നിന്നെ എനിക്ക് വേണം
“ രമേഷേ….”
പിന്നിൽ നേർത്ത് ക്ഷീണിച്ചു ദുഃഖം വെമ്പി നിൽക്കുന്ന സ്വരത്തിലെ വിളിയിൽ അവനു പിന്നിൽ എത്തിയ ആളെ മനസ്സിലായിരുന്നു.
തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ അവൻ ചെയ്യുന്ന കാര്യം ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു.
“ രമേഷേ….എന്നോടെന്താ നീ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ…അന്ന് കഴിഞ്ഞു ഇതുവരെ നീ എന്നോട് മിണ്ടിയിട്ടില്ല…
എനിക്ക്…എനിക്ക് ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിട്ടല്ല…പക്ഷെ….പക്ഷെ…..
എന്നെ യൊന്നു മനസ്സിലാക്ക്….
എന്നോട് പിണങ്ങി ഇരിക്കല്ലേ.. എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ല….പ്ലീസ്…”
അവസാനം എത്തുമ്പോഴേക്കും രമ ഉള്ളിൽനിന്നും പൊട്ടിപ്പോയിരുന്നു….
“എനിക്കാരോടും പിണക്കൊന്നുമില്ല….
ചേച്ചി കരയണ്ട… ”
അവളുടെ തോളിൽ ഒന്ന് തട്ടി കവിളിൽ തഴുകി മിഴിനീർ തുടച്ചു അവൻ പറഞ്ഞു. മുന്നോട്ടു നടക്കുമ്പോഴും അവന്റെ ഉള്ളം തിരയൊഴിയാത്ത കടൽപോലെ ആശാന്തമായിരുന്നു.
വൈകാതെ അവർ പുറപ്പെട്ടു. രാമനും രേവതിയും മുന്നിലും രമേഷും രമയും പിന്നിലും,
പിണക്കം മാറിയിട്ടും അവന്റെ ഉള്ളിൽ എന്തോ അസ്വസ്ഥത നിഴലിടുന്നത് മനസ്സിലാക്കിയ രമ അവന്റെ കൈ തന്റെ കയ്യാൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു തഴുകി ക്കൊണ്ടിരുന്നു.
ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ തന്റെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടന്ന രമയെ സുഖമായി കിടക്കാൻ എന്നവണ്ണം അവൻ തോള് താഴ്ത്തി ഇരുന്നുകൊടുത്തു. അപ്പോഴും അവളുടെ കൈ അവന്റെ കൈയ്യെ കോർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു.