ആര്യേച്ചിയുടെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.

എനിക്ക് പുള്ളിയോട് ചെറിയ ദേഷ്യം ഒക്കെ തോന്നാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം
ബഹുമാനമായിരുന്നു, കാരണം ആര്യേച്ചിയുടെ പഠിപ്പ് മുടക്കിയില്ലല്ലോ.

പെണ്ണ് ജോലി ചെയ്തു പൈസ ഉണ്ടാക്കിയാൽ എന്താ പ്രശ്നം, ഒന്നുമില്ലേ അതൊരു വരുമാനമാകില്ലേ?

“എന്നാ ഞാൻ പോകാൻ ഒരുങ്ങട്ടെ?” ചേച്ചി ചോദിച്ചു

“Hmm..”

“എന്റെ നമ്പർ അറിയോ നിനക്ക് ?”

“ഇല്ല, അമ്മ ഇപ്പൊ എവിടാ?.”

“അമ്മ നാട്ടിലാണ്, ഇപ്പൊ തറവാട്ടിലുണ്ട് ”

ആര്യേച്ചിയുടെ ഫോൺ നമ്പർ നോക്കി,
പഴയ അതേ നമ്പർ, എനിക്ക് കാണാതെ അറിയാവുന്ന ചുരുക്കം ചില നമ്പറിൽ ഒന്ന്. വിളിക്കാൻ ധൈര്യം ഇല്ലാതെ എത്ര വട്ടം ഡയൽ ചെയ്തു വെച്ചോണ്ട് ഇരുന്നിട്ടുണ്ട്.

എനിക്കാണെങ്കിൽ ഏത് നാട്ടിലാണ് ഇപ്പൊഴുള്ളത് എന്ന്പോലും അറിയില്ല, എന്റെ അമ്മ വരും എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, അമ്മയോട് ഞാൻ എന്ത് പറയും, അമ്മക്കാരുന്നല്ലോ ഞാൻ ആര്യേച്ചിയെ കെട്ടണമെന്ന് എന്നേക്കാൾ ആഗ്രഹം. അന്നേ എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു mbbs ഒക്കെ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയെ വെറും bba വരെ മാത്രം പോയിരുന്ന എനിക്ക് കിട്ടില്ലെന്ന്, മുറപ്പെണ്ണാന്നും പറഞ്ഞു എന്താ അവൾ എന്നേക്കാൾ പ്രായത്തിൽ മൂത്തതാരുന്നല്ലോ, കൂടാതെ എനിക്കീ ബോധംകെടുന്ന അസുഖവും ഉണ്ടല്ലോ.

ഓരോ മോഹങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളും.. ഒന്നിനും പറയത്തക്ക ആയുസ്സില്ല, ഒന്നുറങ്ങി ഏണിക്കുമ്പോൾ എല്ലാം മാറിമറിയും. ആ.. ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല.. ഭദ്രൻ കൊണ്ടോയില്ലേ എന്റെ പെണ്ണിനെ.. ഇല്ല ഇനി അങ്ങനെ പറയാൻ പാടില്ല.. ഭദ്രൻ കൊണ്ടോയില്ലേ എന്റെ ചേച്ചിയേ. അന്ന് ഞാൻ എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു ഭദ്രനെ പൗരുഷത്തിന്റെ ആൾ രൂപം.