എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും മോഹവും
സ്വപ്നം – ചോര എന്റെ ദേഹത്തെല്ലാം ചോര, എന്റെ ഷര്ട്ട് ചോരയില്‍ കുതിര്‍ന്നു. പിന്നെ പുറത്തേക്ക് ചോര ഒഴുക്കിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
“എന്റെ തന്നെ ചോരയാണോ?”
അന്ന് മുറിവ് കണ്ടേടുത്തു ഞാനിപ്പോ തടവിനോക്കി . അതേ എന്റെ തന്നെ, അവിടോക്കെ ഇപ്പോള്‍ തഴമ്പുകള്‍ അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ട്.
ഓര്‍മകളുടെ കുത്തൊഴുക്ക് എന്റെ ശിരസിലേക്ക് ഇരച്ചുകേറി വരുന്നു. ഞാന്‍ മറന്നുപോയ എല്ലാ മുഖങ്ങളും എന്റെ മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞു. എന്റെ പകയും പ്രതികാരവും തോല്‍വിയും എല്ലാം. ഞാന്‍ ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ മറന്നു !!
രാവുണ്ണിയെ എങ്ങനെ ഞാന്‍ മറന്നു, അവന്റെ രണ്ടു മക്കളെയും ഞാന്‍ മറന്നു.
“അരുണിമ….”'
ആരയോ തിരയുന്നപോലെ കോണിപ്പടികള്‍ ഞാന്‍ ഇറങ്ങിയതിന്റെ ഇരട്ടി വേഗത്തില്‍ ഓടി മുകളില്‍ കയറി. എന്നാൽ ആ വേഗത്തില്‍ മുന്നോട്ട് പോകാൻ എനിക്കായില്ല. ശ്വാസം മുട്ടുന്നപോലെ ഹൃദയത്തിന്റെ മിടിപ്പുകള്‍ എനിക്കിപ്പോ അറിയാം.
ഞാന്‍ മുകളിലെ മുറിയിലെ ആ ഭിത്തിയില്‍ കൈകുത്തി തല ഭിത്തിയില്‍ മുട്ടിച്ചുനിന്നു. പതിയെ എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ഭൂമിയുടെ ആട്ടം നിലച്ചു. എവിടുന്നോ ആ മുറിയിലേക്ക് വെട്ടം പരന്നു. വാതില്‍ തുറന്നു തന്നെ കിടപ്പുണ്ട്. ഞാന്‍ ഭിത്തിയില്‍ തപ്പി തപ്പി പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി. എനിക്ക് ഇത്രയും നേരം തോന്നിയ ശ്വാസംമുട്ടല്‍ അല്പം കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഞാന്‍ പത്തായപുരയില്‍ നിന്ന് നേരേ വന്നത് അച്ഛന്റെയും ചേട്ടന്റെയും അസ്ഥിത്തറയിൽ ആയിരുന്നു. ഞാന്‍ നന്നായി ഭയന്നിരുന്നു. അതാകാം അവരുടെ അടുത്ത് തന്നെ അഭയം പ്രാപിച്ചത്.
ആരോ അവിടെല്ലാം വൃത്തിയാക്കിയിട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാലും പുതിയ നാമ്പുകൾ മുളക്കുന്നു. എന്നെ ഏറെ ഞെട്ടിക്കുന്ന ഒരു കാഴ്ചയാണ് വീണ്ടും കണ്ടത്.
രാമചന്ദ്രന്റെ അസ്ഥിത്തറക്ക് അടുത്തുള്ള ആ ചെറിയ തറയിലെ പേര് ‘'വിഷ്ണു ഭദ്രൻ” എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു.
“ഭദ്രന്‍ …”
വീണ്ടും തല കറങ്ങുന്നപോലെ തോന്നി ഞാൻ അവിടെ നിലത്ത് ഇരുന്നു.
എവിടുന്നോ വന്ന മഴ മേത്തു വീണപ്പോഴാണ് ഞാൻ ഉണരുന്നത്. എന്നാലും ഏറെകുറെ മരവിച്ചുപോയ അവസ്ഥയാണ്. ഇരുണ്ട ആകാശം. മഴ ഇരച്ചു വരുന്നു.
