എനിക്ക് വേണം – മുതുക് കെട്ടിലിടിച്ചു വീഴുമ്പോഴും വിദ്യയെ അവൻ ചുറ്റി പിടിച്ചു ഇടിക്കാതെ കാത്തു.
അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മാറമർത്തി വീണ വിദ്യ ഒരു നിമിഷം ശ്വാസമെടുത്തു നിശ്വസിച്ചപ്പോൾ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു.

“ഡീ….വിദ്യെ……!!!”

അവളുടെ ചിരി പൂർത്തി ആയില്ല അതിനു മുന്നേ കുളപ്പടവിന് മേലെ നിന്നും ദേഷ്യം പൂണ്ട വിളികേട്ടവർ തിരിഞ്ഞു.

അവിടെ ഇരുണ്ടുമൂടിയ മുഖത്ത് കലിയിളകിയ നിലയിൽ വിമല നിന്നിരുന്നു.

“ഡാ……..വിടടാ അവളെ….”

ചീറിക്കൊണ്ട് താഴേക്ക് ഓടിയിറങ്ങിയ വിമല അപ്പോഴേക്കും പകച്ചു നിന്നിരുന്ന വിദ്യയെ രമേഷിൽ നിന്നും വലിച്ചു മാറ്റിയിരുന്നു.

“ചെറിയമ്മേ…ഞാൻ…”

പറഞ്ഞു തീരും മുന്നേ വിമലയുടെ കൈ വീശിയത് അവന്റെ കരണത് പതിഞ്ഞിരുന്നു.

“നിന്റെ ഗുണം നീ ഇവിടുത്തെ കുട്ട്യോളോട് കാണിച്ചാൽ ഇതുപോലെ ആവില്ല ഇനി ഞാൻ പെരുമാറുന്നത്….കേട്ടോടാനായേ…”

കവിളിൽ കരം പൊത്തി നിന്ന രമേഷിന് അപ്പോഴും നടക്കുന്നതെന്താണെന്നു മനസ്സിലായില്ലായിരുന്നു.

കണ്ണിൽ ഉരുണ്ടു കൂടിയ കണ്ണീരും നെഞ്ചിൽ അമർന്ന ഭാരവുമായി മിണ്ടാതെ നിൽക്കാനേ അവനു പറ്റിയുള്ളൂ. ഉള്ളുകൊണ്ട് അത്രയും തകർന്ന അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു രമേഷ്.

“നിനക്ക് ഞാൻ വെച്ചിട്ടുണ്ട് അസത്തെ….ഇങ്ങോട്ടു വാ…”

അവളുടെ കയ്യും വലിച്ചുകൊണ്ട് വിമല നടന്നു.

“….നിന്നോട് ശ്രീയെയോ രാഹുലിനെയോ കൂട്ടിപ്പോവാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ….
അല്ലേലും എങ്ങനെയാ കുറച്ചു അഹമ്മതി കൂടുതലാ പെണ്ണിന് കെട്ട് പ്രായമെത്തീന്ന് വല്ല വിചാരം വേണ്ടേ….”

പോവുന്നതിനിടയിൽ അപ്പോഴും വിമലയുടെ ശാസന ഉയർന്നു കേൾക്കാമായിരുന്നു

വിമലയുടെ കയ്യിൽ വലിഞ്ഞു നടക്കുന്നതിനിടയിൽ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ വിദ്യ കണ്ടത് അവളെ നോക്കി ജീവനറ്റപോലെ കവിളിലെ കരവും മിഴിയിലൊഴുകുന്ന കണ്ണീരുമായി എല്ലാം ഒതുക്കി നിൽക്കുന്ന രമേഷിനെ ആയിരുന്നു.

“അമ്മെ…ഞാൻ ഒന്ന് കുളിച്ചിട്ടു വരാം…”

അടുക്കളയിൽ പണി ഒട്ടൊന്നൊതുങ്ങിയതോടെ രു മുടിയഴിച്ചുകെട്ടി അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ട് നടന്നു.

കയ്യിൽ ടവ്വലും എടുത്തു ബാത്‌റൂമിൽ കയറാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോഴായിരുന്നു ജനലിലൂടെ വിമല വിദ്യയുടെ കയ്യും പിടിച്ചു വലിച്ചുകൊണ്ടുവരുന്നത് രമ കണ്ടത്…

അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അവരുടെ വിഷയം രമേഷ് ആണെന്ന് അറിഞ്ഞതോടെ രയുടെ ചെവി കൂർത്തു.

“ചെറിയമ്മ ചെയ്തത് ഒട്ടും ശെരിയായില്ല….അവൻ എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടാ….വീണപ്പോൾ ഒന്ന് താങ്ങിയതോ…”

വിദ്യ ദേഷ്യത്തോടെ വിമലയോട് കയർത്തു.

