ഞാനും എന്റെ പെണ്ണും..
25 വയസ്സായപ്പോ മുതൽ അമ്മ എന്നെ കെട്ടിക്കാൻ വേണ്ടി ഒരുക്കം കൂട്ടികൊണ്ടിരിക്കയാണ്, കാര്യമെന്തെന്നാൽ 27 വയസ്‌ കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ മംഗല്യയോഗത്തിനു വീണ്ടും മൂന്നു വർഷം കൂടെ കഴിയണമത്രേ.
എനിക്കിതിലൊന്നും വിശ്വാസമില്ലെങ്കിലും സ്നേഹിക്കാനും കൂട്ടുകൂടാനും ഒരാളെ അമ്മ തന്നെ കണ്ടുപിടിച്ചുതരുമല്ലോ എന്നോർത്ത് ഞാനും അതിനു സമ്മതിച്ചു. പിന്നെ ഇത്രേം കാലമായിട്ടെനിക്ക് ഒരു പെൺകുട്ടിയോട് അങ്ങനെ പറയത്തക്ക ഇഷ്ടമൊന്നും തോന്നിയിട്ടില്ല. മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല, അത്രക്കും ഒരാളുമായിട്ടും ഞാൻ അറ്റാച്ഡ് ആയിട്ടില്ല എന്നതുകൊണ്ടാണ്.
അമ്മയാദ്യം പെണ്ണിനെ പോയി കണ്ടു ഇഷ്ടപ്പെട്ടെങ്കിൽ മാത്രമേ എന്നോട് ചെന്നു കാണാൻ പറയാവൂ എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, അമ്മ കഴിഞ്ഞ ആറ് മാസത്തിനിടക്ക് മൂന്നാലുപേരെ ചെന്നു കണ്ടിട്ടുമുണ്ട്, പക്ഷെ എനിക്ക് ചേരുന്ന ആരെയും അമ്മേടെ കണ്ണിൽ കിട്ടിയതുമില്ല. എന്നിരുന്നാലും രണ്ടാഴ്ച കൂടുമ്പോ എന്നെ നിർബന്ധിപ്പിച്ചു ഒറ്റപ്പാലത്തേക്ക് വരുത്തും, വീട്ടിലൊരു കാന്താരി കൂടെയുണ്ട്.. അവളും അമ്മയും മാത്രമാണ് വീട്ടിലെ സ്‌ഥിര താമസക്കാർ, അച്ഛനൊരു പ്രവാസിയാണ്.
ഞാനവിടെ കൊച്ചിയിൽ ഫ്രെണ്ട്സിന്റെ കൂടെ ഹാപ്പിയായി സിംഗിൾ ലൈഫ് ആസ്വദിച്ച് കഴിയുന്ന ഒരു യുവാവാണെന്ന ഒരു പരിഗണനയുമില്ല, എന്റെ അമ്മക്കുട്ടിക്ക്.
വീഡിയോ വന്നിട്ടും അമ്മയ്ക്കെന്നെ നേരിട്ട് കാണണം, അതിനായി നൊസ്റ്റാൾജിയ ഉണർത്തുന്ന പലഹാരങ്ങളും കറികളും അമ്മയുണ്ടാക്കി, അതിന്റെ പിക് വാട്സാപ്പിൽ എനിക്കയ്ക്കും, ഞാനതും പ്രതീക്ഷിച്ചു രണ്ടാഴ്ച കൂടുമ്പോ വീട്ടിലേക്കും പോകും.
താമസിക്കുന്നത് ഒരു അങ്കിളിന്റെ ഫ്ലാറ്റിലാണ്. പുള്ളി ഫ്ലാറ്റ് നോക്കാൻ എന്നെയാണ് ഏൽപ്പിച്ചേക്കുന്നത്. ഇടയ്ക്ക് ഫ്രെണ്ട്സ് ഒക്കെ വെള്ളമടിക്കായി ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വരാറുണ്ട്. അധികം അലമ്പൊന്നും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അങ്കിളും അത് ഗൗനിക്കാറില്ല.
ആന്റിയുടെ ചികിത്സക്ക് നാട്ടിലേക്കിടക്ക് പോയിവരാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട്കൊണ്ടവർ വാങ്ങിച്ച ഫ്ലാറ്റാണ്, ഇപ്പൊ ചികിത്സയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു, അവർക്ക് കുഴപ്പമില്ല.
അങ്കിളും ആന്റിയും ഇടക്ക് വരാറൊക്കെയുണ്ട് ചെക്കപ്പിന്,
പിന്നെ ഞാൻ നല്ലപോലെയാണീ ഫ്ലാറ്റ് നോക്കുന്നതും. അതവർ പറയാറുമുണ്ട്.
