ചേച്ചിയ്ക്കും ചന്ദനയ്ക്കും അതേ മുത്തവും സമ്മാനവും കൊടുത്ത് ഞാൻ എണീറ്റപ്പോൾ അമ്മായി പന്തംകണ്ട പെരുച്ചാഴിയെപ്പോലെ ആയിരത്തിന്‍റെ നോട്ട് കയ്യിൽ പിടിച്ച് കണ്ണുമിഴിച്ചുനില്‍ക്കുന്നു…

ഈശ്വരാ…. ആയിരത്തിന്‍റെ നോട്ടോ… ഇതിവിടെ മാറിക്കിട്ടോ ആവോ…ചേച്ചിയ്ക്ക് സംശയം..

അമ്മായി വന്ന് എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് മുഖം ഉമ്മകൾകൊണ്ട് മൂടി…

ഞാനാദ്യായിട്ടാ കുട്ടാ ഈ ആയിരത്തിന്‍റെ നോട്ട് കാണുന്നത്. എനിയ്ക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയണില്ല്യാട്ടോ…

പവൻ കിട്ടിയതിലും സന്തോഷമായിരുന്നു ആ മുഖങ്ങളിലപ്പോൾ. 

മൂന്നുപേരേയും ചേർത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അവരുടെ ചുണ്ടുകളിൽ മാറി മാറി ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ വേർപെട്ടു. 

ഇനിയും തൊട്ടുതലോടി നിന്നാൽ അന്നും എന്‍റെ യാത്ര മുടങ്ങുമെന്ന് ഉറപ്പായതിനാൽ ഞാൻ വിടവാങ്ങി…

മോനെന്നാ തിരിച്ച് പോക്കുന്നത്..?

ഇനി നാല്പതാം നാളാ എന്റെ ടിക്കറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.

പോണേന് രണ്ട് ദിവസം മുന്നേ ഇങ്ങ് വരണം. പലഹാരമൊക്കെ ഞാൻ റെഡിയാക്കിവെച്ചേക്കാം. പിന്നെ ആ രാത്രി ഇവിടെ തങ്ങീട്ടേ തിരിച്ച് പോകാവൂ. എന്തായാലും അന്ന് മോനെ ഞങ്ങള് വിടില്ല. നമ്മളഞ്ചുപേരും അന്നൊരുമിച്ചുറങ്ങും.

അയ്യോ.. അമ്മേ.. അപ്പോ എന്റെ കുഞ്ഞോ.. വാസന്തി ചോദിച്ചു