ചരക്കുകൾ – ഞാൻ കുണ്ണ എടുത്ത് റെബേക്കയുടെ പൂറിലേക്ക് ഇടിച്ചു കയറ്റി.

“ആാാാാ “” പെട്ടെന്നുള്ള പ്രവർത്തി ആയതിനാൽ അവൾ ഞെട്ടി പോയി.

ഞാനടി തുടങ്ങി.

“പ്ലക്ക് പ്ലക്ക് പ്ലക്ക്…” കുടിച്ച മദ്യം എനിക്ക് വല്ലാത്തൊരു കരുത്ത് തന്നത് പോലെ.. ഞാൻ ആഞ്ഞു ആഞ്ഞു അടിച്ചു.

പക്ഷെ.. ആ അടി അധിക നേരം നീണ്ടു നിന്നില്ല.. കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് കയറിയ പോലെ.. എനിക്ക് സ്വബോധം നഷ്ടപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.. മെല്ലെ മെല്ലെ എന്റെ കണ്ണുകളടഞ്ഞു ഞാൻ കട്ടിലിലേക്ക് വീണു…

ഒരു ട്രാൻസ് അവസ്ഥയിലേക്ക് ഞാൻ കടന്നു…ഒരു സ്വപ്നം കാണുന്ന ഫീൽ…പക്ഷെ സ്വപ്നത്തിൽ മുഴുവൻ ഏതോ.. ഒരു പെൺകുട്ടി ആണ്, പക്ഷെ മുഖം വ്യക്തമല്ല….ഒന്നും തന്നെ വ്യക്തമല്ല..

ഒടുവിൽ ആ സ്വപ്നത്തിന് അവസാനം കുറിച്ചുകൊണ്ട് ഞാനെന്റെ കണ്ണുകൾ മെല്ലെ തുറന്നു. നല്ല തലവേദന.. അവസാനം എങ്ങനെയൊക്കെയോ കട്ടിലിൽ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.

നല്ല ദാഹം.. ടേബിളിലിരുന്ന ഒരുഗ്ലാസ് വെള്ളം ഞാൻ ഒറ്റ വലിക്കു കുടിച്ചു തീർത്തു….

അപ്പോഴാണ് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത്.. ഇത് ജോൺ അങ്കിളിന്റെ കോട്ടേജ് അല്ല.. മറ്റേതോ ഒരു സ്ഥലം..

ദാ.. കട്ടിലിൽ നഗ്നയായ ഒരു സ്ത്രീ കിടപ്പുണ്ട് പക്ഷെ അവളെ ഞാൻ ഇതിനു മുൻപ് കണ്ടിട്ടില്ലാ..

ഇത് ഏതാ സ്ഥലം..?

ഈ പെണ്ണ് ആരാ…?

ജോൺ അങ്കിൾ എവിടെ..?

റെബേക്കയും ലെനയും എവിടെ..

എന്റെയുള്ളിൽ നൂറുകണക്കിന് ചോദ്യങ്ങൾ കുന്നുകൂടി…

പക്ഷെ അതിനൊക്കെ ഉത്തരം കണ്ടെത്തുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ എന്റെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും അടഞ്ഞു…

മയക്കത്തിലേക്ക് ഞാൻ ആഴ്ന്നു ഇറങ്ങി…വീണ്ടും ഒരു ട്രാൻസ്‌ അവസ്ഥയിലാണ് ഞാൻ..

വീണ്ടും ആ യാത്ര അവസാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാനെന്റെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു…എനിക്കൊന്നും തന്നെ ഓർമ്മ വരുന്നില്ല..

ഇത്തവണ ഇതാ പുതിയൊരു മുറി…ഞാൻ അടുത്തിരുന്ന എന്റെ ഫോണിൽ സമയം നോക്കി.

10 am വെള്ളിയാഴ്ച

“വെള്ളിയാഴ്ചയോ ” ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി. തിങ്കളാഴ്ച രാത്രി അല്ലേ ലെനയും റെബേക്കയും കൂടെ കിടക്കാൻ വന്നത്.

എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്നറിയാതെ
ഞാൻ പകച്ചു നിന്നു.

“ടാ.. ഒരു കോഫീ ഓർഡർ ചെയ്യ് “.

ബെഡിന്റ മറുസൈഡിൽ നിന്ന് ശബ്ദം കേട്ട ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.
ഇത്തവണയും അവിടെ ഒരു പെൺകുട്ടി കിടപ്പുണ്ട്.. പക്ഷെ കഴിഞ്ഞ തവണ കണ്ട പെണ്ണല്ല…

ഞാൻ ആ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.. ആ മുഖം കണ്ട ഞാൻ ഒരു ഞെട്ടലോടെ ബെഡിൽ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റു.. ആ തിടുക്കത്തിൽ എന്റെ ഫോൺ താഴെ വീണിരുന്നു.

