സീലു മോള്‍ കട്ടിലില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങി. ഞാന്‍ അവളുടെ ജെട്ടി എടുത്തു നീട്ടി. അവള്‍ കാല്‍ പൊക്കി ജെട്ടിയിലേക്ക് വച്ചു. ഞാന്‍ അത് വലിച്ചു കയറ്റി. മുട്ട് വരെ ആയപ്പോള്‍ അവള്‍ എന്നെ തടഞ്ഞു. ഞാന്‍ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ആ മുഖം തുടുത്തിരുന്നു. ഞാന്‍ അവളുടെ പൂറിലേക്ക് നോക്കി. അതും തുടുത്തിരുന്നു. ഞാന്‍ വീണ്ടും ആ പൂറില്‍ ഉമ്മ വച്ചു. പിന്നെ ജെട്ടി വലിച്ചു കയറ്റി.
അവളുടെ ഉടുപ്പ് അണിയിച്ചു.
അവള്‍ അമ്മയുടെ കൈ പിടിച്ച് പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ അവള്‍ കരഞ്ഞു
കൊണ്ട് എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

“എന്താ മോളേ, എന്തിനാ കരയുന്നേ? ഞാന്‍ ചോദിച്ചു?”

“ഭയ്യാ ഞാന്‍ പോവാ.”
അവള്‍ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.

“അതിനെന്താ, നാളെ വീണ്ടും വരാമല്ലോ.” ഞാന്‍ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.

“ഇല്ല വരില്ല” അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“അതെന്താ?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

“ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ, എന്‍റെ ചാച്ചയെ പറ്റി. അവര്‍ക്ക് കുട്ടികള്‍ ഇല്ല. അത് കൊണ്ട് എന്നെയാ അവര്‍ എടുത്തു വളര്‍ത്തുന്നത്. ഞാന്‍ അവിടേക്ക് തിരിച്ചു പോകും.”

ഞാന്‍ ലതികയെ നോക്കി.

“അതേ സാറേ, എന്‍റെ ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ അനിയനാ. അവര്‍ക്ക് കുട്ടികള്‍ ഇല്ല. അത് കൊണ്ട് ഇവളെ അവര്‍ വളര്‍ത്തുന്നു. ഇവിടെ നോക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ നന്നായി അവര്‍ ഇവളെ നോക്കും. അയാള്‍ കുടിക്കില്ല. ഇവളെ പഠിപ്പിക്കും. അവരുടെ സ്വത്തിനും ഇവളായിരിക്കും അവകാശി.”