“കുറെ ദൂരെയാണോ സ്ഥലം?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. “അതേ, അംബാലയിലാണ്. അവിടെ കുറെ കൃഷിഒക്കെ ഉണ്ട്.”
ഒരു വല്ലാത്ത നിരാശ എന്നില്‍ നിറഞ്ഞു. “ഒരു നിമിഷം നില്ക്കൂ.” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ വാങ്ങിവച്ചിരുന്ന ഒരു മൈസൂര്‍ സാന്റല്‍ സോപ്പ് അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ചു. കയ്യില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന കുറച്ച് മിഠായികളും 500 രൂപയും അവള്ക്ക് സമ്മാനിച്ചു. അവള്ക്ക് സന്തോഷമായി. എന്നാലും എന്നെ വിട്ടുപിരിയുന്നതില്‍ ഉള്ളവിഷമം കാരണം അവള്‍ വിങ്ങിപ്പൊട്ടി.

“പോട്ടേ ഭയ്യാ” വിങ്ങിപ്പൊട്ടികൊണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“പോട്ടേ സാറേ,” ലതിക പറഞ്ഞു. അവര്‍ രണ്ടുപേരും യാത്ര പറഞ്ഞു നടന്നു. അവര്‍ നടന്നു പോകുന്നത് ഞാന്‍ വിഷമത്തോടെ നോക്കിനിന്നു.
ഞാന്‍ വിഷമത്തോടെ കിടക്കയില്‍ വീണു. എന്തെന്നില്ലാത്ത വിഷാദം എന്നില്‍ നിറഞ്ഞു. എന്നാലും ഞാന്‍ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് എന്നെ തന്നെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.

കൊച്ചു പെൺകുട്ടിയാണ്. ഇനിയും മുന്നോട്ട് പോയാല്‍ നാളെത്തന്നെ ഞാന്‍ അവളുടെ പൂറ് എന്‍റെ കുണ്ണകൊണ്ട് കുത്തി പൊളിക്കും. അവളുടെ കൊച്ചു പൂറ് പൊളിഞ്ഞു ചോരവരും. ഒരുപക്ഷെ അത് അവളുടെ മരണത്തില്‍ കലാശിക്കാം.

കൊച്ചു പെൺകുട്ടിയെ പീഡിപ്പിച്ചുകൊന്നവന്‍ എന്ന് മുദ്രകുത്തി ഞാന്‍ സമൂഹത്തില്‍ വെറുക്കപ്പെട്ടവന്‍ ആകും. നീതിപീഠം പോലും എന്നോട് ദയവുകാണിക്കില്ല. എന്നെ തൂക്കി കൊല്ലുകതന്നെ ചെയ്യും. അതിനാല്‍ അവള്‍ പോയത് നന്നായി. അങ്ങനെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു ഞാന്‍ സ്വയം സമാധാനിച്ചു.