“ഭദ്രൻ…ഏട്ടൻ…വിഷ്ണുവേട്ടൻ….”
ഞാന്‍ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പി ക്കൊണ്ടിരുന്നു
ഞാൻ ആ മഴയിൽ അച്ഛന് മടിയിൽ ചാരിയിരുന്നു. മഴ തകർത്തു പെയ്യുന്നുണ്ട്. എനിക്ക് മരവിപ്പ് കൂടിക്കുടി വന്നു. ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു കോലായിലേക്ക് പോയി ഷര്ട്ട് ഊരി ഒരു മൂലക്കിട്ടു. കൈവെച്ച് മുടിയും മുഖവും ഒന്ന് വടിച്ചു വെള്ളം കളഞ്ഞു എന്നിട്ടാ കൈ കുടഞ്ഞു. ആ കുഴിമാടത്തിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി കോലായിലെ അര ഭിത്തിയിലെ തൂണില്‍ ചാരിയിരുന്നു.
നന്നായി പേടിച്ചിരിക്കുന്നു. ക്ഷീണവും തോന്നുന്നു. അപ്പൊ ഭദ്രൻ ഏട്ടൻ ആണോ? എട്ടന് ഭദ്രൻ എന്നൊരു വാല് ഉണ്ടായിരുന്നോ? അത് ഏട്ടന്‍ ആയിരുന്നെങ്കില്‍.. ഞാന്‍ മനസാലെ ആഗ്രഹിച്ചു.
ഒരു ദീര്‍ഘ നിശ്വാസം, എന്റ മുഖത്തൊരു ചെറുപുഞ്ചിരി വിടര്‍ന്നെങ്കിലും കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
എന്റെ ബോധ മനസ് ഓര്‍മ്മകള്‍ക്കിടയിലേക്ക് മറഞ്ഞു.
“ഏട്ടന്‍….”
ചില തിരിച്ചറുവുകള്‍ അങ്ങനെയാ.. പഴയതെല്ലാം ഓര്‍മിപ്പിച്ചോണ്ടിരിക്കും. എല്ലാ അനുജന്‍മാരെയും പോലെ അച്ഛന് എനിക്ക് അഭിമാനവും ചേട്ടന്‍
അഹങ്കരവുമായിരുന്ന കാലം.
അവനെപ്പറ്റി പറഞ്ഞാല്‍ അന്ന് ഞാന്‍ സൈക്കിള്‍ ഒക്കെ ചവിട്ടാന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്ന സമയത്ത് ആള് പുറകില്‍ പിടിച്ചോണ്ട് നടക്കും. പതിയെ നമ്മള്‍ അറിയാതെ അവന്‍ കയ്യെടുക്കും. അവന്‍ കൂടെ ഉണ്ടെന്ന വിശ്വാസത്തില്‍ അല്‍പ്പ ദൂരം ഞാന്‍ ചവിട്ടും. വല്ല കല്ലോ മറ്റോ വഴിയില്‍ വരും ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ അവന്‍ പിറകില്‍ കാണില്ല. ഞാന്‍ അതോടെ താഴെ വീഴും. അവന്‍ അപ്പൊഴേക്കും ഓടിവന്നു പൊക്കിയെടുക്കും, മുറിവൊ മറ്റോ ഉണ്ടോന്നുനോക്കും. ഇനി ഉണ്ടേലും ഇല്ലേലും അവന്‍ ഒറ്റ ചിരിയാ. അപ്പൊ എനിക്ക് കരച്ചില്‍ വരും. പിന്നെ അവന്റെ ഒരു ഡയലോഗാണ്..
