ലളിത.. ഒരു കാമിനി!!
കാമിനി – അവളുടെ ഈ പ്രസ്താവനയോടെ അവളെ വിവാഹം കഴിക്കണോ എന്നതിനെപ്പറ്റി പിന്നീട് ആലോചിക്കാം എന്നുള്ള ഒരു തീരുമാനം ഞാനെടുത്തു. പക്ഷേ, വേണ്ടെന്നു തീരുമാനിച്ചിട്ടുമില്ല.
നോക്കാം.. എന്നു തീരുമാനിച്ചു. പക്ഷേ, എനിക്കവളോട് പ്രണയം തന്നെയായിരുന്നു. അവളുടെ ആ പ്രസ്താവനപോലും എനിക്ക അവളോടുള്ള പ്രണയം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കാനാണ് ഉപകരിച്ചത്. വിവാഹം കഴിക്കാന്‍ എന്തോ ഒരു ഭയം ഉള്ളപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.
എന്താ സമ്മതമാണോ ?
അവളുടെ ചോദ്യം ..
ഹും
ഞാൻ മൂളി.
അതെന്താ അങ്ങനെ ?
ലളിത പറഞ്ഞതാണ് ശരി, നമ്മുടെ മുന്‍കാല ജീവിതത്തില്‍ നമ്മള്‍ തമ്മില്‍ പരസ്പരം ധാരണകള്‍ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല. ആരും ആരുടേയും ആരുമായിരുന്നുമില്ല.
ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് ശരിയാണെന്നുറപ്പുണ്ടോ ?
അതേ.. ഉറപ്പുണ്ട് ?
എങ്കില്‍ ഞാന്‍ വേറെ ഒന്നുകൂടി ചോദിച്ചോട്ടെ ?
ചോദിക്കൂ.
എന്തുകൊണ്ടോ, ഞാന്‍ അവളുടെ മുന്നില്‍ പതറുന്നതായി എനിക്ക് തന്നെ തോന്നി. ഞാന്‍ അവളെക്കാള്‍ ചെറുതാകുന്ന പോലൊരു തോന്നല്‍!!. എനിക്കവളോട ഒന്നും ചോദിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. അവളാണെങ്കില്‍ ചോദ്യശരങ്ങള്‍ എയ്തുവിടുകയാണ്.
നമ്മള്‍ രണ്ടുപേരും ഒരുമിച്ച് ഒരു ജീവിതം അഥവാ തുടങ്ങുകയാണെങ്കില്‍.. നാം പരസ്പരം സ്വന്തമായിരിക്കില്ലെ? അപ്പോള്‍ നമ്മളില്‍ രണ്ടുപേര്‍ക്കും പരസ്പരം എല്ലാം അറിയാനുള്ള അവകാശവും ഉണ്ടാവില്ലെ? ഉണ്ടാവണ്ടേ? എനിക്കിഷ്ടമില്ലാത്ത കാര്യങ്ങള്‍ അജയേട്ടന്‍ ചെയ്തുപോയിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അത് എനിക്കറിയാനുള്ള അവകാശമില്ലേ? അതിന് അജയേട്ടനെ കുറ്റപ്പെടുത്താനോ J അത് പറഞ്ഞ് അജയേട്ടനെ ശകാരിക്കാനോ ഉള്ള അവകാശം മാത്രമല്ലേ എനിക്കില്ലാതെ ആവുകയുള്ളൂ? എന്താ, അങ്ങനയല്ലേ? തിരിച്ചും !!
