ആരെയും കൂസാതെ ആര്യേച്ചിയെ അടക്കിനിർത്തിയില്ലേ. എങ്കിലും മുഖം കാണാൻ പറ്റിയില്ല, ഇനി ഭദ്രൻ എപ്പോ വരുമൊ എന്തോ? എന്നെ ഇനി ഇവിടെ നിർത്തുമോ? അതോ ഇനി ഞാൻ എണിറ്റത്കൊണ്ട് നാട്ടിൽ പോകാൻ പറയുമോ? അങ്ങനെ ഉണ്ടാകും മുന്നേ, ഇവിടെനിന്ന് പോണം, അല്ലേ അമ്മ വരുമ്പോൾ അമ്മേടെ കൂടെ നാട്ടിൽ പോകാം.. എനിക്കെന്നു പറയാൻ ഇനി ആ പാവമേ ഉള്ളു.

ഇനി ഒരു ജോലി കണ്ടു പിടിക്കണം. ആരുടെയും ഔദാര്യമില്ലാതെ അതിനെ പൊന്നുപോലെ നോക്കണം. ഇപ്പൊ ആരാകും ആ പാവത്തിനെ നോക്കുന്നെ.. ആര്യേച്ചിയുടെ അച്ഛൻ ആകും. എന്റെ അച്ഛൻ മരിച്ചശേഷം ഞങ്ങളെ നോക്കിയത് അവർ ആണല്ലോ. എന്നും അമ്മാവന്റെ ചിലവിൽ കഴിയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ..

എന്റെ സ്വന്തം തറവാട് തിരിച്ചു മേടിക്കണം, അസുഖക്കാരൻ മോൻ ആണെങ്കിലും എനിക്കും കടമകൾ ഇല്ലേ. ഡിഗ്രി കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്യാത്ത എനിക്ക് എന്ത് ജോലി കിട്ടും. ആദ്യം ആ ഫൈനൽ എക്സാം എഴുതണം. 4 കൊല്ലം കഴിഞ്ഞു എങ്കിലും മനസ്സിൽ പഠിച്ചതൊക്കെ ഇന്നലെത്തെ പോലെ ഉണ്ട്.

അപ്പോഴാണ് കുഞ്ഞു കരയാൻ തുടങ്ങിയത്, അമ്മ പോയതിന്റെയാകും,
ഞാൻ പോയി കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു, എനിക്ക് ഉയർത്താൻ പറ്റാതെ പോയ ട്രോഫി ഇതാ എന്റെ കയ്യിൽ.. ആഹാ ഒന്നെടുത്തപ്പോഴേക്കും കരച്ചിൽ നിന്നോ.. ഇത്രയും എളുപ്പമാണോ കുഞ്ഞുങ്ങളെ നോക്കാൻ !!