അന്നു രാത്രി, അടുത്ത രണ്ടു തവണ ഞാൻ അഹല്യയെ മാത്രമായിരുന്നു. കാരണം അവൾ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയിക്കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഇതുപോലൊരു അവസരം ഉണ്ടായെന്നു വരില്ല. പക്ഷെ ആർദ്രയാകട്ടെ എൻ്റെ അതേ സിറ്റിയിൽത്തന്നെ ആയതിനാൽ കഴപ്പ് തോന്നുന്ന എത് സമയവും കയറി ചെല്ലാൻ പാകത്തിൽ അടുത്തുണ്ടാവും.

ക്രിസ്മസ് കഴിഞ്ഞ് അഹല്യ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചുപോയി. ശേഷം മൂന്നു മാസത്തോളം ആർദ്രയും ഞാനും പലതവണയായി ബന്ധപ്പെട്ടു. മാർച്ച് മാസത്തിൽ അഹല്യക്ക് അർദ്രയുടെ കൂടെ മുംബൈയിൽ കുറച്ച് കാലം താമസിക്കാൻവേണ്ടി ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ പ്ലാനുണ്ടായിരുന്നു. അതിനായി അവളെ കൂട്ടാൻ ആർദ്ര നാട്ടിലേക്ക് പോയ സമയത്താണ് നാട്ടിലാകെ കോവിഡ് പിടിപെട്ടതും ലോക്ഡൗൺ പ്രഖ്യാപിച്ചതും. അതോടെ ആർദ്ര നാട്ടിൽത്തന്നെ പെട്ടുപോയി. എന്നാലും കുറച്ച് മാസം രണ്ടു പേരും മെസ്സേജ് ഒക്കെ അയക്കുമായിരുന്നു.

പിന്നീട് എപ്പോഴോ ആർദ്രയുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞെന്ന് അഹല്യയുടെ സ്റ്റാറ്റസ് കണ്ടാണ് ഞാൻ അറിഞ്ഞത്. ലോക് ഡൗൺ സമയം പ്രോഗ്രാം ഒക്കെ കുറഞ്ഞപ്പോൾ അഹല്യ ദുബായിൽ എവിടെയോ ഡാൻസ് ടീച്ചർ ആയി ജോലി കിട്ടിപ്പോയി. അവൾ അവിടെ തിരക്കായി. അതോടെ ക്രമേണ അവളുടെ കോൺടാക്റ്റ് ഇല്ലാതായി.

എന്തൊക്കെ ആണെങ്കിലും അവരുടെ കൂടെ ചിലവഴിച്ച നിമിഷങ്ങൾ ഇന്നും മനസ്സിൽ ഒരു കുളിർമഴയാണ്.