“ഡാ ഒന്നും പറ്റിട്ടില്ലട്ടോ, ഞാന്‍ കരുതി നീ ഉടഞ്ഞു വാരി എന്ന്, അല്ലാ ഇത്രയും ദൂരം ഒറ്റക്ക് ചവിട്ടിയോ നീ , ഞാൻ കരുതിയത്‌ കയ്യെടുക്കുമ്പോത്തന്നെ വീഴുന്നാ, ആഹാ.. സൈക്കിള്‍ പടിച്ചല്ലോടാ.. ഇനി ഇപ്പൊ അമ്മായിടെ വീട്ടില്‍ലൊക്കെ പോകുമ്പോ എന്നെ ഇരുത്തി ചവിട്ടാന്‍ ആളായി”
വീണതിനെ ഓര്‍ത്തു കരയണോ അവനെ ഇരുത്തി ചവിട്ടാന്‍ പോണ ഓര്‍ത്തു സന്തോഷിക്കണോ എന്നറിയാത്ത അവസ്ഥ. കൂടെ നടന്നാല്‍ എപ്പോ വേണേലും പണികിട്ടും. പക്ഷെ വീണാല്‍ താങ്ങാന്‍ അവന്‍ ഉണ്ടാകും എന്നെനിക്കറിയാം. ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ മരത്തില്‍ നിന്ന് വീണപ്പോ എന്നെ എടുത്തോണ്ട് വീട്ടിലേക്ക് ഓടിട്ടുണ്ടവന്‍. അവന്റെ തോളില്‍ കിടന്നു ഞാന്‍ എന്റെ വേദനയെപ്പറ്റിയല്ല ചിന്തിച്ചേ, പകരം അവനെ പറ്റിയാ. എനിക്ക് വേണമെങ്കില്‍ വിശ്വസിച്ചു എന്റെ ജിവന്‍ അവന്റെ കയ്യില്‍ കൊടുത്തിട്ട് സുഖമായി ഉറങ്ങാം. പൊന്നുപോലെ നോക്കും അവന്‍. ഒരു പോറല്‍ പോലും ഏല്‍ക്കാതെ.
ഞാന്‍ അന്ന് അവനെ ഏട്ടാ എന്നൊന്നും വിളിക്കില്ലയിരുന്നു. അവനും അത് നിര്‍ബന്ധമില്ലാരുന്നു. അവനെ ഞാന്‍ എന്റെ ആറുവയസുവരെ കണ്ടിട്ടുള്ളു എങ്കിലും നൂറു നൂറു ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്റെ ഉള്ളില്‍ കുമിഞ്ഞു കൂടുന്നുണ്ട്.
ഞങ്ങളുടെ വീടിനു ഒരു മൂന്ന് നാലു കിലോമീറ്റര്‍ അപ്പുറത്തായിരുന്നു ആര്യേച്ചിയുടെ വീട്. അവന്റെ ഹെര്‍ക്കുലീസില്‍ എന്നെയും കൊണ്ട് സ്കൂള്‍ ഇല്ലാത്തപ്പോള്‍ മിക്കപ്പോഴും അവിടെ പോകുമായിരുന്നു. അവര് തമ്മില്‍ ആയിരുന്നുന്നു ചെങ്ങാത്തം, ആര്യേച്ചിയും അവനും. അവിടെ ചെന്നാല്‍ അവനു പിന്നെ എന്നെ വേണ്ട, അവള്‍ക്കും അത് തന്നെ. അവര് രണ്ടാളും ചെസ്സ് കളി , കാരംസ് ഒക്കെ ആയിട്ട് നിക്കും. കാരംസ് ആണേല്‍ ഞാനും അമ്മയും കൂടും. എനിക്കാ മൂദേവിയെ കാണുമ്പോഴേ ദേഷ്യം വരും, ആര്യയെ. അവടെ ഒരു അഹങ്കാരം, എന്റെ ഏട്ടനെ എടാ പോടാ വിളി എനിക്ക് അതൊന്നും ഒട്ടും ഇഷ്ടമല്ല. ഞാന്‍ ചെന്നു അമ്മായിയോട് പറഞ്ഞു കൊടുക്കും. അമ്മായിടെ വായീന്നു നല്ലത് അവള്‍ മേടിക്കും.
