കൊതിമൂത്ത ചേച്ചിമാരും ഞാനും
കൊതി – മേശപ്പുറത്തു ഒരു തുണ്ടുപേപ്പറില്‍ വരയ്ക്കാനുള്ള പേജ്‌
നമ്പര്‍ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്‌. അവന്‍ അത്‌ നോക്കിയിട്ട്‌ റെക്കാഡ്‌ തുറന്നു നോക്കി.
അവന്‍ വര തുടങ്ങി അഞ്ച്‌ മിനിററു പോലുമെടുത്തില്ല അപ്പഴേക്കും കാപ്പിയും ഓട്ടടയുമായി ലൗലിയെത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
സ്റ്റൂളിലിരുന്ന്‌ വരയ്ക്കുന്ന അവൻ്റെ തൊട്ടുപിന്നിലായി നിന്നുകൊണ്ട്‌ ലൗലി അവന്‍ വരയ്ക്കുന്നത്‌ സാകൂതം നോക്കി നിന്നു.
“നിനക്കിതൊരു പ്രഫഷനാക്കാന്‍ പറ്റുമെന്നാ എനിക്കു തോന്നണത്. നല്ല പെർഫെക്ഷൻ ഉണ്ട്.”
ലൗലി പറഞ്ഞത്‌ കേട്ടുകൊണ്ട് അവന്‍ പിന്നിലേക്ക്‌ തെല്ലൊന്ന്‌ ചാരിയതും അവൻ്റെ പുറം ലൗലിയുടെ മാർദ്ദവമേറിയ വയറിലേക്കമര്‍ന്നു.
ലൗലി പിന്നോട്ടുമാറുമെന്നാണു അവന്‍ കരുതിയതെങ്കിലും അങ്ങനെയുണ്ടായില്ല. അവളവിടെത്തന്നെ നിന്നു.
ലൗലിയുടെ പൂവുടലിൻ്റെ ഇളംചൂട്‌ ശൗരിയുടെ സിരകളെ ഉത്തേജിപ്പിച്ചു.
ലൗലി വലംകൈ അവൻ്റെ തോളിലേക്ക്‌ വെച്ചു.
“ഇനിയിത്‌ കഴിച്ചിട്ടു വരയ്ക്കാം”
ലൗലി പറഞ്ഞു.
“എനിക്കിത്‌ വരച്ചോണ്ട്‌ തിന്നണം. അട ഇത്തിരി മുറിച്ചു എൻ്റെ വായില്‍ വെച്ചു തരാമോ.”
അവന്‍ ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ തലതിരിച്ച്‌ അവളെ നോക്കി.
“പിന്നെന്താടാ..”
അവന്‍ തമാശയ്ക്ക്‌ ചോദിച്ചതാണെങ്കിലും ലൗലിയുടെ മറുപടി വന്നു. അവള്‍ അട ചെറുതായി മുറിച്ച്‌ ഓരോ കഷണമാക്കി അവൻ്റെ വായിലേക്ക്‌ വെച്ചുകൊടുത്തു.
