മോഹനേട്ടനോടൊത്ത് രമ്യയുടെ കാമലീല
മോഹനന്റെ സ്വരത്തിന് നല്ലകനം ഉണ്ടായിരുന്നു.
അറുപത്കാരനായ മോഹനൻ ഇതെന്തിനുള്ള പുറപ്പാടാണെന്ന് ഓമന ചിന്തിച്ചുപോയി.
എന്തെങ്കിലും പ്രശ്‌നം ഉണ്ടായാല്‍…
ഇതുവരെ രമ്യയെ അയാള്‍ വാക്കിലൂടെപോലും ആകര്‍ഷിച്ചിട്ടില്ല.. പിന്നെങ്ങനെ…?
‘എന്താ ഓമനേച്ചീ…’
‘അതേ രമ്യേ എനിക്ക് വീട്ടില്‍ പോണം ആങ്ങളയ്ക്ക് വയ്യാന്ന്…’
‘അയ്യോ അത് പറ്റില്ല… ഞാനെങ്ങനാ ഒറ്റക്ക്…’
‘അതിനെന്താ മോഹനേട്ടൻ ഇല്ലേ ഇവിടെ…’
‘പോ ചേച്ചീ വെറുതെ തമാശ പറയാതെ…രാജീവേട്ടനെങ്ങാനും അറിഞ്ഞാല്‍… അതുമല്ല നാട്ടുകാര്‍ അറിഞ്ഞാല്‍…’
‘ നീ എന്താ രമ്യാ ഈ പറയുന്നെ… അതിന് ആരറിയാനാ… ഇപ്പോള്‍ മണി ഒന്‍പതര, കുളീം കഴിഞ്ഞ് വല്ലതും കഴിച്ച് പത്തരയാകുമ്പോള്‍ മോള്‍ ഉറങ്ങുന്നു… രാവിലെ എണീറ്റ് ബേക്കറിയിലെത്തുന്നു… ധൈര്യമായിരിക്ക് മോളേ…’ ഓമന രമ്യയെ ആദ്യമായാണ് മോളെന്ന് വിളിച്ചത്.
രമ്യയ്ക്ക് നേരിയ വിറയല്‍ അനുഭവപ്പെട്ടു. അവള്‍ ഓമനയുടെ വലതുകൈത്തണ്ടയില്‍ മെല്ലെ പിടിച്ചു. അപ്പോള്‍ ഓമനയുടെ ആങ്ങളയുടെ മകന്റെ ബൈക്ക് മുറ്റത്ത് വന്നു നിന്നു.
മോഹനൻ തിരികെ വന്നപ്പോഴേക്കും ഓമന പോകുവാന്‍ തയ്യാറായി. പേടിച്ചരണ്ട് നില്‍ക്കുന്ന രമ്യയോട് മോഹനൻ പറഞ്ഞു.
‘രമ്യ നീ പോയി കുളിച്ചിട്ട് പാഴ്‌സലെടുത്ത് കഴിച്ചിട്ട് കിടന്നുറങ്ങിക്കോ. എനിക്ക് വെളുപ്പിനെ എണീറ്റ് ബോര്‍മ്മയില്‍ പോകേണ്ടതാ… എന്നാല്‍ ഓമന ചെല്ല് കേട്ടോ…’