“വളർന്നു മുതിർന്ന പെണ്ണായിപ്പോയി…ഇല്ലേൽ കൈ നീട്ടി ഒന്നങ്ട് തന്നേനെ…
നിന്നോട് മുൻപും പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലേ അവനോട് കൂട്ടൊന്നും വേണ്ടാന്ന്…
നിനക്ക് എന്താ പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാവാത്തെ എന്തേലും പറ്റിയാൽ……”

“ശ്രീയേട്ടനേം രാഹുലിനേം പോലെ അല്ലെ അവനും പിന്നെന്താ…”

“എന്നെക്കൊണ്ട് കൂടുതൽ ഒന്നും നീ പറയിക്കരുത്… അവനോട് കൂടണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞാൽ കൂടണ്ട…
എനിക്കണേൽ അവനെ കാണുന്നതെ ഇഷ്ടമല്ല പിന്നെ വേറെ വഴി ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് കടിച്ചുപിടിച്ചു നിക്കുന്നതാ അതിനിടയിൽ കൂടിയാ ഇങ്ങനൊരൊന്നും…”

വിമല പല്ലു ഞെരിച്ചുകൊണ്ട് പറയുന്നത് കേട്ട രമയുടെ ഉള്ളു പൊടിഞ്ഞു.

അവർ അവിടുന്ന് മാറിയതും രമ രമേഷിനെ തേടി തൊടിയിലേക്ക് പോയി.

തോപ്പിലും മറ്റും തേടി, കാണാതെ അവൾ കുളക്കരയിൽ എത്തിയപ്പോൾ പടവിൽ കുളത്തിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടു ഇരിക്കുന്ന അവനെ കണ്ടു.

പടവുകൾ ഇറങ്ങി അവൾ അവനടുത്തേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെന്നു.

“ചേച്ചിയുടെ ജോലി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞോ…”

തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ അവൻ ചോദിച്ചത് കേട്ട രമ ഒന്ന് അമ്പരന്നു. പിന്നെ പടവിറങ്ങി അവനിരുന്ന പടവിൽ അവനോടൊപ്പം ചേർന്നിരുന്നു, അവന്റെ കയ്യിനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു അവന്റെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു.

“ഞാനാ വന്നേന്ന് നിനക്കെങ്ങനെ മനസ്സിലായി…”

“എന്നെ അന്വേഷിച്ചു ഇവിടെ വേറെ ആരും വരാനില്ലല്ലോ…”

അവന്റെ വാക്കുകളിൽ എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ തറവാട്ടിൽ അനുഭവിക്കുന്ന ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ നീറ്റൽ…
അത് അവളിലേക്കും വാക്കുകളിലൂടെ അവൻ പകർന്നപ്പോൾ അവളുടെ ഉള്ളും വിങ്ങി.

അവന്റെ മുഖത്തെ പാട് ശ്രദ്ധിച്ച രമ കവിളിൽ പിടിച്ചു തന്റെ നേരെ തിരിച്ചതും, അവന്റെ സജലങ്ങളായ മിഴികൾ കണ്ടവളുടെ ഉള്ളു നീറി.

“ഇത്….ഇത്….അവര് തല്ലിയതാണോ നിന്നെ….”

രുയുടെ കണ്ണുകളിൽ കനൽ പടർന്നു.

ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറച്ചുകൊണ്ട് എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ച രമയെ അവൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചു തന്റെ ഒപ്പം ഇരുത്തി.

“വേണ്ടേച്ചി….എനിക്ക് ഇവിടെ ഇതൊക്കെ ശീലാ.. വാക്കുകൊണ്ടുള്ളത് ഇപ്പോൾ ഒന്ന് കടന്നു കൈകൊണ്ടായി എന്നെ ഉള്ളു…”

വരണ്ട ചിരിയോടെ രമേഷ് പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ രമയുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു.

ചുവന്നു കിടന്നിരുന്ന കവിളിലെ പാടിൽ വിരൽ തണുത്ത വെള്ളത്തിൽ നനച്ചവൾ തഴുകി,
വേദനകുറക്കാൻ ഇടയ്ക്കിടെ ചെറു വാത്സല്യചുംബനങ്ങൾ നൽകി അവനെ തണുപ്പിച്ചു.

“സോറീടാ….നമ്മുക്ക് നാളെ രാവിലെ തന്നെ തിരികെ പോവാം…”

അവൻ മനസ്സിലാവാതെ അവളെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ രണ്ടു കണ്ണും ചിമ്മി അവനെ കാട്ടി വീണ്ടും അവന്റെ തോളിൽ തലചായ്ച്ചു കിടന്നു.

അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു ഒത്തിരി നേരം ഇരുന്നതിനു ശേഷമാണ് അവർ
തിരികെ തറവാട്ടിൽ എത്തിയത്.

