അവളുടെ മുടിയില്‍ തഴുകിക്കൊണ്ട്‌ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“നിന്നെ പെട്ടെന്ന് കെട്ടിച്ചുവിട്ടാലെ ശരിയാവത്തുള്ളു..”

അവളോട് ഞാൻ തമാശ പറഞ്ഞു.

പക്ഷേ അവൾ പെട്ടെന്ന് പൊട്ടിക്കരയുകയാണ് ചെയ്തത്. ഞാനും കാര്യമറിയാതെ വിഷമിച്ചു നിന്നു.

“എന്റെ സാന്ദ്രക്കുട്ടി…!”

ഞാൻ സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചു.

“എന്റെ പൊന്ന് മോള്ക്ക് എന്താ പറ്റിയത്. എന്ന് മുതലാ തൊട്ടതിനും പിടിച്ചതിനും ഇങ്ങനെ കരയാന്‍ ശീലിച്ചത്. കരയല്ലെ..!!”

ഞാൻ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

“ചേട്ടന്റെ ഈ മോൾക്ക് കല്യാണവും വേണ്ട. എനിക്ക് ചേട്ടനെ വിട്ട്………”

പെട്ടെന്നവള്‍ ഇല്ലാത്ത ചുമ ഉണ്ടാക്കി ചുമച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു,

“എനിക്ക് ചേട്ടനും ചേച്ചിയുടെയും കൂടെത്തന്നെ അവസാനം വരെ നില്‍ക്കാനാ ഇഷ്ട്ടം. എന്നെ ആര്‍ക്കും കെട്ടിച്ചുകൊടുക്കരുത്, പ്ലീസ്. എനിക്ക് കല്യാണമേ വേണ്ട. എന്റെ സാമേട്ടനെ വിട്ട് എനിക്കെങ്ങും പോകണ്ട.”

അവൾ പറഞ്ഞ ഓരോ വാക്കും എന്നെ അസ്വസ്തമാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവൾ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ എന്നെ വല്ലാത്ത ഒരവസ്തയില്‍ എത്തിച്ചിരുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് അവളുടെ അവസാനത്തെ വാക്കുകൾ എന്നെ ശെരിക്കും ഭയപ്പെടുത്തി.

സാന്ദ്രയെ എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടമാണ്. എന്റെ ഉള്ളില്‍ അവളോട് ഒത്തിരി പ്രണയം പോലുമുണ്ട്. അവളെ ശാരീരികമായും എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടമാണ്… അവളെ പലതും ചെയ്യാൻ എനിക്ക് ആഗ്രഹവുമുണ്ട്. പക്ഷേ അവള്‍ക്ക് കിട്ടേണ്ട നല്ല ജീവിതത്തെ നശിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതിനെ ഒരിക്കലും അനുവദിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. അവളുടെ ജീവിതത്തെ താറുമാറാക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല.