ഓർമ്മകൾ മാത്രമാണ് സന്തോഷം തരുന്നത്
അകത്തേക്ക് കയറിക്കൊണ്ട് എന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കിയവൾ ചിരിച്ചു…
എനിക്ക് ഒന്നും മിണ്ടുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവൾ അകത്തേക്ക് കയറിക്കൊണ്ട് എന്റെ മുറിയാകെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. എന്റെയും അവളുടെയും ഫോട്ടോകൾ തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന ചുവരിലേക്ക് നോക്കി അവൾ ഒരു നിമിഷം അമ്പരപ്പോടെ നിന്നു .
എന്നിട്ടൊരു സെക്കൻഡിൽ എന്റെ അടുത്തോട്ടു വന്നു എന്റെ മോന്തക്കിട്ടൊരെണ്ണം തന്നിട്ട് എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണവൾ പറഞ്ഞു…
“ഇത്രയ്ക്ക് ഉരുകിയിട്ടും ഒരിക്കൽ പോലും നിനക്കെന്നെയൊന്ന് വിളിക്കാനും തോന്നിയില്ലല്ലോടാ..നീ… നീ.”
അവൾ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു….ആ കരച്ചിലിനിടയിൽ എനിക്കൊന്നും വ്യക്തമാകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…
എനിക്ക് കരയണോ അതോ അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കണോ എന്ന് അറിയാൻ വയ്യാത്ത അവസ്ഥ…
പെട്ടന്ന് ഡോർ തുറക്കപ്പെട്ടു.
തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോ തനു..
“എടാ നീയെന്തിനാ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇവിടെ നിക്കണേ അങ്ങോട്ട്‌ ചെല്ലു അവർ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട്..”.
അവരോ ?.
അവൾ ഇവിടയല്ലേ എന്നൊരു സംശയത്തോടെ ഞാൻ എന്റെ നെഞ്ചിൽ ചാരി നിന്നിരുന്ന നിളയെ നോക്കുന്നു..
എവിടെ അവിടെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല !!
ഒക്കെയും തോന്നൽ മാത്രമായിരുന്നോ എന്റെ ദൈവമേ..!!
ഇനിയൊരു പരീക്ഷണം കൂടി താങ്ങാൻ എനിക്ക് വയ്യ.. പട്ടാപകലിലും കിളിപറന്ന് ഞാൻ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു..
