്നത്. ആ വര്ഷം ട്രാൻസ്ഫർ കിട്ടി വന്ന ഒരു പുതിയ പി ടി മാഷ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഷഹീർ.

കോഴിക്കോടാണ് സാറിന്റെ വീട്. നല്ല ഒത്ത ശരീരം. താടിയും മീശയും പുള്ളിക്ക് ഏറെ പൗരുഷം നൽകിയിരുന്നു .

ഒരു ദിവസം ഡ്രിൽ കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരും ഗ്രൗണ്ടിൽ ഫുട്ബോൾ കളിയ്ക്കാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ എനിക്ക് കളിയ്ക്കാൻ ഒരു താല്പര്യവും തോന്നിയില്ല. ഞാൻ മാറി അവിടെ ടീച്ചർമാരുടെ വണ്ടികൾ വെയ്ക്കുന്ന ഷെഡിലേക്ക് പോയിരുന്നു.
കുറച്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സാറും അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു.

“നീയെന്താ കളിയ്ക്കാൻ ഒന്നും പോകാത്തത്?
നിനക്ക് ഫുട്ബോൾ ഇഷ്ടമല്ലേ?”

സാറിന്റെ ചോദ്യത്തിന് ഞാൻ പതുക്കെയാണ് ഉത്തരം കൊടുത്തത്.

“ഇഷ്ടമാണ്.എപ്പോളും കളിയ്ക്കാൻ പോകാറുമുണ്ട്.. എന്താണെന്നറിയില്ല ഇന്ന് കളിയ്ക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല..അത് കൊണ്ടാ.”

സർ അത് കേട്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു. പുള്ളി ചിരിച്ചപ്പോ മൊഞ്ചു കൂടിയത് പോലെയാണ് തോന്നിയത്.
സർ എന്നെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു കുറെ സംസാരിച്ചു.സർ എന്നെ കുറെ വർണിച്ചു.

എന്നെക്കുറിച്ച് ആദ്യമായിട്ടാണ് ഒരാൾ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറയുന്നത്. അത് അശ്ലീലമായി എനിക്ക് തോന്നിയില്ല. ഞാൻ അതിലൊക്കെ സുഖിക്കുവാരുന്നു..

“നിന്നെ കാണാൻ നല്ല മൊഞ്ചുണ്ടല്ലോ..എനിക്ക് നിന്നെ പെരുത്ത് ഇഷ്ടമായി..നിന്റെ കുണ്ടിയാണ് എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്..

ഡ്രില്ലിന്റെ സമയത്ത് ഞാൻ നിന്നെ നല്ലതു പോലെ ശ്രദ്ധിച്ചായിരുന്നു. ‘

ഇത്രയും പറഞ്ഞ് സാർ എന്നെ കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു.
എന്റെ മനസിൽ ഇടിമിന്നൽ അടിച്ചത് പോലെയാണ് അപ്പൊ തോന്നിയത്.

സാറിന്റെ കൂടെ ഒരു സ്ഥലംവരെ വരാൻ പറഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ മടിച്ചില്ല..ഞാൻ കൂടെ അങ്ങ് പോയി..

അത് ബോയ്സ് ടോയ്‌ലറ്റിന്റെ അടുത്തേക്കായിരുന്നു.
അവിടെ ആരുമില്ല എന്നറിഞ്ഞ സർ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു എന്റെ ചുണ്ടുളളിൽ ചുംബിച്ചു.

“നീ എന്ത് സുന്ദരനാണെന്നോ മുത്തേ”

സാറിന്റെ നാവിൽനിന്നും ആ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ ശരിക്കും ഞാൻ കോരിത്തരിച്ചുപോയി. [ തുടരും]