മഴയുടെ കുളിരിൽ ആദ്യാനുഭവം
അരുന്ധതി… അതായിരുന്നു അവളുടെ പേര്… കാണാൻ മൊഞ്ചുള്ള ഒരു നാടൻ പെണ്‍കുട്ടി.
ഒരു നാട്ടിൻ പ്രദേശത്തായിരുന്നു അവളുടെ വീട്. മലഞ്ചരിവും പുഴയും നിറയെ പച്ചപ്പും മരങ്ങളും ഉള്ള ഒരു ഉൾനാടൻ ഗ്രാമം.
വെറും നാടൻ പെണ്‍കുട്ടി എന്ന് പറഞ്ഞാൽ പോര അരുന്ധതിയെ – ആരും ഒന്ന് നോക്കി പോകുന്ന ഒരു അഴകി ആയിരുന്നവൾ. സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കാലം മുതൽ ഒരുപാട് പേര് പുറകെ നടന്ന ഒരു “ചരക്ക്” ആയിരുന്നു. പത്തിൽ പഠിക്കുന്ന സമയം, വെള്ള ഷർട്ടും നീല പാവാടയും ഇട്ടു സ്കൂളിൽ അവൾ പോകുന്നത് ഒളികണ്ണിട്ടു നോക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ അവളെക്കാളും ഇളയ കുട്ടികൾ മുതൽ വയസന്മാർവരെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
പക്ഷെ അവൾ അങ്ങിനെ ആർക്കും പിടി കൊടുത്തില്ല. എല്ലാവരുടെയും ഉറക്കം കെടുത്തി അരുന്ധതി അങ്ങിനെ ആ ഗ്രാമത്തിലൂടെ പറന്നു നടന്നു….
അവൾക്കു അറിയാമായിരുന്നു അവളുടെ നേരെ നീണ്ടുവന്നിരുന്ന പ്രേമകണ്ണുകളും കാമനോട്ടങ്ങളും. പക്ഷെ, നാട്ടുകാർ ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാലോ, വീട്ടിൽ അറിഞ്ഞാലോ എന്ന പേടി കാരണം അവൾ ഒന്നിനും പിടികൊടുത്തില്ല…
അങ്ങിനെ ഇരിക്കെ ദൂരെ ഒരു പട്ടണത്തിൽനിന്ന് ഒരു പുതിയ കുട്ടി അവളുടെ ക്ലാസ്സിൽ വന്നുചേർന്നു.
ജിത്തു എന്നായിരുന്നു അവന്റെ പേര്.
ജിത്തുവിന്റെ അച്ഛന്റെ ഒരു പഴയ സുഹൃത്തായിരുന്നു അരുന്ധതിയുടെ അച്ഛൻ.
ജിത്തുവിന്റെ അച്ഛൻ ഒരു കടക്കെണിയിൽപെട്ട് പട്ടണത്തിലെ വീടും സ്ഥലവും വിറ്റപ്പോൾ അരുന്ധതിയുടെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞിട്ടാണ് ആ നാട്ടിൽ വന്നു ഒരു ചെറിയ വീട് വാടകയ്ക്ക്എടുത്ത് താമസമാക്കിയത്.
കാണാൻ ഒരു ചുള്ളൻ പയ്യനായിരുന്നു ജിത്തു. നാട്ടുപ്രദേശത്ത് വന്നുപെട്ട പട്ടണത്തിലെ പയ്യൻ…
എല്ലാ പെണ്‍കുട്ടികളുടെയും കണ്ണുകൾ അവന്റെ പുറകെയായി.
എല്ലാവരെയും പോലെ അരുന്ധതിക്കും അവനോടു ഒരു ആകർഷണം തോന്നി. പക്ഷെ പഠിത്തത്തിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ച ജിത്തു ആരോടും അധികം അടുത്തില്ല.
അതൊരു മഴക്കാലം ആയിരുന്നു. അരുന്ധതിയുടെ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കലും മറക്കാൻ പറ്റാത്ത ദിവസം.
അന്ന് സ്കൂളിൽ പോയിട്ട് തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ നല്ല മഴയും കാറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു. തുള്ളിക്ക്‌ ഒരു കുടം പേമാരി എന്നപോലുള്ള മഴ.
അരുന്ധതിയും കൂട്ടുകാരി മായയും ഒരുമിച്ചാണ് പഠിക്കാൻ പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നത്.
മായയുടെ വീട് കഴിഞ്ഞുവേണം അരുന്ധതിയുടെ വീട്ടിൽ എത്താൻ.
