“അത് ഉമ്മാ..എനിക്ക് ഒരു തെറ്റ് പറ്റിപ്പോയി. ശരിക്കും ഞാൻ തന്നെയാണ് തെറ്റുകാരി. എന്നോട് മാപ്പാക്കണം. ഇത് ഇക്ക ഉൾപ്പെടെ മറ്റാരും അറിയരുത്”

എന്നവൾ ഷെയ്മയോട് കെഞ്ചിക്കരഞ്ഞ് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.

“ഇനി കരഞ്ഞിട്ടൊക്കെ എന്ത് കാര്യം. എത്ര വലിയ തെറ്റാണ് ചെയ്തത് എന്നു ഷബനക്ക് വല്ല ബോധ്യവുമുണ്ടോ? എൻ്റെ മകൻ്റെ ജീവിതം അല്ലെ നശിച്ചിരിക്കണത്. എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും ഇനിയും അവൻ നിൻ്റെകൂടെ ജീവിക്കുന്നത് എനിക്ക് എങ്ങനെ സഹിക്കും?”

ഷെയ്മ അതീവ സങ്കടത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“തെറ്റും അബദ്ധവും എല്ലാം എനിക്ക് പറ്റിപ്പോയതാണ്. ഈ ചെറുപ്രായത്തിലെ ഒരു പെണ്ണ് എന്ന നിലയിൽ അവർ എന്നെ പെടുത്തിക്കളഞ്ഞു.. തെറ്റാണ് എന്ന ബോധ്യം എനിക്ക് ഉണ്ടായെങ്കിലും അവർ വശീകരിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ വഴങ്ങിപ്പോയി ഉമ്മാ..”

അവൾ വിങ്ങിപ്പൊട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും നീ സൂക്ഷിച്ചില്ല ഷെബ്ന, അത് കൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ഉണ്ടായത്. എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്നെനിക്കറിയണം,”

ഷെയ്മ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ ബിരിയാണിയുമായി ചെന്നപ്പോൾ മുതൽ അവർ എന്നെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു വശം കെടുത്താനും പിടിക്കാനും നോക്കിയിരുന്നു. പിന്നെ ചക്ക കൊണ്ട്ക്കൊടുത്ത് പാത്രം എടുക്കാൻ പോയപ്പോളും എന്നെ ഓരോന്ന് ചെയ്തും പറഞ്ഞും വീഴ്ത്തിക്കളഞ്ഞു. അങ്ങനെ അവർ മൂന്നാളും കൂടി എന്നെ മാറിമാറിയും ഒന്നിച്ചും ഒക്കെ പലതും ചെയ്ത് കൂട്ടി..
ഒരു പെണ്ണെന്ന നിലയിൽ പ്രത്യേകിച്ചു ചെറുപ്പത്തിൻ്റെ തിളപ്പും കൂടി എന്നെയും ബാധിച്ചുപോയി. ഞാനും ഒരു പെണ്ണല്ലേ ഉമ്മാ..എനിക്കും പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ ആയില്ല. ഞാനും അവർ തന്ന ആ പ്രത്യേക അനുഭൂതിയിൽ പെട്ട്പോയി,”