മരുമോളുടെ അമ്മാച്ഛൻ!!
അലക്കാനായെടുത്ത തുണി കല്ലിൽ വെച്ച് അവൾ തിരിഞ്ഞ് നിന്നു…
“ എന്താ അച്ഛാ…”
സ്മിതയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവളുടെ നൈറ്റിയുടെ മുന്നിലായി എഴുന്നു നിൽക്കുന്ന ഗോപുരങ്ങളിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുത്ത് നാരായണൻ ഒന്നു ചുമച്ചു…
“ മോളോട് ഒരു കാര്യം ചോദിക്കണമെന്ന് കുറച്ച് ദിവസമായി കരുതുന്നു… മോൾടെ
മുഖത്തെന്താ ഒരു തെളിച്ചമില്ലാത്തത്… “
നാരായണന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ തല കുനിച്ചു…
മുഖത്തെ വിഷാദഭാവം മറയ്ക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല…
നാരായണന്റെ ഏറെ നേരത്തെ
പരിശ്രമത്തിനൊടുവിൽ അവൾ അയാളോട് മനസ്സ് തുറന്നു…
തന്നെ ഇത്ര സ്നേഹത്തോടെ
പരിചരിക്കുന്ന തന്റെ ഭർതൃ പിതാവിനോട് ഇത് പറയുന്നതിൽ തെറ്റില്ലെന്ന് അവൾക്ക്
തോന്നി…
“ അത് അച്ഛാ… രമേശേട്ടൻ… “
അവൾക്ക് തുറന്ന് പറയാൻ പറ്റിയില്ല…
“സാരമില്ല മോളേ… എന്നോട് എന്തു വേണേലും മോൾക്ക് പറയാം… മോൾടെ അച്ഛനെ പോലെ കരുതിയാൽ മതി… അവൻ ബെഡ്റൂമിൽ എങ്ങിനെയാ..”
നാരായണന്റെ തുറന്നുള്ള ചോദ്യം കേട്ട് അവളൊന്ന് പകച്ചെങ്കിലും ആരോടെങ്കിലും അതൊന്ന് തുറന്ന് പറയാൻ അവൾ കൊതിച്ചിരുന്നു…
“ അത് പിന്നെ അച്ഛാ… പെട്ടെന്ന് തന്നെ രമേശേട്ടന്… എപ്പോഴും… “
അവൾ തല കുനിച്ചു
കൊണ്ട് തന്നെ പറഞ്ഞു…
“ ഉം അതാണല്ലേ മോൾടെ മുഖത്ത് ഒരു സങ്കടം”
നാരായണന്റെ ആ ചോദ്യത്തിൽ അവൾക്ക് ഉത്തരം മുട്ടി…
