അപ്പച്ചൻ എന്നെ ഇട്ടൊന്നു ചാടിച്ചു.

“ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ എനിക്ക് എംബിഎ ഒന്നും താല്പര്യമില്ല. ടൗണിൽ ഒരു ഷോപ്പിട്ടു തന്നാൽ മതിയെന്ന് ”

“പിന്നെ ഇനി ഷോപ്പ്… പത്തു പൈസ നിനക്ക് ഞാൻ തരത്തില്ല ”

“ വിനൂന് പോയ പേപ്പേഴ്സ് എല്ലാം എഴുതി എടുത്തൂടെ? ”

നാൻസി ചോദിച്ചു.

“അതിന് എത്ര പേപ്പേഴ്സ് എഴുതണം എന്ന് വച്ചാ? “

റിൻസിചേച്ചി പുച്ഛിച്ചു ചിരിച്ചു.

“അതൊക്കെ വിനു ഇച്ചായൻ എഴുതി കഴിയുമ്പോളേക്കും പെട്ടിയിൽ ആക്കണ്ട സമയമാകും “

ജെസ്‌ന പറഞ്ഞതോടെ എല്ലാരും എന്നെ നോക്കി കുലുങ്ങി ചിരിച്ചു.

അത് കൂടെ കേട്ടതോടെ ഭക്ഷണം പാതി വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു ഞാൻ എണീറ്റു.

കൈ കഴുകി മുകളിലേ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടക്കവേ അമ്മച്ചി വീണ്ടും പഴിപറച്ചിൽ തുടർന്നു.

“എന്നാലും എന്റെ കർത്താവെ ഇവൻ മാത്രം എന്താ ഇങ്ങനെ ആയിപ്പോയത്.

മൂത്തവനും ഇളയ പെങ്കൊച്ചും വന്ന് കയറിയ പെങ്കൊച്ചും എല്ലാം നല്ല യോഗ്യതയുള്ളവർ, ഇവൻ മാത്രം വട്ട പൂജ്യം ”

“ഹാ… കണ്ണ് കിട്ടാതിരിക്കാനും ആരെങ്കിലും വേണ്ടെടി? “

അപ്പച്ചൻ പറഞ്ഞു.

ശരിയാ, ആ കണ്ണ് കിട്ടാതിരിക്കാനുള്ള ഐറ്റമാണ് ഞാൻ.

ഞാൻ വിനു, വയസ്സ് 24.
അപ്പച്ചൻ അമ്മച്ചി പിന്നെ മൂന്ന് മക്കൾ ഉള്ള കുടുംബത്തിൽ നടുക്കഷ്ണം.

അപ്പച്ചൻ കെ എസ് ഇ ബി ഉദ്യോഗസ്ഥനാണ്.
അമ്മച്ചി ഹൌസ് വൈഫ്‌ ആണ്.
ചേട്ടൻ റോയ്, എഞ്ചിനീയറാണ്. ചെന്നൈയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നു. അനിയത്തി ജെസ്‌ന, ടൗണിലെ കോളേജിൽ ഡിഗ്രി പഠിക്കുന്നു.
ചേട്ടന്റെ ഭാര്യ അതായത് റിൻസി ചേച്ചിയും എഞ്ചിനീയറാണ്. ഉള്ള ജോലി പോരാ എന്ന് തോന്നിയിട്ട് റിസൈൻ ചെയ്തു. ഇപ്പോൾ പുതിയ നിയമനത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു. പിന്നെ ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന നാൻസി, റിൻസി ചേച്ചിയുടെ അനിയത്തിയാണ്. ഇടയ്ക്ക് ഇവിടെ വീട്ടിൽ വന്ന് നിൽക്കാറുണ്ട്. അവളും എഞ്ചിനീയറിംഗ് വിദ്യാർത്ഥി തന്നെ.