മായ വീട്ടിലേക്ക് കയറിയതോടെ, അരുന്ധതി ഒറ്റക്കായി നടപ്പ്.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു വലിയ കാറ്റ് വീശി അടിച്ചു….അവിടെ ഉള്ള പലതും മറിച്ചിട്ട ഒരു വല്ലാത്തകാറ്റ്… അരുന്ധതിയുടെ കുടയിലൂടെ കേറി അടിച്ച കാറ്റ് കുടയുടെ എല്ലാ കമ്പിയും ഒറ്റ അടിക്കു ഒടിച്ചു…
“ശോ… ഈ കാറ്റ് …” ഒടിഞ്ഞ കുട ഒന്ന് നേരെ ആക്കാൻ നോക്കിയവൾ… പറ്റുന്നില്ല… അത് വല്ലാതെ നശിപ്പിച്ചു ആ കാറ്റ്…
“എന്തൊരു മഴയാ ഇത്…. ഇനി മായയുടെ വീട്ടിലേക്കും തിരിച്ചു പോകാൻ പറ്റില്ല…അവിടെ ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും ഞാൻ നനഞ്ഞു കുളിക്കും…” ഒരു നിമിഷം അവൾ ആലോചിച്ചുനിന്നു…
പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ തൊട്ടടുത്ത വീട്ടിലേക്ക് ഓടിക്കേറി… ആ വീടിന്റെ വരാന്തയിൽ കേറിനിന്നു …
“ചേച്ചി… ആരുമില്ലേ ഇവിടെ..” അവൾ കയ്യും കാലും ചേർത്ത് പിടിച്ച് തലയിൽ കുടയും വച്ച് വിളിച്ചു കൂവി.
വരാന്തയിൽ ആണെങ്കിലും ആഞ്ഞടിക്കുന്ന കാറ്റിൽ പകുതി മഴയും അവളുടെ ദേഹത്തേക്ക് വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
“ആരാ അത്…” അകത്തു നിന്ന് ഒരു മദ്ധ്യ വയസ്കയുടെ ശബ്ദം…കതകു തുറന്ന്‌ ഒരു ചേച്ചി പുറത്തുവന്നു…
“മോൾ ഏതാ…. ഇങ്ങു കേറി വാ” വീശിയടിക്കുന്ന മഴയെ കൈകൊണ്ട് തടുത്തു ആ ചേച്ചി അവളെ അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു.
“ഭയങ്കര മഴ ചേച്ചി… ഞാൻ ഗോപിനാഥന്റെ മോളാ..ചേച്ചി അറിയുമോ എന്നറിയില്ല… ” അരുന്ധതി പറഞ്ഞു..
“ആ… ഗോപിയേട്ടന്റെ മോളാണോ? ഇവിടുത്തെ ചേട്ടന്റെ കൂട്ടുകാരനാ മോളുടെ അച്ഛൻ” ചേച്ചി പറഞ്ഞു… “മോൾ സ്കൂളിൽ നിന്ന് വരുന്ന വഴി ആണോ?
“അതെ ചേച്ചി… കുട ഇവിടെ വന്നപ്പോ ഒടിഞ്ഞുപോയി…അടുത്ത് വീട് കണ്ടപ്പോ ഇങ്ങോട്ട് ഓടി കേറിയതാ…” അവൾ പറഞ്ഞു..
“മോൾ തല ഒന്ന് തോർത്തു… ” ഒരു തോർത്ത് എടുത്തു കൊടുത്തുകൊണ്ട് ചേച്ചി പറഞ്ഞു. “എന്റെ കുട്ടിയും ഇവിടെയാ പഠിക്കുന്നെ… മോൾ എത്രേലാ?” ചേച്ചി ചോദിച്ചു..
“പത്തിൽ ആണ് ചേച്ചി… എന്താ ചേച്ചിടെ മോന്റെ പേര്?” അരുന്ധതി ചോദിച്ചു
“ജിത്തു… അവനും പത്തിലാ… മോളുടെ ഡിവിഷൻ ആണോ?” ചേച്ചി ചോദിച്ചു…
“ആ… അതെ ചേച്ചി… ഞങ്ങൾ ഒരേ ക്ലാസ്സിലാ…” സന്തോഷത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു… “ജിത്തുവിന്റെ വീടാണോ ഇത്?, ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല..” സന്തോഷത്തോടെയും അത്ഭുതത്തോടെയും അരുന്ധതി ചോദിച്ചു.
“ആഹാ… നന്നായി.. അച്ചന്മാർ രണ്ടും കൂട്ടുകാർ, ഇപ്പൊ കുട്ടികളും ഒരേ ക്ലാസിൽ…” ചേച്ചി പറഞ്ഞു….
“മോനെ ജിത്തൂ… ” ജിതുവിനെ ചേച്ചി വിളിച്ചു….” അവൻ വന്നിട്ട് കുറച്ചു നേരം ആയി… കുളിക്കാൻ കേറിയതാ…ഇപ്പൊ വരും”
“ദാ വരുന്നു അമ്മേ…” അകത്തു നിന്ന് ജിത്തുവിന്റെ വിളി കേട്ട്… രണ്ടു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോ ജിത്തു വന്നു
“ആ… അരുന്ധതീ… താനെന്താ ഇവിടെ?” അവൻ ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു…
“മഴ വന്നപ്പോ കേറിയതാ..” അവൾക്കു അത്ഭുതം ആയി… അവളുടെ പേര് അവനു അറിയാം… ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല…ആരോടും മിണ്ടാത്ത അവനിൽ നിന്ന്..
“ഇരിക്ക് മോളെ… ഞാൻ ഒരു ചായ ഇടാം..” ചേച്ചി പറഞ്ഞു
