മകളെ അറിയുന്ന അമ്മയുടെ മനസ്സ്
എല്ലാം തീർന്നു. വിയർത്തു കുളിച്ച് ചമ്മിനാറി ഒരേകിടത്തം. എണീറ്റ് ഓടാൻ തോന്നുന്നു. ആ വഴിക്ക് കിട്ടിയ ഫ്ലൈറ്റിന് തിരിച്ച് പോയാലോന്ന് തോന്നി.
ഞാൻ മെല്ലെ എണീറ്റ് ചമ്മൽ മറക്കാനെന്നോണം ഷോക്കേസിലെ കീട്രേ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. ട്രേയിൽനിന്ന് ചാവി എടുക്കുമ്പോൾ അളിയൻ്റെ ശബ്ദം മുകളിൽ നിന്ന്,
“അളിയാ, ഞാൻ ഉറങ്ങാൻ പോണൂ.”
“ഗുഡ് നൈറ്റ് മനീഷ്. അമ്മേടെ മരുന്ന് തീർന്നു. ഞങ്ങളത് വാങ്ങി വരാം ട്ടോ,”
ഡ്രസ്സ് മാറി മുകളിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി വരികയായിരുന്ന അഞ്ജലി പറഞ്ഞു
“ഗുഡ് നൈറ്റ് അളിയോ,”
ഞാനും പറഞ്ഞു
“ഓക്കെ, ഗുഡ് നൈറ്റ് ഓൾ,”
മനീഷ് ബെഡ്റൂമിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയി.
ഞാൻ ചാവി എടുത്ത് പുറത്തിറങ്ങി. ശുദ്ധവായു നീട്ടി ശ്വസിച്ചു. നല്ല ആശ്വാസം.
ഷട്ടർ ഇട്ട് ഭദ്രമാക്കിയ കാർ പോർച്ച്, പൂട്ടുകൾ ഓരോന്നായി തുറന്ന് ഷട്ടർ ഉയർത്തി വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു. ഉത്ക്കണ്ഠ നിറഞ്ഞ ഹൃദയം പടപടാ മിടിക്കുന്നു. അവളെ കാണാനില്ല.
പെങ്ങളുടെ കാലിനിടിയിൽ നിന്ന് അമ്മ പിടിച്ചതിൻ്റെ ചമ്മലൊന്നും കുണ്ണക്കില്ല. അവൻ കംബിയായി ഷഡ്ഡിക്കുള്ളിൽ ഞരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
ചൂട് ഇറക്കാനുള്ള പദ്ധതികൾ മനസ്സിൽ ഉരുത്തിരിയുന്നതിനൊപ്പം മറുവശത്ത് അഞ്ജു വൈകുന്നതിൽ അമർഷവും സങ്കടവും.
ആവശ്യത്തിലധികം സമയവും കഴിഞ്ഞാണ് അഞ്ജലി വന്നത്. വണ്ടിയിൽ കയറി ഇരിക്കുന്നതിനു പകരം അവൾ ഞാനിരിക്കുന്ന ഡ്രൈവർ ഡോർ തുറന്നു. എന്നിട്ട് ചാവി റിവേഴ്സ് തിരിച്ച് വണ്ടി ഓഫാക്കി.
