അധികം വൈകാതെ എന്റെ ആൻറി ഒരു വശത്തേക്ക് കുഴഞ്ഞു വീണു. ചെട്ടിക്കുളങ്ങര അമ്പലത്തിലെ വെളിച്ചപ്പാടിനെയാണ് എനിക്കപ്പോൾ ഓർമ്മ വന്നത്. താഴെവീണ് എന്റെ ആൻറി വല്ലാതെ കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

പട്ടാളം എഴുന്നേറ്റ് എന്റെ ആൻറിയുടെ മുകളിൽ കയറി.അവർ ആൻറിയുടെ മുഖത്തും കവിളിലും ഉമ്മവെച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പിന്നെ അവർ നാക്ക് പുറത്തേക്കിട്ട് എന്റെ ആൻറിയുടെ ചൂണ്ടിൽ നക്കി “ന്റെ ചക്കമൊലച്ചിക്ക് സുഖായോടീ.” പട്ടാളം, ആൻറിയുടെ കവിളിൽ ഉരസ്സികൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ‘

എന്റെ പൊന്നേച്ചി…പെരുത്ത് സുഖിച്ചു ഞാൻ” ആൻറി നാണം കലർന്ന സ്വരത്തിൽ പട്ടാളത്തെ മുറുക്കെ വാരി പുണർന്നു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “സമയം ഇശ്ശിയായി. ചേച്ചിക്ക് കലി കയറി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവും” പട്ടാളം പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് ചേച്ചിയെ വിട്ട് പോവാൻ തോന്നിണില്ല്യാ’ എന്റെ ആൻറി പറഞ്ഞു. “മതിയെടാ കുട്ടാ…അധികം വൈകിയാൽ നിന്റെ ചേച്ചി മൊലയും കുലുക്കി ഇങ്ങോട്ട് വരും.പിന്റെ എന്റെ നാക്കിന് വീണ്ടും പണിയാവും” പട്ടാളം ഷീല ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. “വേണ്ട….

പൊന്നേച്ചി ഇനി ഏന്റേത് മാത്രമാ….ഈ നാക്കോണ്ട് ഇനി എന്റെ തേൻ മാത്രം കുടിച്ചാൽ മതി” എന്റെ ആൻറി പട്ടാളം ഷീലയുടെ കരവലയത്തിൽ കിടന്ന് കിണുങ്ങി. അതും പറഞ്ഞ് ആൻറി നോക്കിയത് ഞാൻ നിന്നിരുന്ന വാഴക്കൂട്ടങ്ങളുടെ നേർക്കും.