ബാംഗ്ലൂരിൽ വന്നിട്ട് മൂന്ന് വർഷമാകുന്നു. ഈ വർഷത്തോടെ കോഴ്സ് കഴിയുകയാണ്.. അത് കഴിഞ്ഞ് റിസൽറ്റ് വന്നാൽ ബാംഗ്ലൂരിൽ തന്നെ ജോലി കിട്ടും.. അതിനിടയിൽ നാലഞ്ച് മാസം നാട്ടിലേക്ക് പോണം..

അച്ഛന്റെ ഫോൺ കോളുകൾ വല്ലപ്പോഴുമാണ്.. അച്ഛന് അന്നും ഇന്നും ബിസിനസ്സ് എന്ന ഒരൊറ്റ ജ്വരമേ ഉള്ളൂ.. ആർക്ക് വേണ്ടിയാണ് ഈ സമ്പാദിച്ച് കൂട്ടുന്നതെന്ന് താനെപ്പോഴും ചോദിക്കാറുണ്ടെന്നും തനിക്ക് പോലും അച്ഛനെ നേരെ ചൊവ്വേ സംസാരിക്കാൻ പോലും കിട്ടാറില്ലന്നാണ് വിളിക്കുമ്പോഴൊക്കെ അമ്മയുടെ പരാതി..

എന്താ അമ്മേ.. അമ്മയ്ക്ക് കളിക്കാൻ കിട്ടാത്തതിന്റെ വിഷമമാണോ എന്ന് ചോദിക്കാൻ തോന്നാറുണ്ടെങ്കിലും അമ്മയോട് അത്ര ഓപ്പണായി സംസാരിച്ച് ശീലമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചിട്ടില്ലന്നേ ഉള്ളൂ.. എന്നാൽ ബാംഗ്ളൂർക്ക് പോയശേഷം ഓരോ വീഡിയോ കോളിലും അമ്മ ചെറുപ്പമായിട്ട് വരുന്നതായിട്ടാണ് തോന്നിയിട്ടുള്ളത്.

ബാംഗ്ലൂരിൽ സോഫ്റ്റ്‌വെയർ എഞ്ചിനീറിങ് ആയിരുന്നു ഞാൻ പഠിച്ചത്. അതിന്റെ ഭാഗമായി അല്ലറചില്ലറ ഹാക്കിങ് പരിപാടികൾ ഒക്കെ അറിയാം…

എനിക്കിപ്പോ 20 വയസ്സായി.. അച്ഛൻ അരവിന്ദന് 48. വയസ്സുണ്ട്.. അച്ഛന് രണ്ട് ഹോട്ടലുകളുണ്ട്. ഒരു പത്തു തലമുറക്ക് കഴിയാനുള്ള വക എന്റെ കുടുംബത്തിനുണ്ട്. മുത്തശ്ശൻ പണ്ടത്തെ ഒരു പലിശക്കാരനായിരുന്നു. വെട്ടിച്ചും തട്ടിച്ചുമായ് കൊറേ സ്വത്തുക്കൾ അന്നേ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട് അതിന്റെയൊക്കെ നടത്തിപ്പവകാശം എന്റെ അച്ഛനാണ് കിട്ടിയത്.