ഞാൻ വീണ്ടും ഏകനായി. തീർത്തും ഒറ്റക്കായ ദിനങ്ങൾ. പട്ടാളത്തെ ഓർക്കാത്ത ഒരു ദിവസംപോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വാണമടി നിർത്തിയില്ല, സ്ഥിരമായി തുടർന്നു. പണ്ടാരടങ്ങാനായിട്ട് ആൻറിയും വന്നിട്ട് ഒത്തിരി നാളായിരുന്നു. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ വട്ടായി നടക്കുകയായിരുന്നു. വെറുതെയിരുന്ന് ബോറടിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ ക്ലാസ്സിലെ ഏറ്റവും കാണാൻ ഭംഗിയുള്ള രശ്മിക്കൊരു പ്രേമലേഖനം കൊടൂത്തു.

“ഇതെന്താ വിഷ്ണു? ഇന്റെർവെൽ സമയത്ത് അവൾ എന്റെ സീറ്റിനരിക വന്നു. എന്നിട്ട് ഞാൻ അവളുടെ നേരെ റോക്കറ്റ് ഉണ്ടാക്കി വിട്ട ലെറ്റർ കാട്ടി ചോദിച്ചു. “ഇത് ഞാൻ നിനക്കെഴുതിയ സ്നേഹിക്കുറിപ്പ്…ഞാൻ ചമ്മലില്ലാതെ പറഞ്ഞു. അന്നെനിക്കൊരു ഹീറോ ഇമേജുണ്ടായിരൂന്നു ക്ലാസ്സിൽ, “എന്താ തലക്ക് വട്ടുണ്ടോ? അവൾ എടൂത്തപടി ചോദിച്ചു. എനിക്ക് ശരിക്കും ഉത്തരം മുട്ടിപ്പോയി. എനിക്ക് അവളോട് പ്രേമമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ചുമ്മാ എനിക്ക് വട്ട് പിടിച്ചപ്പോൾ വെറുതെയൊരു കുസൃതി. ദാ..ഇപ്പൊ ഊരാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ. ക്ലാസ്സിന്റെ മൊത്തം ശ്രദ്ധ എന്റെ മേലായിരുന്നു. “അതെന്താ വട്ടുണ്ടെങ്കിൽ മാത്രമേ നിന്നെ പ്രേമിക്കാൻ പറ്റൂ? വിട്ടുകൊടുത്തിട്ട് കാര്യമില്ലെന്ന് എനിക്കും തോന്നി “ഇതൽപ്പം ചീപ്പായി വിഷ്ണു “എന്ന് പറഞ്ഞ് രശ്മി തിരിഞ്ഞ് നടക്കാൻ ഭാവിക്കുമ്പോഴേക്കും അതാ നിക്കണ് നമ്മുടെ “ഡാക്കുള്ള പ്രഭു’,
അതെ, അന്നത്തെ ഞങ്ങളുടെ ഹെഡ്മാസ്റ്റൂർ, പ്രഭാകരൻ ചിള്ള എന്ന ഡ്രാക്കുള്ള പ്രഭു.