ഞാൻ ഒന്നും കൂടി ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഉറപ്പ് വരുത്തി…അതേ..അവൾ തന്നെ

“അന്ന… ”

ആ കാഴ്‌ച കണ്ടു കിളിപോയി ഞാനവിടെ നിന്നു.

എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത്….? ഞാനെന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു.

പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവിടെ കിടന്ന എന്റെ ജീൻസും ഷർട്ടും എടുത്തിട്ടു. താഴെ വീണ മൊബൈൽ വാരിയെടുത്തു.

ആഹാ…ഡിസ്പ്ലേ പൊട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ഫോണുമെടുത്ത് ഞാനാ റൂമിൽ നിന്നുമിറങ്ങി. ഇത് ജോൺ അങ്കിളിന്റെ കോട്ടേജ് അല്ല, മറ്റേതോ സ്ഥലമാണ്. ഒരു ബീച്ച് സൈഡ് റിസോർട്ട്.

അവിടെയുള്ള കാഫെറ്റീരിയയിൽ ഒരു ചായ ഓഡർ ചെയ്ത ശേഷം ഞാനൊരു ടേബിളിൽ ഇരുന്നു.

മൈര്…തല വെട്ടിപ്പുളക്കുന്ന ഫീൽ…

റെബേക്കയുടെ പൂറ് പൊതിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ഒന്ന് മയങ്ങിയെന്നത് സത്യം തന്നെ…

പക്ഷെ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ ദാ ഇവിടെ…ബെഡിൽ അന്ന…മാത്രമല്ല ആദ്യം ബോധം വന്നപ്പോൾ വേറെ ഒരു പെണ്ണിനെ കണ്ടു അതിനി ആരാണാവോ…?..

ആകെ കയ്യിലുള്ള ഫോൺ ദാ പൊട്ടിച്ചിതറി കിടക്കുന്നു..

നൂറ് നൂറ് ചോദ്യങ്ങൾ എന്റെയുള്ളിൽ പൊങ്ങി വന്നു.

“സർ ടീ…” വെയ്റ്റർ ചായ ടേബിളിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ബ്രോ…ഇന്ന് ഏതാ ദിവസം..?”

“23 സർ”

“ഡേറ്റ് അല്ല…ഡേ ..!!”

“സോറി സർ. ഫ്രൈഡേ ”

മൈര്.. ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

തിങ്കളാഴ്ച രാത്രി മുതൽ വെള്ളിയാഴ്ച രാവിലെ വരെ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ മറന്നിരിക്കുന്നു..

ഇപ്പോൾ ഏത് കാലിന്റെയിടയിൽ ആണെന്നു പോലും ഓർമ്മ വരുന്നില്ല. ഒരുമാതിരി ചൈന ടൗണിലെ മോഹൻലാലിന്റെ അവസ്ഥ.

വീണ്ടും വീണ്ടും എന്തെങ്കിലും ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും വെറും ഇരുട്ട് മാത്രമായിരുന്നു ഉത്തരം.

റൂമിൽ ചെന്ന് അന്നയെ കണ്ടാലോ എന്ന് വിചാരിച്ചു, പക്ഷെ അതിനുള്ള ധൈര്യമില്ല..

“ബ്രോ…ഇവിടെ മൊബൈൽ റിപ്പൈറിങ് ഷോപ്പ് ഉണ്ടോ..?”

അവിടെ നിന്ന സ്റ്റാഫിനോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“സർ, റിസോർട്ടിനു ഓപ്പോസിറ്റ് ഒന്നുണ്ട് “.

“താങ്ക്സ് ബ്രോ “..

ചായയുടെ കാഷ് കൊടുത്ത ശേഷം ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി നേരെ മൊബൈൽ ഷോപ്പിലേക്ക് പോയി..

കടക്കാരൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ അണ്ടി കേറിയ പൂറിൽ ഡിൽഡോ കൂടി കേറ്റിയ അവസ്ഥയിലായി…മൈര്…. ഡിസ്പ്ലേ മാറ്റണം. വൈകിട്ട് 6 ആകും തിരിച്ചു കിട്ടാൻ.. ഇപ്പോൾ 10.30.. അപ്പോൾ ഇനിയും ഉണ്ട് ടൈം. വേറെ വഴി ഇല്ലാതെ ഫോണവിടെ കൊടുത്തശേഷം അവിടെ ബീച്ച്സൈഡിൽ പോയിരുന്നു.

ഫോൺ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാമായിരുന്നു. സഹായിക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരാളുടെയും നമ്പരും ഓർമ്മ ഇല്ല…

മൈര്.. ആഹ്…എന്തായാലും ഫോൺ ശരിയാവട്ടെ…ഒന്നും നടന്നില്ലെങ്കിൽ അന്നയോട് ചെന്ന് സംസാരിക്കാം.

അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു ഇരുന്നപ്പോൾ ആണ് ആരോ എന്റെ തോളിൽ കൈ വെച്ചത്.

തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോൾ ദാ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നു.. ഒരു 6 അടി പൊക്കമുള്ള നീഗ്രോ.. ഉറച്ച ശരീരം

അവന്റെ ഒരടിക്ക് ഇല്ല ഞാൻ.

ഇംഗ്ലീഷിലുള്ള അവരുടെ സംസാരത്തിന്റെ ട്രാൻസ്ലേഷൻ ആണ്

നീഗ്രോ : ഹയ്..

ഞാൻ :-ഹ ഹ.. ഹായ് (അല്പം പേടിയോടെ ഞാൻ സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി ).

നീഗ്രോ :-ഞാൻ ഇതിലെ പോവുകയായിരുന്നു, അപ്പോഴാണ് തന്നെ കണ്ടത്.

ഞാൻ :-ഓക്കേ.

നീഗ്രോ :-ഒന്ന് സോറി പറയാമെന്നു കരുതി.

ഞാൻ :-സോറി..? എന്തിന്..?

നീഗ്രോ :-അന്ന് രാത്രി സംഭവിച്ചതിന്.. സോറി ബ്രോ.. ഞാനന്ന് കുറച്ച് കുടിച്ചിരുന്നു. സോറി. ആ പെൺകുട്ടിയോടും എന്റെ സോറി പറഞ്ഞേക്ക്.

ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ ഞാൻ കിളിപോയി നിന്നു. നല്ല കാളക്കൂറ്റൻ പോലുള്ള ഒരുവൻ വന്ന് എന്നോട് സോറി പറയുന്നു. എന്ത് മൈര്ന്..?

എന്നോട് മാപ്പും പറഞ്ഞു അവിടിരുന്ന ബൈക്കിൽ കയറി അയാൾ പോയി.

ഇനിയും കാത്തിരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല. കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് ദിവസം ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ മൈരത്തരം കാണിച്ചു വെച്ചിറ്റുണ്ട്, അത് എന്താണെന്ന് കണ്ടു പിടിച്ചേ പറ്റു.

കാഫെറ്റീരിയയിൽ നിന്ന് അന്നക്ക് കഴിക്കാൻ ബ്രേക്ഫാസ്റ്റും വാങ്ങി ഞാൻ റൂമിലേക്ക് പോയി. അവളിപ്പോഴും ഉറക്കത്തിലാണ്. ഉണർത്താൻ നിന്നില്ല. എല്ലാ കാര്യവും അറിഞ്ഞിട്ട് അവളെ കാണുന്നതാവും ഉചിതം.

“ഫോൺ കേടായി…പുറത്ത് പോയി വരാം.വൈകും ” ഇങ്ങനെ ഒരു പേപ്പറിൽ എഴുതിയവിടെ വെച്ച ശേഷം ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

വൈകുന്നേരത്തിനുള്ളിൽ ഇതിനെല്ലാം ഒരു ഉത്തരം കണ്ടെത്തണം.

ഉഫ്.. മറന്നു..ഞാൻ വാലറ്റിൽ നിന്ന് കുറച്ച് പണം കൂടി ആ കത്തിനടുത്ത് വെച്ചു. ചിലപ്പോൾ കൈയിൽ പണം ഇല്ലെങ്കിലോ..അപ്പോഴാണ് ഞാനത് ശ്രദ്ധിച്ചത്. ആ ടേബിളിൽ ഒരു കാർ കീ ഇരുപ്പുണ്ട്. ഞാൻ മറ്റൊന്നും ആലോചിചില്ല ആ കാർ കീ അങ്ങെടുത്തു.

പാർക്കിങ്ങിൽ ചെന്ന് സെൻസർ വെച്ച് നോക്കിയപ്പോൾ വണ്ടി കണ്ടു.

“മഹിന്ദ്ര താർ”

പക്ഷെ ഈ വണ്ടി ആരുടേതാണ്..? അന്നയുടേത് അല്ല..

ഞാൻ വണ്ടി തുറന്ന് rc ബുക്കെടുത്ത് നോക്കി.

” ജോൺ സാമുവൽ “.

ഹാവൂ.. ജോൺ അങ്കിളിന്റെ വണ്ടി ആണ്, പക്ഷെ അങ്കിൾ വണ്ടി കൊണ്ട് വന്നില്ലാലോ.. ആഹ്.. എന്തായാലും അങ്കിളിനെ കണ്ടാൽ ബാക്കി കാര്യമറിയാം..
(തുടരും)