ഞാന്‍ കൈയിലുണ്ടായിരുന്ന സഞ്ചി താഴെ വെച്ചിട്ട്‌ ഇരിക്കാനുള്ള സ്ഥലം തേടി.

ആഹാ.. നീ ഇരിക്കാന്‍ പോവുകയാണോ? ഏതായാലും നനഞ്ഞു.. നമുക്ക്‌ മഴ നനഞ്ഞുതന്നെ പോവാം. ഇവിടിങ്ങിനെ നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നിരുന്നാല്‍ നല്ല ഒന്നാന്തരം പനിപിടിക്കും, പരീക്ഷ കുളമാവുകയും ചെയ്യും..

ഇരൂ കൈകൊണ്ടും കാര്‍ക്കുന്തല്‍ കോതിയുണക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട്‌ ചേച്ചി പറഞ്ഞു.

ശരിയാണ്‌, തല തുവര്‍ത്താന്‍ ഒരു തോര്‍ത്തുമുണ്ടുപോലും ഇവിടെ കാണാനില്ല. അരമണിക്കൂര്‍ നേരം ഈറനണിഞ്ഞ തുണികളുമായി ഇങ്ങനെ നിന്നാല്‍ പനിപിടിച്ചതുതന്നെ..

ചേച്ചിയുടെ നനഞ്ഞൊട്ടിയ അംഗലാവണ്യം ആസ്വദിച്ച്‌ കുറച്ചുനേരം ഇങ്ങനെ ഇരിക്കാമെന്ന്‌ മനക്കോട്ടകെട്ടിയതാണ്‌.
രണ്ടു ദിവസ്സം കഴിഞ്ഞാല്‍ അവളുടെ പരീക്ഷ തുടങ്ങും, പനി വന്നാല്‍ അതു കുളമാകും ഉറപ്പാ..

ശരി പോകാം

വിഷമത്തോടെയാണെങ്കിലും ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റു.

മഴ കനത്തുപെയ്യാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

കാവല്‍പ്പുരയുടെ മുറ്റത്തെല്ലാം വെള്ളം കേറിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.

മുറ്റത്തെ മഴയിലേക്ക്‌ ഇറങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ്‌ ചേച്ചി എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക്‌ നോക്കി,

“ഒറ്റ ഓട്ടം കൊടുക്കാം ചിറ്റേടെ വീടെത്തിയിട്ടു നിന്നാല്‍ മതി. “

തോട്ടത്തിനപ്പുറം ഒരു ചെറുതോടാണ്‌ തോടിനുകുറുകയെയുള്ള ചിറയിലൂടെ നടന്നുകയറി ഒരു രണ്ടുമിനിട്ടു നടന്നാല്‍ ചിറ്റയുടെ വീടാണ്‌.