ഉച്ചക്ക് വെട്ടി തീയിൽ വാട്ടിയ വാഴയിലയിൽ തുമ്പപ്പൂ ചോറും, അവിയലും കാളനും മൂലയിൽ ഈന്തപ്പഴം അച്ചാറും ചെമ്മീൻ പൊടി ചമ്മന്തിയും ഒഴിച്ചുകൂട്ടാൻ പുലിശ്ശേരിയുമായി ഊണ് നിരന്നു,..

കഴിക്കുമ്പോഴും അവന്റെ മുഖം വാടിയിരുന്നത് കണ്ട രമയും ചില തീരുമാനങ്ങൾ എടുത്തിരുന്നു.

“അമ്മാ…നമുക്ക് നാളെ കാലത്തേ തന്നെ തിരികെ പോവാം…”

മുറിയിൽ തുണികൾ മടക്കുകയായിരുന്ന രേവതിയുടെ അടുത്തെത്തി രമ പറഞ്ഞു.

“അതെന്തിനാ കാലത്തേ തന്നെ പോണേ…രണ്ടീസം നമ്മൾ ഇവിടെ നിക്കാൻ വന്നതല്ലേ…”

രേവതി തുണി മടക്കുന്നതിനൊപ്പം മറുപടി കൊടുത്തു.

“എങ്കിൽ നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു വന്നാൽ മതി, ഞാനും രമേഷും നാളെ രാവിലെ പോവും…..
…അമ്മ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞേക്ക്…”

മറുപടിക്ക് കാത്തു നിൽക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയ രമയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് രേവതി കണ്ണ് കാട്ടി.

“എന്താടി…എന്താ ഇപ്പോൾ പ്രശ്നം…”

“പ്രശ്നം ഒന്നുമില്ല.. ഞാനും രമേഷും നാളെ രാവിലെ ഇവിടുന്നു പോവും…
അവനെ അങ്ങനെ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഇടത്ത് ഞാനും വേണ്ട…”

കൈ വിടീച്ചു രമ രേവതിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അതോടെ പന്തികേട് തോന്നിയ രേവതി രമയെ കട്ടിലിൽ പിടിച്ചിരുത്തി കാര്യങ്ങൾ ചോദിച്ചറിഞ്ഞു.
തല്ലിയതൊന്നും രമ മനഃപൂർവ്വം പറഞ്ഞില്ല.

“ഈ…വിമല…
നിനക്ക് അവളുടെ സ്വഭാവം ഓക്കേ അറിയുന്നതല്ലേ രമേ…
ഉള്ളിൽ നിറയെ ദുഷിപ്പ് മാത്രാ…
രമേഷ് എന്നിട്ട് എന്ത് പറഞ്ഞു.”

“എന്ത് പറയാൻ അവന് ആദ്യായിട്ടൊന്നും അല്ലല്ലോ…
എങ്കിലും അവന്റെ ഉള്ളു നീറുന്നത് ഞാൻ കണ്ടതാ…
അതോണ്ട് ഇനീം ഒളിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കുത്തു വാക്കു കേൾപ്പിക്കാനും കേൾക്കാനും അവനെ ഞാൻ ഇനി ഇവിടെ നിർത്തില്ല….അമ്മ അച്ഛൻ വരുമ്പോൾ പറഞ്ഞാൽ മതി.”

രമയുടെ വാക്കുകളിലെ ഉറപ്പ് മനസിലാക്കിയ രേവതി തലകുലുക്കി ഇരുന്നതെ ഉള്ളൂ.

പിറ്റേന്ന് രമയും രമേഷും ഇറങ്ങിയപ്പോൾ അവരോടൊപ്പം ദേവനും രേവതിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.

തിങ്കൾ രാവിലെ…

“ടാ… കഴിഞ്ഞില്ലെ…വേഗം ഇറങ്ങാൻ നോക്കിയേ രമക്ക് ലേറ്റ് ആവും…”

മുകളിലേക്ക് നോക്കി കോളേജിൽ പോവാൻ വേണ്ടി രമേഷിനെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് രേവതി ഒച്ചയിട്ടു.

ടിഫിൻ ഹാൻഡ് ബാഗിലേക്ക് വച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന രമ രേവതിയെ നോക്കി
ചിരിച്ചപ്പോൾ രേവതി ഒന്ന് കണ്ണിറുക്കി കാട്ടി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

കടും നിലയിൽ ചെക്കുകളുള്ള ഷർട്ടും ആഷ് ജീൻസും ഇട്ടുകൊണ്ട് അപ്പോഴേക്കും രമേഷ്യം താഴെ എത്തി.
നീളൻ മുടി കോതിയിണക്കി താഴെക്കെത്തിയ രമേഷ് താഴെ ഇരുന്ന രമയെ നോക്കി ചിരിച്ചു.

