മരുമോളുടെ അമ്മാച്ഛൻ!!
എന്നു പറഞ്ഞിട്ട് അവളുടെ ഇടതുകവിളിൽ തന്റെ
പരുത്ത ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തു ഉമ്മവെച്ചയാൾ… സ്മിതയുടെ ശ്വാസഗതി വർദ്ധിച്ചു…
“ ഞാൻ പോട്ടെ… അമ്മ ചിലപ്പോൾ എഴുന്നേൽക്കും… “
അവൾ പെട്ടെന്ന് അയാളിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞുമാറി… തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു… തന്റെ നെഞ്ചിലെ രോമക്കാട്ടിൽ വലതുകൈയ്യാൽ
ഉഴിഞ്ഞ് അവളുടെ പിന്നിൽ വെട്ടുന്ന നിതംബത്തിലേത്ത് നോക്കിനിന്നു നാരായണൻ…
അന്ന് രാത്രി രമേശൻ കടയിൽ നിന്ന് വൈകിവന്ന ക്ഷീണത്തിൽ കൂർക്കംവലിച്ച്
കിടന്നുറങ്ങുമ്പോൾ സ്മിത അന്ന് സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങളൊക്കെ മനസ്സിൽ ഇട്ട്
ചികയുകയായിരുന്നു… അച്ഛനോട് അങ്ങിനെയൊന്നും പറയേണ്ടായിരുന്നു… അല്ലാ അങ്ങിനെ പറഞ്ഞതുകൊണ്ടല്ലേ ഇങ്ങിനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചത്…
അമ്മായപ്പനെ ഇതുവരെ ശരിക്ക്
ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടില്ല… തന്നേക്കാൾ പൊക്കമുണ്ട്. ‘ ഒരു അഞ്ചേമുക്കാൽ അടി കാണും…
ഷർട്ടിടാത്ത നെഞ്ചിൽ രോമങ്ങൾ ചുരുണ്ടു കിടക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്… ചെറിയ നരകേറിയ
മുടികൾ എപ്പോഴും പിന്നിലേക്ക് ചീകിവച്ചിട്ടുണ്ടാകും… ഗാംഭീര്യമുള്ള മുഖത്ത്
വെട്ടിനിർത്തിയിരിക്കുന്ന മീശ കാണാൻ ഒട്ടൊരു ഭംഗിയൊക്കെയുണ്ട്… വയസ്സ് നാൽപത് കഴിഞ്ഞതേ ഉള്ളൂ എന്നാ രമേശേട്ടൻ പറഞ്ഞത്…
എപ്പോഴും തന്റെ കൃഷിസ്ഥലങ്ങളിൽ
അദ്ധ്വാനിക്കുന്നത് കൊണ്ടാവും നല്ല കരുത്തുള്ള ശരീരമാണ്…
ഇന്ന് തന്റെ ദേഹത്ത് പിടിച്ചപ്പോൾ മനസ്സിലായതാണ്… രമേശേട്ടനെ പോലെയല്ല…!!