അവിടെ ചെന്നാല്‍ അമ്മായി ഇടക്കു എന്നെ കൂട്ടി മണിക്കുട്ടിയെ തീറ്റിക്കാന്‍ പാടത്തേക്കു പോകും. അവിടിരുന്നു അറുബോര്‍ ചെസ്സ്കളി കാണുന്നതിലും നല്ലതല്ലേ മണിക്കുട്ടിയടെ കൂടെ പറമ്പില്‍ പോകുന്നത്. മണിക്കുട്ടിക്കു ഇടക്കൊരു കുട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ആണ് ആയോണ്ട് അതിനെ വിറ്റ് കളഞ്ഞു. എന്താ
ആണ്‍കുട്ടികളെ ആര്‍ക്കും വേണ്ടേ? ഞാന്‍ അമ്മായിയോട് ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്..
കണ്ടത്തില്‍ പോകുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ടമാണ്. അവിടെ ആകുമ്പോള്‍ ഗോപനും ഒത്ത് തകര്‍ക്കാം. വെള്ളത്തില്‍ കുത്തിമറിയാം. എന്നെ അവനേം ഒറ്റയ്ക്ക് കുളത്തില്‍ വിടാനുള്ള ധൈര്യം ഒന്നും അമ്മായിക്കുമില്ല.. അമ്മായി സത്യത്തില്‍ പശുനെക്കൊണ്ട്
പോകുന്നതെ സുഷമചേച്ചിടെ വീട്ടില്‍ പോയിരുന്നു കാര്യം പറയാനാ. സുഷമ ചേച്ചിയും അമ്മായിയും ഒരേ നാട്ടുകാര്‍. ഒന്നിച്ചു കളിച്ചുവളര്‍ന്നവര്‍, ഏതോ ഒരു ഭാഗ്യത്തിന് രണ്ടാളും കല്യാണം കഴിഞ്ഞു വന്നതും ഒരേ നാട്ടിലേക്ക്.
ആന്റിക്കൊരു മോനും മോളുമാണ്. ഗോപകുമാര്‍ ആണ് മൂത്തത്, ഞോണ്ടി ഗോപന്‍ എന്നാ അവനെ എല്ലാരും വിളിക്കുക, അവനതൊരു സീനേ അല്ല. എന്തോ ഞാന്‍ അത് വിളിക്കില്ല. അതൊക്കെ കൊണ്ടാവും അത്രയും പിള്ളേര്‍ അവിടെ അവന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും എന്നെ അവന്‍ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് ആക്കിയത്. അവന്റെ കൂടെ ആണ് പിന്നെ എന്റെ അന്നത്തെ ദിവസം, ഫുട്ബാള്‍ തന്നെയാണ് മിക്കവാറും. ഉണങ്ങിയ കണ്ടത്തില്‍ കളി. അത്കഴിഞ്ഞു നീരാട്ട്. കഷ്ടിച്ച് ഒരടി താഴ്ച്ച ഉള്ള കൈ ചാലുകളില്‍ ഇറങ്ങാന്‍ ഉള്ള അനുവാദമേമേ ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നുള്ളു. അതും ആരുടെയെങ്കില്ലും മേല്‍നോട്ടത്തില്‍. തോര്‍ത്ത്‌ വെച്ച് പരല്‍ മീനിനെ പിടിച്ചു നടക്കുകയായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഹോബി.
അന്ന് അമ്മായും ഞാനും പശുവിനെ കൊണ്ട് തിരിച്ചു വീട്ടില്‍ ചെന്നിട്ടും അവര് കളി നിര്‍ത്തിയിട്ടില്ല. ചെസ്സ് കളിച്ചു ചേച്ചിയെ ഇതുവരെ അവന്‍ തോല്‍പ്പിച്ചിട്ടില്ല.. എന്നാലും കളിക്കും. ജയിക്കണം എന്ന വാശിയാകും. എങ്ങനെയെങ്കിലും എല്ലാ കളിയിലും ആര്യേച്ചി ജയിക്കും. പിന്നെ അവനെ കളിയാക്കലാണ് പുള്ളികാരിയുടെ തൊഴില്‍. അവനെ വാശി കയറ്റിയാല്‍ അവന്‍ പിന്നെയും കളിയ്ക്കാന്‍ ഇരിക്കും. വീണ്ടും പൊട്ടും. ആര്യെച്ചിക്ക് എതിരെ കളിക്കുന്ന ആളിന്റെ മനസ് വായിച്ചു കളിക്കാന്‍ അറിയാം എന്നാ അവന്‍ പറയുന്നേ.
