നിന്നെ എനിക്ക് വേണം
“ഉം….ന്നാലും എല്ലാര്ക്കും എന്നെ എന്താ ഇത്ര വെറുപ്പെന്നു എനിക്കറീല്ല ചേച്ചി….
ഒന്നിനും പോവണ്ടാന്നു വെച്ചാലും വെറുതെ മാറിനിന്നാലും ആർക്കും എന്നെ ഇഷ്ടോല്ലാ…അല്ലേൽ എന്നെ കളിയാക്കുന്നതും പോരാഞ്ഞു അവരന്നന്നെ അത്രേം വേദനിപ്പിച്ചതെന്തിനാ…ഞാൻ എന്ത് തെറ്റു ചെയ്തിട്ടാ…”
അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകാൻ തുടങ്ങിയത് കണ്ട രമ ചായ മാറ്റിവെച്ചു അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു, ഒഴുകാൻ ഒരുങ്ങിയ കണ്ണീരവൾ തുടച്ചു.
“ആർക്കും നിന്നെ ഇഷ്ടല്ല എന്നു പറഞ്ഞാലെങ്ങനാ അപ്പോൾ എന്നേം അച്ഛനേം അമ്മേമൊക്കെ നീ കൂട്ടണില്ലേ….നീ ഒത്തിരി സ്പെഷ്യൽ ആണ്…സ്പെഷ്യൽ ആയവരെ പെട്ടെന്ന് ഉൾകൊള്ളാൻ എല്ലാർക്കും പെട്ടെന്ന് പറ്റില്ല…പ്ലസ് റ്റുവിൽ നടന്നതൊന്നും ഇനി ഉണ്ടാവില്ല….”
അവന്റെ ചിന്തകൾ ഓർമയിലെക്കെന്നപോലെ ചായുന്നത് കണ്ട അവൾ അവന്റെ കവിളിൽ തട്ടി.
“നീ ഇനി ഒന്നും കൂടുതൽ ആലോചിക്കണ്ട…ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല…
ഇപ്പോൾ നീ വലിയ കുട്ടിയാ.. വല്യ കുട്ട്യോള് കരയാൻ പാടില്ല…”
അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുംബനം പടർത്തി അവൾ അവനെ വിട്ടു നടന്നു.
“ നീ…ചായ കുടിച്ചിട്ട് താഴേക്ക് വായോ…”
രമയുടെ ശബ്ദം കേട്ട അവൻ തലയാട്ടി ചിരിച്ചു.
“നീ മാത്രേ ഉള്ളോ…രമയെന്തേ…”
താഴെക്കെത്തിയ രമേഷിനോട് സെറ്റിയിൽ ഇരുന്ന രേവതി ചോദിച്ചു.