എന്നെ കാണാൻ 5 അടി 6 ഇഞ്ച്, വെളുത്ത നിറം, അത്യാവശ്യം തടിയുണ്ട്. താടിയും മീശയുമൊക്കെയുണ്ട്.
ഒരു അനിമേഷൻ ഡിസൈനറാണ് ഞാൻ.
പെണ്ണുകാണലിനായി ഈയാഴ്ചയും ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് വന്നു.
ശില്പ പറഞ്ഞു, ആളുടെ പേര് രമിത, ടീച്ചറാണ്. ഏട്ടനെക്കാളും ഇച്ചിരി തടിയൊക്കെ കാണുമെന്നും.
അയ്യോ!!!
ഞാനൊന്നു ഞെട്ടി. കാര്യം എന്റെ സ്വപ്നത്തിലെ കുട്ടി, ഒരല്പം മെലിഞ്ഞ കുട്ടിയാണ് കെട്ടോ.
പ്രേമിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും സങ്കൽപ്പമൊക്കെ ആവശ്യത്തിൽ കൂടുതലുണ്ട്.
ആദ്യമായാണ് ഒരു പെൺകുട്ടിയെ പെണ്ണ് കാണാൻ പോകുന്നത്.
ഉള്ളിൽ നല്ല പേടിയുണ്ട്. അതുമൊരു ടീച്ചർ ആണ് കക്ഷി, എന്താകുമെന്നറിയാതെ ഞാൻ കാറിന്റെ മുൻ സീറ്റിലിരുന്നു, കൂടെ ശില്പയുമുണ്ട്, പിന്നെ എന്റെ ഒരേയൊരു ഫ്രണ്ടുമുണ്ട്. അവനാണ് കാറോടിക്കുന്നത്.
“ഏട്ടാ ടെൻഷൻ ഉണ്ടെന്നറിയാം… എന്നാലും ചോദിക്കുവാ, രണ്ടാളും ഒറ്റയ്ക്ക് സംസാരിക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ, ഏട്ടനെന്താ ചേച്ചിയോട് പറയാൻ പോണേ…”
“അതിപ്പൊ, പ്രേമിച്ചുണ്ടോ എന്നൊക്കെ ചോദിക്കാം അല്ലെ?!!”
“ബെസ്റ്റ്, എന്റെയെട്ടാ.. അതൊന്നും ചോദിക്കണ്ടാ…”
“അതെന്തേ ?”
“ടീച്ചറല്ലെ, അപ്പൊ അത്യാവശ്യം സെല്ഫ് റെസ്‌പെക്ട് ഒക്കെ കാണും, ഇമ്മാതിരി ചോദ്യം, ചേച്ചിയെ വെറുപ്പിക്കുന്ന പോലെയാകും…”
“ശെരി എങ്കിൽ വേണ്ട! സത്യം പറഞ്ഞാ എനിക്കെന്തൊക്കെ ചോദിക്കണമെന്നൊരു ഐഡിയ ഇല്ല. പിന്നെ നീയും ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു പേടിപ്പിക്കല്ലേ ….ശില്പ.”
“ഹിഹി …..അല്ലേൽ ഏട്ടന്റെ മനസിലുള്ള പോലെ ചോദിച്ചുനോക്ക്, പക്ഷെ ഓവർ ആക്കാൻ നിൽക്കരുത്.. കേട്ടല്ലോ…”
“അല്ല ശിൽപ്പ, അവനെന്താ പെങ്കുട്യോളെ ആദ്യായിട്ടാണോ കാണുന്നത് ?!”
“അല്ല സുജിത്തെട്ടാ, ഈ കുട്ടി എന്റെ ക്ലസ്സ്മേറ്റിന്റെ ചേച്ചിയുടെ ബാച്ചിലാണ് പഠിച്ചതൊക്കെ, ആള് നല്ല പ്രോഗ്രസ്സിവ് ചിന്തകളുള്ള കുട്ടിയാണെന്നാണ് കേട്ടേക്കണേ…”
“ആണോ, നിന്നെ വെള്ളം കുടിപ്പിക്കും അപ്പൊ…”
“ഹേയ് എനിക്കാ പേടിയൊന്നുമില്ല സുജിത്തേ…”
“ഡാ ആ വളവ് തിരിഞ്ഞാൽ വീടായി. ഗൂഗിൾ മാപ്പ് കണ്ടില്ലേ…”
വീടിലേക്ക് കാർ കയറിയപ്പോൾ രമിതയുടെ വീട്ടുകാർ അത്യാവശ്യം കാഷ് ടീംസ് തന്നെയാണെന്ന് മനസിലായി.
കാറിൽ നിന്നുമിറങ്ങിയതും പെണ്ണിന്റെ അമ്മാവന്റെ ക്ലീഷെ ചോദ്യം.
വഴി ഒന്നും തെറ്റായില്ലല്ലോ!!
“ഇല്ല വഴിയൊന്നും തെറ്റിയില്ല അമ്മാവാ..”
