മോഹി – മാദകറാണി രമയാണ് ആ നാട്ടിലെ സംസാരവിഷയം. അത്രയ്ക്കും തികഞ്ഞ ഒരു സുന്ദരി ആ ഗ്രാമത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല.
ആബാലവൃദ്ധം ജനങ്ങളും അവളുടെ പിറകെയാണെന്നു പറയുന്നത് വെറുതെയല്ല. കാലത്തും വൈകിട്ടും അവളെ കാണാൻ വേണ്ടി ഈ കൂട്ടം കവലയിൽ പതിവാണ്.
മാദകത്വം തുളുമ്പുന്ന ഒരു തനി ഗ്രാമീണ പെൺകൊടിയാണവൾ. അവളുടെ സൗന്ദര്യം അവളുടെ മലയാള തനിമയിലായിരുന്നു. കാച്ചെണ്ണയുടെ നിറവും, തികഞ്ഞ ആകാരസൗഷ്ടവവും, നിതംബം തൊട്ടു നിൽക്കുന്ന എണ്ണ തേച്ച ഉള്ളുള്ള മുടിയും, ഏകദേശം അഞ്ചരയടി പൊക്കവും അതിനൊത്ത വണ്ണവും, നനുത്ത ഇളം ചുണ്ടുകളും, എപ്പോഴും വിയർപ്പു മണികൾ പറ്റിനിൽക്കുന്ന ഉയർന്ന മൂക്കും, മനോഹരമായ നെറ്റിത്തടവും, കട്ടിപുരികവും ശാന്ത സ്വപ്ന ഭാവം തൂകുന്ന വല്യ കറുത്ത കണ്ണുകളും, ഉയർന്ന മുലകളും നല്ല ഒതുക്കമുള്ള മൂടും, ഒതുക്കമുണ്ടെങ്കിലും മാംസളമായ വയറും, അവളെ ആ നാട്ടിലെ ആബാലവൃദ്ധം പുരുഷപ്രജകളുടെയും സ്വപ്ന റാണിയാക്കി.
തന്റെ സൗന്ദര്യത്തെക്കുറിച്ചു നല്ല ബോധമുള്ള അവൾക്കും ആ ഒരു തണ്ടു ആവശ്യത്തിനുണ്ടായിരുന്നു.
സൗന്ദര്യമുള്ളതു കൊണ്ട് തന്നെ, പ്രായപൂർത്തിയാകുമ്പോഴേ അവൾക്കു ധാരാളം ആലോചനകളും വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
സ്ത്രീധനം ആവശ്യപ്പെട്ടവർ തുലോം കുറവായിരുന്നു. പെണ്ണിനെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ചെറിയ സ്ത്രീധനത്തിന് ഒരു നല്ല സാമ്പത്തിക ശേഷിയുള്ള കുടുംബത്തിലെ പയ്യന് കെട്ടിച്ചു കൊടുക്കണം എന്നായിരുന്നു മതാപിതാക്കളുടെ ആഗ്രഹം.
