കല്യാണിയോട് നാളെ വരേണ്ടതില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു പോയല്ലോ എന്ന ചിന്ത. വിലാസിനി കുട്ടനെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി. അവൻ എന്തോ ചിന്തിച്ച് കിടക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ വിലാസിനി, അവനിനി, തന്നിൽ നിന്നും അവനാഗ്രഹിച്ച സുഖം കിട്ടുന്നില്ലന്നാണോ ചിന്തിക്കുന്നത് എന്ന് ഒരു നിമിഷം നിരാശയോടെ ഓർത്തു. എന്നിട്ടവൾ അവനെ വിളിച്ചു.

“കുട്ടാ “ അവനൊന്ന് മൂളി. ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞാ മോന് ദേഷ്യം തോന്വോ.. എന്തെന്നറിയാതെ അവൻ മുഖം ചരിച്ച് അവരെ നോക്കി. വിലാസിനി അവനെ തന്നെ നോക്കിക്കിടക്കുകയാണ്. “അത് മോനേ.. നമുക്ക് ഈ ബന്ധം തുടർന്നു കൊണ്ടു പോവാൻ ഒരാൾ തടസ്സമാവും” വിലാസിനി പറഞ്ഞ് നിർത്തിയതും ഉദ്യോഗത്തോടെ അവൻ ചോദിച്ചു.

ആരാ അത്?.. “വേറാരുമല്ല… കല്യാണി.. “ ഒന്നുമറിയാത്തപോലെ ഞാൻ ചോദിച്ചു ” അവരെന്തിനാ പാരയാവുന്നത്?” “അത് മോനേ.. കല്യാണിക്ക് മോനെ ഒരു നോട്ടമുണ്ട്. അവളുടെ ആളെ ഞാൻ തട്ടിയെടുത്തെന്നേ അവൾ കരുതൂ. അത് കൊണ്ട് തന്നെ നമ്മുടെ ഈ ബന്ധത്തിന് പാരവെക്കാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചുകൂടെന്നില്ല.”

ഇനി ഇപ്പോ നമ്മളെന്ത് ചെയ്യും?” എന്താ വേണ്ടതെന്ന് അറിയാമായിരുന്നിട്ടും ഒന്നുമറിയാത്തവനെപ്പോലെ ഞാൻ ചോദിച്ചു. “മോന് സമ്മതമാണെങ്കിൽ ഞാനൊരു കാര്യം ചെയ്യാം. അവളെക്കൂടി നമ്മുടെ ഈ കമ്പനിയിലുൾപ്പെടുത്താം.' ” അത് കേൾക്കാൻ കാത്തിരുന്ന വാർത്തയായിരുന്നെങ്കിലും വാസന്തിയും കല്യാണിയും തനിക്ക് വേണമെന്നും ഇടവും വലവും രണ്ടിനേയും കടത്തി ഒരു കൂട്ടപ്പണ്ണ് നടത്തണമെന്നാണ് ആഗ്രഹമെങ്കിലും “അയ്യോ..