ഞാൻ പിന്നെ നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. എന്നെ കണ്ടപാടേ ആര്യേച്ചി വന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല.. എങ്കിലും ഞാൻ വൃത്തിയായതിനുള്ള സന്തോഷമാകും എന്ന് തോന്നി.

അപ്പോഴേക്കും അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ ഒരു കുഞ്ഞു കരഞ്ഞു, ഞാൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി. ചേച്ചി ഓടി അവിടേക്ക് പോയി. അപ്പൊ ഇവളുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞോ? ഇതൊക്കെ എപ്പോ ! എനിക്ക് അതൊരു ഷോക്കായി, എനിക്ക് സ്ഥിരബോധം പോകുന്നപോലെ.. എങ്കിലും ഇപ്രാവശ്യം ഞാൻ പിടിച്ചുനിന്നു.

എനിക്ക് അങ്ങനെയാണ്.. ഒരുപാട് ഞെട്ടിക്കുന്ന, അല്ലേ വേദനിപ്പിക്കുന്ന എന്തേലും കണ്ടാൽ ബോധം പോകും. വളരെ പരിശ്രമിച്ചാണ് ഇപ്പൊ ഈ ബോധം മറയാതെ ഞാൻ പിടിച്ചു നിർത്തുന്നത്.

അവളുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു, കുടുബമായി എന്നൊക്കെ ഞാൻ ഓർത്തിരിക്കണമെന്ന് മനസിന് നിർബന്ധം കാണും. അല്ലെങ്കിൽ സാധാരണ ഞാൻ ബോധം കെട്ടാൽ അതിന് തൊട്ട് മുൻപും പിൻപും നടന്ന കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ മറന്നുപോകും.

ചെറുപ്പത്തിൽ എപ്പഴോ തുടങ്ങിയ അസുഖമാണ്.

അവൾ കൊച്ചിനെ എടുത്തുകൊണ്ട് എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു, എനിക്ക് എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. കുഞ്ഞിനെ കണ്ടപ്പോൾത്തന്നെ അത് ആര്യേച്ചിയുടെ മുറിച്ചമുറിയാണ്. ഞാൻ അറിയാതെ ചോദിച്ചുപോയി.

“മോള്ടെ പേരെന്താ?”

“മോളോ ?”