“എന്തിനാ അമ്മെ ഇങ്ങനെ ഒച്ച ഇടുന്നെ…
ചേച്ചിക്ക് സമയം ആയിട്ടില്ലല്ലോ…പിന്നെന്താ…”

ഈർഷയോടെ രമേഷ് അടുക്കളയിലേക്ക് കണ്ണെറിഞ്ഞു.

“ഓഹ് ചെക്കൻ ഫസ്റ്റ് ഡേ തന്നെ വൈകണ്ടല്ലോ എന്ന് കരുതീട്ടാ…”

വൈകാതെ രമയോടൊപ്പം രമേഷ് ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു തുടങ്ങി,
മറൂൺ സാരി കാറ്റിൽ പടർത്തിയും പിടിച്ചടക്കിയും അവന്റെ ചാരെ രമയും നടന്നു.

അലസമായി ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചു നടക്കുന്ന രമേഷിനെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്കവൾ കണ്ണ് നീട്ടി നോക്കി.

“ടെൻഷൻ ഉണ്ടോടാ…”

“ഏഹ്…”

“ഫസ്റ്റ് ഡേ അല്ലെ ടെൻഷൻ ഉണ്ടോന്നു…???”

“ഏയ്…എനിക്ക് ടെൻഷൻ ഒന്നൂല്ല…”

പറയുന്നതിനൊപ്പം രമേഷ് മുഖത്തൊരു ചിരി വരുത്തി.

“ഡാ…ടെൻഷൻ ഒന്നും വേണ്ടാട്ടോ….ഇപ്പോൾ പഴേ സ്കൂൾ കുട്ടിയൊന്നുമല്ല.. ഒത്ത ചെക്കനായി…
അച്ഛൻ ഇടയ്ക്ക് ഇടയ്ക്ക് പറയുന്ന പോലെ എന്നെ നോക്കേണ്ട പ്രായം ഒക്കെ ആയി…അതോണ്ട് കുറച്ചു തന്റേടം ഒക്കെ ആവാട്ടോ…”

അവന്റെ കയിൽ കൊരുത്തു രമ അവന്റെ തോളിൽ ഇടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

എന്നോ തേച്ചു വച്ച പെയ്‌ന്റിന്റെ അവശിഷ്ടം പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്ന കാലപ്പഴക്കം കൊണ്ട് ഒന്ന് ഇടിഞ്ഞു താഴ്ന്ന ബസ് സ്റ്റോപ്പിന്റെ ഓരത്തായി അവർ നിന്നു.

അവന്റെ കയ്യും കൊരുത്തു അവനോടു മിണ്ടിയും പറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന മമയിൽ ആയിരുന്നു സ്റ്റോപ്പിലെ ആണുങ്ങളുടെ കണ്ണ്,
അത് കണ്ട രമേഷ് അവളെ തന്റെ മറയിലേക്ക് നിർത്തി.
അതോടെ കൂർത്ത കണ്ണുകൾ ദർശന സുഖം തേടി മറ്റു തരുണികളിലേക്ക് യാത്രയായി.

കോളേജിലേക്കും സ്കൂളിലേക്കും ജോലിക്കും പോവാനായി ഒട്ടൊരു തിരക്ക് സ്റ്റോപ്പിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റി ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ, കാഴ്ചയ്ക്ക് അവർക്ക് പഞ്ഞമുണ്ടായിരുന്നില്ല.

കോളേജ് പ്രായം തോന്നിച്ച ചില സുന്ദരികളുടെ കണ്ണേറ് ഇടയ്ക്കിടെ രമേഷിലേക്കും നീളുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവൻ അത് കണ്ടില്ലെങ്കിലും ഇടംകണ്ണുകൊണ്ട് രമയത് കണ്ടു ചിരിച്ചു.

അല്പം കഴിഞ്ഞതും രമയുടെ ബാങ്ക് വഴി പോവുന്ന ബസ് വന്നപ്പോൾ അവൾ കയറി…
മുകളിലെ കമ്പിയിൽ പിടിച്ചു നിന്ന് തല ജനലിലേക്ക് നീട്ടി രമേഷിനവൾ കൈകാട്ടി.

തൊട്ടു പിറകിൽ അവനു പോകാനുള്ള കോളേജ് ബസും എത്തിയിരുന്നു.

സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്നിരുന്ന ഒന്ന് രണ്ടു കുട്ടികളും അതെ ബസിൽ കയറി.
ഒടുവിൽ അവനും കയറി,
ജനാലയോട് ചേർന്നുള്ള സീറ്റിൽ അവൻ സ്ഥലം പിടിച്ചു.

ബസിൽ പലയിടത്തായി കുറച്ചു കുട്ടികളെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.
കാറ്റു തഴുകിഇറങ്ങുന്ന സുഖത്തിൽ അവൻ തന്റെ യാത്ര തുടങ്ങി. [ തുടരും ]