“സ്റ്റെല്ല! ഇവൻ മലയാളിയാകുന്നു. കാലു തുറന്നാല് അണ്ടർവെയർ വരെ അടിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്ന വര്ഗ്ഗം. ജാഗ്രതൈ!”
ഞാൻ ചമ്മി. എടാ മൈരൻ ലോബോയേ..പോകുന്നതിനു മുൻപ് നിന്നെ എടുത്തോളാം എന്നു
മനസ്സില് പറഞ്ഞു. എന്നിട്ടു പാവത്താനായി സ്റ്റെല്ലയുടെ ചന്തികളുടെ ചലനവും നോക്കി
അവരുടെ പിന്നാലെ പോയി.
സ്റ്റെല്ല തിരിഞ്ഞ് ,എന്നെ നോക്കി ഒന്നു ചിരിച്ചു. എടാ പയ്യന്‍സ് നിന്റെ നോട്ടം ഞാന്‍ കാണുന്നുണ്ട്..കൊതിയന്‍ ..നിനക്കെന്താണ്‌ കാണേണ്ടത്?

ഞാന്‍ ചമ്മി…..മഹാമായേ..കാളീ..നീ ഈ ദാരുകനെ എന്തു ചെയ്യാന് പോകുന്നു? തലയറുത്ത് ഡാന്സുചെയ്യുമോ..പരാശക്തീ..ഞാന് അകമേ വിളിച്ചു..പിന്നെ പുറമേയും…അമ്മേ…

“എന്താണു പയ്യന്സ്..”ദേവി വിളി കേള്ക്കുന്ന മാതിരി അവള്സ് അരുളിച്ചെയ്തു.
ഒന്നുമില്ല..അടുത്ത ഉത്സവത്തിനു നാട്ടിലെ കോവിലില് ശയനപ്രദക്ഷിണം വെക്കാം എന്നു നേര്ന്നിട്ടുണ്ട്…. അവള് ചിരിച്ചു.
എന്നിട്ടു നെടിയ കാലുകള് ഉയര്ത്തി രണ്ടും ആകാശത്തേക്കു നീട്ടി..അടിയില് വെറും വായു മാത്രം..എന്തൊരു മനോഹരമായ കാലുകള്. അവയുടെ അടിഭാഗം. അവ കനം
കുറഞ്ഞ ഉപ്പൂറ്റികളുടെ മേല്ഭാഗം തൊട്ട് കടഞ്ഞെടുത്ത കണങ്കാലുകളിലൂടെ തടിച്ചു കൊഴുത്ത തുടകളില് ചെന്നു ചെരുന്നു. ഗോതമ്പിന്റെ നിറമുള്ള തുടകള് കൊത്തിവെച്ചപോലെ..

തുടയിടുക്കില് പൂറിന്റെ ദളങ്ങള് ചീന്തിവെച്ച ത്രികോണം പോലെ..നടുക്കുള്ള കീറല് കണ്ടിട്ട് സഹിക്കുന്നില്ല…ഇവള് യക്ഷി തന്നെ..കാനായി കുഞ്ഞിരാമന് കൊത്തിവെച്ചവള്..മലമ്പുഴയില് നിന്നെഴുന്നേറ്റിവിടെ വന്നിരിക്കുന്നു.
പയ്യനിലെ കവിയുണര്ന്നു:

അടുത്ത പേജിൽ തുടരുന്നു.