എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരാശ. അവളേ കുനിച്ചു നിർത്തി കളിക്കണം. പക്ഷേ എങ്ങനെ? ചക്കിന്റെ കിറുകിറു ശബ്ദം കേട്ടാണു ഞാൻ എന്റെ ഭാവനയിൽനിന്നും ഉണർന്നത്. ചക്കു കറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അതിന്റെ പാലത്തിൽ അവൾ കയറി ചമ്പ്രം പടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ‘ മോഹനാ…വാ…ചക്കും പാലത്തേലിരിക്കാം…നല്ലരസാ…വർത്താനോം പറയാം.. ഇച്ചിരെ കഴിയുമ്പം പിണ്ണാക്കാകും….’

ഞാൻ ചക്കിനടുത്തു ചെന്നു. ചക്കുതള്ളുന്ന മുത്തുവിന്റെ കറുത്ത മസിലുകൾ തുടിച്ചു നിൽക്കുന്നു. അവന്റെ മുഖം അത്ര പ്രസന്നമല്ല. പാലത്തിൽ ഭാരമുണ്ടെങ്കിലേ എണ്ണ പെട്ടെന്ന് പിഴിഞ്ഞു കിട്ടുകയുള്ളു. ഞാൻ അടുത്തു ചെന്നപ്പോൾ അവൾ പാലത്തിന്റെ അറ്റത്തിരുന്ന വലിയ ഒരു കരിങ്കല്ല് തള്ളി താഴെയിടാൻ നോക്കി. മുത്തു സഹായിച്ചു. കല്ല് താഴെവീണു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ എന്നേ ക്ഷണിച്ചു.

തങ്കുവിനഭിമുഖമായി ഞാനും ചമ്പ്രം പടിഞ്ഞി രുന്നു. ‘ഇച്ചിരെ വേഗത്തിൽ തള്ളടാ… ‘ അവൾ മുത്തുവിനോടു പറഞ്ഞു. ‘സൂസിക്കൊ ച്ചേ…. ആ തേങ്ങാ ഒന്നെളക്കിയേ….’ തങ്കു കുട്ടിയോടു പറഞ്ഞു. ആ കുട്ടിക്കിതു പരിചയമു ണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. പതിവുകാരല്ലേ.

മുഖത്തോടുമുഖം നോക്കിയിരിക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ പരസ്പരം കൂട്ടിമുട്ടി. മുത്തു നടക്കുന്ന വട്ടം ഒരു നാലടിയോളം ദൂരത്തിലായിരുന്നു. അവനെന്റെ മുഖമേ കാണുന്നുള്ളു. തൊട്ടുമുമ്പിലിരിക്കുന്ന അവളുടെ മേൽച്ചുണ്ടില് പൊടിഞ്ഞ വിയർപ്പുതുള്ളികൾ ഇപ്പോൾ എനിക്കു വ്യക്തം. അവളുടെ മേനിയുടെ ഒരു പ്രത്യേക ഗന്ധം എനിക്കുഭവപ്പെട്ടു.