“ ഓ ദേ ഇവൻറെ മറ്റവൾ. കഞ്ചാവെറിഞ്ഞു ഇവൻ കറക്കിയെടുത്തവൻ. രമ… നമ്മുടെ ജന്മശത്രു സ്വരാജിൻറെ പൂർവ കാമുകി.” വിക്കി ഓർത്തെടുത്തു.

“റീത്ത… അവൾ ഇനിയും വരുമെടാ നമ്മുടെ അടുത്ത്. അവൾ നമ്മുടെ പെണ്ണാ. നമുക്കായി ജനിച്ചവൾ.” വെള്ളത്തിൽ നിന്നും കയറി രഞ്ജിത് ഒരു ഗ്ലാസും കൈയിലെടുത്തു തൻറെ വിശ്വാസം ഉറക്കെ പ്രഖ്യാപിച്ചു.

“പിന്നല്ലേ” എബിയും രാഹുലും വിക്കിയും ഒരേ പോലെ പറഞ്ഞു.

എല്ലാവരും ഗ്ലാസ്സുകൾ കൈയ്യിലെടുത്തു. ചുറ്റും നിറഞ്ഞ ഇരുട്ടിനെ ചെറിയ ലൈറ്റുകളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ വകഞ്ഞു മാറ്റി അവർ ആഘോഷ ചുവടുകൾ വച്ച് അട്ടഹസിച്ചു. അവരുടെ ആ ശബ്ദത്തിനും മേലെ അകലെ നിന്നും ഒരു തീവണ്ടിയുടെ ശബ്ദം ഉയർന്നു വന്നു.

അതിലും ഉറക്കെ ആക്രോശിച്ചു രഞ്ജിത് “റീത്തയുടെ തേനിൻറെ മണമുള്ള പൂ….നു വേണ്ടി.”

രാഹുൽ ഏറ്റു പിടിച്ചു. “അവളുടെ തുടുത്ത വെണ്ണ മുലകൾക്ക് വേണ്ടി….”

വിക്കിയും വിട്ടു കൊടുത്തില്ല “ അവളുടെ കൊഴുത്തുരുണ്ട ചന്തികൾക്കു വേണ്ടി”

ഒടുവിൽ എബി അത് പൂർത്തിയാക്കി “എൻറെ റീത്തകുട്ടിയെ 2 ദിവസം നിലത്തു നിർത്താണ്ട് അടിച്ചു പാലഭിഷേകം നടത്തിയ ഈ പരനാ…കൾക്ക് വേണ്ടി”

“ഹഹഹ ചിയേർസ്… ചിയേർസ്…”

അവരുടെ ശബ്ദത്തിനോ ഗ്ലാസ്സുകൾ കൂട്ടി മുട്ടിയപ്പോഴുണ്ടായ ശബ്ദത്തിനോ ആ തീവണ്ടിയുടെ ശബ്ദത്തിനെ അതിജീവിക്കാനായില്ല. ആ ഉഗ്ര ശബ്ദത്തിൻറെ ആധിക്യത്തിലും ഒരു മൗനം ആ തീവണ്ടിയിൽ ഉറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.