ചേച്ചിയിൽ അപ്രകാരമുള്ള മാറ്റങ്ങളുണ്ടായെങ്കിലും എനിക്കെന്റെ വികാരങ്ങളെ കീഴ്പ്പെടുത്താനായില്ല.

ചേച്ചിയുടെ മറ്റു സമീപനങ്ങളിലൊന്നും കാര്യമായ മാറ്റമില്ലായിരുന്നു. എന്നോടൊപ്പമുള്ള കളിയും ചിരിയും സംസാരവുമെല്ലാം പഴയതുപോലെ തന്നെ.

ചേച്ചിയുമായെന്തെങ്കിലും സാധിക്കും എന്ന ചിന്ത ഞാൻ അല്പാല്പമായി ഉപേക്ഷിച്ചുതുടങ്ങി.
എങ്കിലും അവരുടെ നയനമനോഹരമായ അങ്കലാവണ്യം കണ്ണുകൾകൊണ്ടു നുകരുന്നതിൽനിന്നും,
എന്നിലെ വികാരത്തെ ഏകാന്തതകളിൽ ചേച്ചിയുടെ നിംനോന്നതങ്ങളെ മനസ്സിൽ സ്മരിച്ചുകൊണ്ട് കരപരിലാളനത്തിലൂടെ തീർക്കുന്നതും ഒരു ദിനചര്യയായിത്തന്നെ തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

മെയ്മാസത്തിലെ ആദ്യത്തെ തിങ്കളാഴ്ച ഞാൻ രാവിലെ ആന്റിയുടെ വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ അങ്കിൾ പതിവുപോലെ ഒരാഴ്ചത്തെ ടൂറിനുള്ള പുറപ്പാടിലായിരുന്നു. ആന്റി അകത്ത് അങ്കിളിനു വേണ്ടുന്ന സാധനങ്ങൾ പാക്ക് ചെയ്യുന്ന തിരക്കിലും.

എന്നെ കണ്ടയുടൻ അങ്കിൾ വിളിച്ചു
‘ജോയിമോനേ ഇങ്ങു വന്നേ’

ഞാൻ അങ്കിളിന്റെ അടുത്തോട്ടു ചെന്നു

‘മോനേ ഞാനിന്ന് ഒരാഴ്ചത്തേക്ക് ബാംഗ്ലൂർക്കു പോകുവാ. ചിലപ്പോൾ കൂടുതൽ താമസിക്കാനും സാധ്യതയുണ്ട്. ഇവിടെ ഇപ്പോൾ ആന്റി തനിച്ചല്ലേ ഉള്ളൂ. അതുകൊണ്ടു മോനെപ്പോഴുമിവിടെയുണ്ടാകണം.

ഇന്നുമുതൽ ഞാൻ വരുന്നതുവരെ രാതിയിൽ ഇവിടെ കിടന്നാൽ മതി. ഞാൻ പോകുന്നവഴിക്ക് അച്ചനോടും അമ്മയോടും പറഞ്ഞോളാം..