“എന്നിട്ട് ?”

“അപ്പോൾ ആന്റി ചോദിച്ചു.. അമ്മക്ക് ഒരു വിവാഹത്തെ കുറിച്ച് ആലോചിച്ചുകൂടേന്ന്. അപ്പോൾ അമ്മ പറയാ പ്രീതമോളോട് ചോദിക്ക്. അവൾക്ക് സമ്മതമാണേൽ ആകാന്ന്…എന്താ ഇതിന്റെ അർത്ഥം?”

“എന്തർത്ഥം..? ടീ.. നിന്റമ്മക്ക് അധികം പ്രായമൊന്നും ആയിട്ടില്ല. ചുമ്മ എന്തിനാ അവരുടെ ജീവിതം പാഴാക്കുന്നേ..?
നീ സമാധാനമായി ഒന്ന് ചിന്തിക്ക് .. എന്നിട്ട് പറ.. ഇപ്പോൾ നീ ഒരു ചായ ഉണ്ടാക്കിത്താ…’

അജയൻ അതും പറഞ്ഞ് ബെഡ് റൂമിലേക്ക് പോയി.

പ്രീത അടുക്കളയിൽ പോയി ചായയിട്ടു വരുമ്പോഴേക്കും അയാൾ ഫ്രഷായിരുന്നു.

ചായയുമായി വന്നപ്പോളും അവളുടെ മുഖം പ്രസന്നമായിരുന്നില്ല.

‘ഉം നല്ല ചായ’
ചായ കുടിക്കുന്നതിനിടയിൽ അവളെ ഒന്നു പുകഴ്ത്തൻ ശ്രമിച്ചു.

“അല്ലെങ്കിലും എന്നാ എന്റെ ചായ മോശമായിട്ടുള്ളത്.”

“നീ ഇവിടെ ഇരിക്ക് “

അവളെ കിടക്കയിൽ പിടിച്ച് ഇരുത്തി.

“എനികൊന്നും കേൾക്കണ്ട..”

“കേൾക്കണം.. നമ്മൾ ഈ നഗരത്തിൽ സുഖമായി കഴിയുന്നു.. നിന്റെമ്മ അവിടെ ഒറ്റക്ക്.. ആർക്കായാലും ഒരു ബോറടിയുണ്ടാകും.”

അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി.
അയാൾ പറയുന്നത് അലസമായി ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണവൾ

“ അവർക്ക് ആ വലിയ വീട്ടിൽ ഒറ്റക്ക് ജീവിക്കുവാൻ പ്രയാസമുണ്ടാകും. പതിനേഴുവയസ്സിലാ അവർ നിന്നെ പ്രസവിച്ചത്. നീ ഉണ്ടായി നാലഞ്ചുമാസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഭർത്താവ് ഉപേക്ഷിച്ചുപോയെങ്കിലും ജോലിയുണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് നിന്നെ നല്ലനില്ക്ക് വളർത്തി. നീ കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോളേ നമ്മൾ തമ്മിൽ ഇഷ്ടമാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ യാതൊരു എതിർപ്പും ഇല്ലാതെ തന്നെ വിവാഹം കഴിച്ചുതന്നു. എന്താ ശരിയല്ലെ?”