ശബന വിങ്ങിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ശബ്നയുടെ ഈ തുറന്ന് പറച്ചിൽ ഷെയ്മയിൽ ദേഷ്യവും സങ്കടവും കൂട്ടി. അതിനേക്കാൾ ഉപരിയായി, തൻ്റെ കാലുകൾക്കിടയിൽ വല്ലാത്ത ഒരു തരിപ്പും അനുഭൂതിയും ഉണ്ടാകുന്നതും അത് മെല്ലെ ശരീരത്തിലേക്ക് മൊത്തം വ്യാപിക്കുന്നതായും ഷെയ്മക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.

തൻ്റെ കുടുംബത്തിൻ്റെ മാനത്തെക്കുറിച്ച് ഓർത്തപ്പോൾ, ഇത് തങ്ങൾ രണ്ടാളും അത് പോലെ തന്നെ ആ മൂന്ന് പേരും ഒഴുകെ മറ്റാരും അറിയരുത് എന്ന ചിന്ത ഷെയ്മയിൽ ദൃഢമായി.

താൻ ഇത് ഭർത്താവിനെയും മോനെയും അറിയിച്ചാൽ അത് വഴി ശബ്‌നയെ മകൻ ഒഴിവാക്കിയാൽ രണ്ട് കുടുംബക്കാരും ബന്ധുക്കളും മാത്രമല്ല നാട്ട്കാർ മുഴുവൻ കാര്യം അന്വേഷിക്കും.

അവർ പലതും പറഞ്ഞുപരത്തും. പ്രതേകിച്ച് മൂന്ന് ആണുങ്ങൾ വാടകയ്ക്ക് താമസിക്കുന്ന സ്ഥിതിക്ക്. ഇങ്ങനെ നൂറായിരം ചിന്തകൾ ഷെയ്മയുടെ മനസിലൂടെ കടന്ന് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. അപ്പോഴും ഷബ്‌ന സോഫയ്ക്ക് അരികിൽ തറയിൽ ഇരുന്ന് തേങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“മതി.. കരച്ചിൽ ഒക്കെ നിർത്ത്. ഒരിക്കലും സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത തെറ്റാണ് സംഭവിച്ചത്”.

തനിക്ക് ഏറെ ഇഷ്ട്ടമായ മരുമകൾ ആയിപ്പോയില്ലേ എന്ന ചിന്തയിൽ ഷെയ്മ പറഞ്ഞു.

“കുടുംബത്തിൻ്റെ മാനത്തെ ഓർത്തു ഞാനിത് ആരോടും പറയുന്നില്ല. ഇനി ഒരിക്കലും ഷബ്‌ന അവരുടെ മുന്നിലേക്ക്പോലും വരരുത്”