സുജിത്താണ് അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞത്.
എന്റെ ജോലിയെക്കുറിച്ചുമൊക്കെ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞശേഷം രമിതയുടെ പരെന്റ്സിന് എന്നെ ഇഷ്ടമായ ഒരു വൈ ബായിരുന്നു എനിക്കപ്പോൾ കിട്ടിയത്. ഇടക്ക് ശില്പ എന്നെനോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കാര്യം, ഞാൻ കൈ രണ്ടും ചേർത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു,
അവളുടെ ചിരി കണ്ടപ്പോ എനിക്കിച്ചിരി നേർവസ് ആയി എന്നുളളതും സത്യമാണ്.
അങ്ങനെ രമിത ചായയും കൊണ്ട് വന്നു.
ചുരിദാറാണ്. വെളുത്ത സുന്ദരി, മനോഹരമായ ഒരു ചുരിദാറാണ് ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്.. മുഖത്തു സ്‌പെക്‌സ് ഉണ്ട് .. ടീച്ചർ ലുക്കുമുണ്ട്… ചായ പയ്യെ ഞാൻ കുടിച്ചു..,
സംസാരിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള “അനുവാദം” കിട്ടിയപ്പോൾ ഞാനും രമിതയും ബാല്ക്കണിയിലേക്ക് ചെന്നു.
“രമിത..”
“ആഹ്.. മോഹിത്”
കാര്യം അവളെക്കാളും ഒരു വയസാണ് ഞാൻ മൂത്തതെങ്കിലും, എന്നെ പേര് വിളിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാത്ത കൺഫർട്ട്സോൺ ഫീൽ ചെയ്തു.
“അടുത്താണോ സ്‌കൂൾ..”
“ഞാൻ സ്‌കൂളിലല്ല, കോളേജിലാ പഠിപ്പിക്കുന്നെ..”
അവളെന്നെ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞപ്പോൾ. ആ ചോദ്യമവൾക്ക് ഇഷ്ടമല്ലെന്നു ഞാൻ കണക്കുകൂട്ടി.
“സോറി മൈ മിസ്‌റ്റേക്.. അടുത്തണോ…”
ഞാനൊന്നു ചമ്മിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ടു വീലര് ഉണ്ട്, അതിലാ പോവുക…”
“അഹ്… ഞാൻ കൊച്ചിയിലാണ്. അനിമേഷൻ ഡിസൈനർ.”
“fbൽ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു…”
അവളെന്നെ നോക്കി നഖം പൊട്ടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഓ തറ്റ്സ് ഗുഡ്… രമിതേക്കുറിച്ച് പറയു..”
“എന്താ അറിയണ്ടേതെന്ന് വെച്ചാ ചോദിച്ചോളൂ..”
“സീരിയസ് ലവ് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടോ..”
“ഇല്ല. ഇതല്ലാതെ ആർക്കും ഒന്നും ചോദിക്കണ്ടെ?!!”
പെട്ടന്നവളുടെ മറുപടി എന്നെ ഒന്നുലച്ചു…
“ഹേയ്…. അങ്ങനെയല്ല, എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കണംന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷെ തന്നെ കണ്ടതും എല്ലാം മറന്നുപോണപോലെ..”
“ഇത് ഫസ്റ് ടൈം ആണോ മോഹിത് ന്റെ.”
“അതേടോ…അതിന്റെയാണ്…തനിക്കോ…”
ഞാൻ തുറന്നു സമ്മതിച്ചപ്പോഴും അവളിൽ ഭാവമാറ്റമൊന്നും ഞാൻ കണ്ടില്ല.
“എനിക്കിത് 7-മത്തെയാണ്…”
“എന്നിട്ടിതുവരെ കണ്ടവരെയാരെയും തനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടില്ലേ.?!”
“ഉഹും… എല്ലാം ഒരേ ടൈപ്പ് ആൾക്കാർ. ഒരേ ടൈപ്പ് ചോദ്യം…”
“അപ്പൊ ഞാനും അതുപോലെ ആയിരിക്കുമല്ലെ..”
“ആഹ് അതുപോലെ ഒക്കെ ത്തന്നെ..” ചിരിച്ചാണ് പറഞ്ഞതെങ്കിലും ഒരു പുച്ഛം അവളുടെ മുഖത്തു നിഴലടിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ ആ ചിരി. അതിൽ ആരും വീണുപോകും….
അങ്ങനെ ഒന്ന് രണ്ടു മിനിറ്റുകൂടെ ഞാൻ എന്തോ ചോദിച്ചതിന് മാത്രമവൾ ഉത്തരം പറഞ്ഞു.
