മൂത്തവരുമായുള്ള കളിസുഖം
കളിസുഖം – പരസ്പരം വദനസുരതത്തിന്റെ സുഖ ലഹരി ആസ്വദിച്ച ഞാനും ചേച്ചിയും ആ നിമിഷങ്ങളുടെ ആനന്ദ നിർവൃതിയിൽ ആലിംഗനബദ്ധരായി, പരസ്പരം ശരീരത്തിന്റെ ചൂട് ഏറ്റുവാങ്ങി അങ്ങനെ കിടന്നു. അത് ഒരു കൊച്ചുറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീഴുമ്പോഴും ആ ഗാഢാലിംഗനം അത് പോലെ തുടരുകയായിരുന്നു.
മണിക്കൂറുകൾ കടന്ന് പോയതറിയാതെ ഞങ്ങൾ നിദ്രയുടെ കയങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു. എന്നിട്ടും ആ ആലിംഗനത്തിൽ നിന്നും മാറിപ്പോയില്ല. മുഖാമുഖം കെട്ടിപ്പുണർന്നുറങ്ങുന്ന ഞങ്ങൾക്കിരുവർക്കും ആ കിടപ്പ് ഒരു അസ്വസ്തതയും ഉളവാക്കിയതുമില്ല.
മൊബൈൽ ഫോൺ റിംങ്ങ് ചെയ്യുന്നത് കേട്ടാ ഞാനുണർന്നത്. ചേച്ചി അപ്പോഴും എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുറക്കത്തിലാ..
ആ കൈയ്യെടുത്ത് മാറ്റിയിട്ട് ഫോൺ അറ്റൻറ് ചെയ്യാൻ മനസ്സ് വരുന്നുമില്ല. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ആരാ ഇപ്പോ തന്നെ വിളിക്കാൻ. അത്യാവശ്യമുള്ള കോളായിരിക്കില്ല. അമ്മയാണെങ്കിൽ വീണ്ടും വിളിച്ചോളും. ഞാനമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടുമുണ്ട്. അത്യാവശ്യമാണെങ്കിൽ ഒരിക്കൽ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ വീണ്ടും വിളിച്ചോളണമെന്ന്. രണ്ടാമത്തെകോൾ, എന്ത് തിരക്കിനിടയ്ക്കാണെങ്കിലും എടുക്കുമെന്നും.
എന്തായാലും അമ്മയാണെങ്കിൽ, അതും അത്യാവശ്യകാര്യമാണെങ്കിൽ വീണ്ടും വിളിച്ചോളും എന്ന വിശ്വാസത്തിൽ ചേച്ചിയുടെ കെട്ടിപ്പിടുത്തത്തിൽ നിന്നും മുക്തനാവാതെ ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ കിടന്നു. എന്നാൽ, മനസ്സിലോർത്ത പോലെ ഫോൺ വീണ്ടും ശബ്ദിച്ചു. ഇത് അമ്മ തന്നെ.. എന്തെങ്കിലും അർജൻസി ആയിരിക്കും. ചേച്ചി നല്ല ഉറക്കത്തിലാണ്. വിളിച്ചുണർത്താൻ തോന്നുന്നില്ല.
ഇന്ന് രാത്രി ചേച്ചിയെ ഉറക്കരുതെന്ന് നേരത്തെ നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്. പാവം ഇപ്പോ ഉറങ്ങിക്കോട്ടെ .. പതുക്കനെ ചേച്ചിയെ ഉണർത്താതെ കൈ എന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും എടുത്ത് മാറ്റിയിട്ട് ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു.
ഫോൺ ടേബിളിലായിരുന്നു. ഞാനതെടുത്ത് നോക്കി. അമ്മയല്ല. പരിചയമുള്ള നമ്പറുമല്ല.. പിന്നാരാ… നിമിഷങ്ങളായിട്ടും നിർത്താതെ റിംങ്ങ് തുടരുകയാ… എന്തായാലും എടുത്തേക്കാം എന്ന് കരുതി ഫോൺ ഓൺ ചെയ്തു.
“ഹലോ…. “ വശ്യമാർന്ന ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം. ആ ഹലോ എന്ന ശബ്ദത്തിൽ തന്നെ ഒരു കമ്പി ഉണർത്തൽ. ഞാൻ പ്രതികരിക്കുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടതും വീണ്ടും വിളി… “ഹലോ…” ആ ശബ്ദം എന്റെ മനസ്സിൽ കൊളുത്തി വലിക്കുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. ഞാൻ പറഞ്ഞു.. ഹലോ… “കുട്ടാ… ഇത് ഞാനാ… കല്യാണി… “ എനിക്കത് വിശ്വസിക്കാനായില്ല. ഇവിടെ പണിക്ക് വരുന്ന കല്യാണിയോ…. അവരുടെ സ്വരമിത്രയും വശ്യതയുള്ളതോ… നേരിട്ട്, ഒരിക്കൽപ്പോലും അങ്ങനെ തോന്നിയട്ടില്ലല്ലോ… “ങാ., പറ ചേച്ചീ…”