അന്ന് വീട്ടില്‍ വന്നു, വന്നപാടെ അവന്‍ അച്ഛനെകൊണ്ട് ഒരു ചെസ്സ് ബോര്‍ഡ് വാങ്ങി.
“എടാ ശ്രീ “ വിളി വന്നു
അവന്‍ എന്നെ ബലമായി ഇരുത്തി ചെസ്സ് കളിപ്പിച്ചു . ആ ആഴ്ച അവന്റെ സ്ഥിരം ഇരയായി മാറി ഞാന്‍ തൊറ്റു കൊണ്ടേയിരുന്നു. ഓരോ വട്ടം തോക്കുമ്പോഴും ആ തെറ്റ് വീണ്ടും ഞാന്‍ കാണിച്ചില്ല. അടുത്ത ദിവസം എന്നെ തോൽപ്പിച്ച ആത്മവിശ്വാസത്തില്‍ അവിടെ ചെന്നു കളിതുടങ്ങി.
“ഒരു പിഞ്ചു കുഞ്ഞിനെ തോപ്പിച്ചിട്ട് ഇങ്ങനെ ഇരുന്നു ചിരിക്കാന്‍ നാണം ഇല്ലേടാ ഏട്ടാ”
“വല്യ കൊച്ചിനെ തോപ്പിക്കുന്ന കണ്ടോ നീ ,എവിടെ അവള്‍ അച്ചൂ ഡി അച്ചൂ…” അവന്‍ നീട്ടി വിളിച്ചു
“വാനരന്മാര്‍ രണ്ടും വന്നല്ലോ , വന്നോടനെ തോക്കാണോ അടുക്കളയില്‍ മോരുണ്ട്‌ പോയി കുടിച്ചു വാ”
ആര്യേച്ചി അടുക്കളയില്‍ നിന്നു വന്നിരിന്നിട്ടു പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ കേട്ടപാടെ അങ്ങോട്ട്‌ വിട്ടു. അമ്മായി എനിക്ക് ഉടച്ച് വെണ്ണയെടുത്ത മോര് തന്നു, ഇതാരിക്കും ആ ചുള്ളി കമ്പിന്റെ ബുദ്ധിടെ രഹസ്യം.
“അമ്മായി ഒരു ഗ്ലാസ് കൂടെ ”
“ഇനിയും ദാഹം ഉണ്ടോടാ”
“എനിക്കല്ല ഏട്ടനു ബുദ്ധി വെക്കാനാ”
അമ്മായി ചിരിച്ചോണ്ട് എന്നെക്കാള്‍ വലിയ ഗ്ലാസില്‍ മോര് തന്നുവിട്ടു. ബുദ്ധിയുടെ മാജിക്കല്‍ കൂട്ട് ഞാന്‍ എട്ടന് കൊടുത്തിട്ട് കളി കണ്ടോണ്ടു നിന്നു.
അന്ന് അമ്മായി വിളിച്ചിട്ടും ഞാന്‍ പോയില്ല. അവിടെ ഇരുന്നു അവരുടെ കളി കാണുവായിരുന്നു. അവളുടെ അഹങ്കാരം തീര്‍ക്കണം അതായിരുന്നു ഞങളുടെ മനസ്സില്‍. പക്ഷെ ഒരിക്കല്‍ പോലും അവന്‍ ജയിച്ചില്ല. കടുത്ത നിരാശ.
