കഴപ്പികൾ – അവരൊക്കെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവാൻ നിൽക്കാണ്, നീ ഇപ്പൊ അവിടേക്ക് പോയിട്ടു കാര്യമില്ല. നീ വണ്ടിയെടുക്ക് നമ്മുക്ക് ഗ്രൗണ്ടിൽ പോവാം.

ഗ്രൗണ്ടിൽ എത്തിയശേഷം അപ്പുവും നന്ദുവും കളിക്കാനിറങ്ങി. എനിക്ക് കളിക്കാനൊരു മൂഡിലായിരുന്നു. കാരണം രമേശേട്ടന്റെ ആക്‌സിഡന്റ്, ഇന്നലെ കണ്ട കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം കൂടെ ആലോചിച്ചപ്പോൾ എന്തോ വശപ്പിശക്ക് എനിക്ക് തോന്നി.

കളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് നേരെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു. ഞാൻ വന്നപ്പോൾ അച്ഛൻ ടീവിടെ മുന്നിലായിരുന്നു. അമ്മയെ അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ സുജേച്ചിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയെന്ന് പറഞ്ഞു.

സങ്കടം പറയാൻ പോയതായിരിക്കും…

റൂമിലേക്ക് നടക്കുമ്പോഴും രമേശേട്ടന്റെ കാര്യം തന്നെയാണ് മനസ്സിൽ.

അച്ഛന് ശെരിക്കും ഇതിൽ വല്ല പങ്കു മുണ്ടോ… അതോ ഇതൊക്കെ എന്റെ വെറും തോന്നൽ മാത്രമാണോ !!

. റൂമിൽ ചെന്നയുടൻ ഞാൻ ബെഡിലേക്ക് മലർന്ന് കിടന്ന് ആലോചിക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഇനി ഇതിൽ വല്ല സത്യവും ഉണ്ടെങ്കിൽ ആദ്യം നോക്കേണ്ടത് അച്ഛന്റെ ഫോണാണ്….അഥവാ ഇത് ചെയ്തത് അച്ഛനാണേൽ ഫോണിൽ അതിനെപ്പറ്റി എന്തെങ്കിലും ഒരു തെളിവ് ഇല്ലാതിരിക്കില്ല.

അത്രപെട്ടെന്നൊന്നും അച്ഛന്റെ ഫോൺ എടുക്കാൻ കഴിയത്തില്ല. കാരണം ഇരുപത്തിനാലുമണിക്കൂറും ഫോൺ അച്ഛന്റെ അടുത്തായിരിക്കും. അമ്മയ്ക്ക് പോലും അച്ഛന്റെ ഫോണെടുക്കാൻ പേടിയാണ്. ചാർജറിൽ ഇടുന്ന സമയത്ത് ഫോൺ ഓഫ്‌ ചെയ്തിട്ടാണ് ചാർജറിൽ ഇടുന്നത്.
ഇതിനിടയിൽ എങ്ങനെ ഫോണെടുക്കും.
അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു ഞാൻ ഉറങ്ങി പ്പോയി.