പെണ്ണ് കാണൽ ചടങ്ങ് കഴിഞ്ഞു, HR മാനേജർ ഇന്റർവ്യൂ കഴിഞ്ഞു പറയുന്നപോലെ അവളുടെ വീട്ടുകാർ
“അറിയിക്കാം” എന്നും പറഞ്ഞു.
കാറിൽ തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് വരുമ്പോ ഞാൻ ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്കുനോക്കി,
രമിതയുടെ ക്യൂട് മുഖം മാത്രമായിരുന്നു മനസ്സിൽ. അവൾക്കെന്തായാലും എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടില്ല എന്നോർത്തുകൊണ്ടു ഞാൻ അവളെ മറക്കാൻ വേണ്ടി ശ്രമിച്ചു,
മുഖത്തൊരു ചിരിയും ഒട്ടിച്ചു വെച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പിറകിലിരിക്കുന്ന ശിൽപയെ നോക്കി.
വീട്ടിലെത്തിയതും അമ്മ എന്നോട് ഇഷ്ടായോ എന്ന് ചോദിച്ചു.
ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു, അവൾക്കെന്നെ ഒരിക്കലും ബോധിക്കില്ലെന്ന്, അതുകൊണ്ട് തന്നെ അമ്മയെ വിഷമിപ്പിക്കാതിരിക്കാൻ ഇഷ്ടമായെന്നു പറഞ്ഞു.
കാലത്തു 5 മണിക്കാണ് സാധാരണ ഞാൻ വീട്ടിൽ നിന്നുമിറങ്ങുക. 5:30 ആവുമ്പോ ട്രെയിനിൽ കയറും.. സാധാരണ സ്ലീപ്പർ ടിക്കറ്റ് എടുത്താണ് ഞാൻ കയറുക. അപ്പർ ബിർത്തിൽ കിടന്നുറങ്ങും ആലുവ എത്തുമ്പോ ഉറക്കമെണീക്കും.. ഇതാണ് പതിവ്..
ഇന്നും പതിവുപോലെ ഞാൻ ട്രെയിനിൽകയറി കാലിയായുള്ള സീറ്റ് തപ്പി മുന്നോട്ടേക്ക് നടന്നു, ഞാൻ കയറിയ കമ്പാർട്മെന്റിൽ ഒരിത്തിരി തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനതുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നിട്ട് അടുത്ത കമ്പാർട്മെന്റിൽ ചെന്നു കയറാമെന്നു തീരുമാനിച്ചു.
അകത്തേക്ക് കയറി രണ്ടാമത്തെ കൂപ്പയിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഒരു പെൺകുട്ടി എന്നെനോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കൈ വീശി. പക്ഷെ എനിക്കാളെ സത്യമായിട്ടും മനസിലായില്ല. ഒന്നാമത്
ഇരുട്ടാണ്, പിന്നെ എന്നെ നോക്കി കൈ വീശാനും മാത്രം ഇതാരാണെന്ന് ഞാനോർത്തു. ഒരല്പം വിയേർഡ് സീൻ ആയതുകൊണ്ട് ഞാൻ മുന്നോട്ട് തന്നെ നടന്നു, മുകളിൽ കയറാൻ പറ്റാത്തത് കൊണ്ട് താഴെ തന്നെ ഇരുന്നുറങ്ങാമെന്നു ഞാനും തീരുമാനിച്ചു.
അങ്ങനെ സീറ്റിൽ ഇരുന്നു, ബാഗ് മടിയിൽ വെച്ചു അതിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഞാൻ കണ്ണൊന്നടച്ചതും, ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ മുഖമെന്റെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു. അർപ്പിത. അയ്യോ! അവളാണോ…
കണ്ണ് ഞാൻ തുറന്നു, ശേ….അവളുടെ മുഖം വീണ്ടുമെന്റെ മനസിലേക്ക് വന്നതും ബാഗും എടുത്തുകൊണ്ട് മുന്നിലേക്ക് തന്നെ ഞാൻ നടന്നു. അവൾ അവിടെ പുറത്തേക്കുള്ള ജനലിൽ നോക്കി ഇരിപ്പാണ്. മഴചാറുന്നുണ്ട്, ഞാൻ അവളുടെ അടുത്തിരിക്കുന്ന ഒരു പയ്യനോട് ഇച്ചിരി നീങ്ങാമോ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവനെന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല. സൊ ഞാൻ അവളുടെ ഓപ്പോസിറ് സീറ്റിൽ വെച്ചിരുന്ന ഒരളുടെ ബാഗ് എടുത്തു മുകളിലേക്ക് വെച്ചു. ഞാൻ സീറ്റിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അർപ്പിതയെ തന്നെ നോക്കി. ചെറു മഴയിൽ ജനലിലൂടെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ചാറൽ തെറിച്ചതും അവളെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന എന്റെ മുഖം അവളുടെ കണ്ണിൽ പതിഞ്ഞു.
(തുടരും )