അന്നും വീട്ടില്‍ വന്നു എന്നെ വിളിച്ചു. വാശി.. കളി തീ പാറി, എന്റെ കുതിരയുടെ ചവിട്ടില്‍ അവന്റെ മന്ത്രി നാല് കരണം മറിഞ്ഞു. ഇപ്രാവശ്യം അവനു എന്നെ തോൽപ്പിക്കാന്‍ സാധിക്കില്ല എന്നുറപ്പായി. ഞാന്‍ അന്ന് അവിടെയിരുന്നു ആര്യെച്ചിയുടെ എല്ലാ ട്രിക്കുകളും പഠിച്ചിരുന്നു. ഞാന്‍ ജയിക്കുമെന്ന് ആയപ്പോള്‍ അവൻ ബോര്‍ഡ് തട്ടിത്തെറുപ്പിച്ച് എഴുന്നേറ്റു പോയി. ഞാന്‍ കുറച്ച്‌ കഴിഞ്ഞു അവനോടു ചെന്നു ഞാന്‍ പഠിച്ചെടുത്ത ട്രിക്കുകള്‍ പറഞ്ഞുകൊടുത്തു.
ഒരാഴ്ച മൊത്തം രാവും പകലും സ്കൂളില്‍ നിന്നു വന്നാന്‍ ഞങ്ങള്‍ പൊരിഞ്ഞ യുദ്ധം. ഞാന്‍ അര്യെച്ചിയുടെ രീതിയില്‍ കളിച്ചു. അവളുടെ ഓപ്പണിംങ്ങും മൂവ്സും ഒക്കെ എപ്പോഴും ഒരേപോലെ ആയിരുന്നു.
അവന്‍ വീണ്ടും ജയിച്ചു തുടങ്ങി. അടുത്ത ശനിയാഴ്ച ഞങ്ങള്‍ വീണ്ടും പട പുറപ്പെട്ടു. ഇന്ന് അമ്മൂനെ തോപ്പിച്ചിട്ടുതന്നെ കാര്യം എന്ന് ഞങ്ങള്‍ ചേട്ടനും അനിയനും തീരുമാനമെടുത്തിരുന്നു. ആദ്യ മൂവ്കളിയില്‍ തന്നെ ചേച്ചി പണി മേടിക്കുന്നതാണ് ഞാന്‍ കണ്ടത്. ആ കളി തീരും മുന്നേ തന്നെ എന്നെ വലിചിഴച്ചുകൊണ്ട് അമ്മായി പോയി. ഗോപനുമായി ഞാന്‍ അന്നേ ദിവസം കണ്ടത്തിലെ കളികളില്‍ മുഴുകി.
അന്ന് ഞാനും ഏട്ടനും തിരിച്ചു വീട്ടില്‍ വരുമ്പോള്‍ പുള്ളി ഭയങ്കര സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു, അവളെ തോപ്പിച്ചുകാണും എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു.
“എന്താടാ ചിരിക്കുന്നെ” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു
“”ഒന്നും ഇല്ലടാ ശ്രീക്കുട്ടാ “”
“”ജയ്ച്ചോ അതോ തോറ്റോ””
“”ഞാന്‍ തോക്കോ. അവളെ തോപ്പിച്ചു എന്റെ ആഗ്രഹവും സാദിച്ചു. “”
“”ആഗ്രഹമോ “” ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു
അപ്പൊ ആണ് അവനു അമളി പിടി കിട്ടിയത് എന്തോ എന്നോട് പറയാന്‍ പാടില്ലഞ്ഞത് പറഞ്ഞു . അവന്‍ വല്ലാണ്ടു കിടന്നു ഉരുണ്ടു. അവസാനം അവന്‍ നിവര്‍ത്തി ഇല്ലാതെ പറഞ്ഞു.
“”എന്നെ ഇഷ്ടം ആന്നു പറഞ്ഞു””
“” ആരു ആര്യേ ച്ചിയോ””
അവന്‍ വീണ്ടും ഉരുണ്ടു കളിച്ചു പിന്നെ അവസാനം “”ആ…”” ന്ന് പറഞ്ഞു
“”ഉമ്മ വെച്ചോ”” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു
ഇഷ്ടം പറഞ്ഞാല്‍ അപ്പൊ ഉമ്മ വെക്കും എന്നയിരുന്നു എന്റെ മനസ്സില്‍ ഏതോ സിനിമയില്‍ നിന്നു എന്റെ കുഞ്ഞു മനസ്സില്‍ കേറിയതാ.
അവന്‍ വെച്ചു എന്ന് സമ്മതിച്ചു. [ തുടരും ]
