“ഏറ്റവും മുകളിലത്തെ ഫ്ലോർ ആണ് മോളെ. സ്യൂട്ടൊക്കെ ഇവിടെയാണ്. കടലിലേക്ക് നല്ല വ്യൂ ആണ്”, ജാക്സൺ പറഞ്ഞു.

അല്പം നടന്നു ഇടത്തോട്ട് പോയി രണ്ടാമത്തെ ഡോർ. കാർഡ് കാണിച്ചു ഓപ്പൺ ചെയ്യുന്നത് അനാമിക നോക്കി നിന്നു. കീ ഒന്നും വേണ്ടേ? ഓട്ടോമാറ്റിക് സെൻസർ ആണെന്ന് പണ്ട് ഒരു ഫ്രണ്ട് പറഞ്ഞത് ഓർമ്മ വന്നു.

ജാക്സൺ കേറിയ പുറകെ അനാമികയും ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. കാർഡ് ഭിത്തിയിൽ ഒരു ഹോൾഡറിൽ ഇട്ടപ്പോൾ റൂമിൽ ലൈറ്റ് തെളിഞ്ഞു. ലിവിങ് റൂം ആണ് ആദ്യം. ഏസിയുടെ തണുപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

“മോൾ ഇരിക്ക്. ആ ബാഗ് ഇങ്ങോട്ടു വെച്ചോ”.

ജാക്സൺ പറഞ്ഞപ്പോൾ അനാമിക ബാഗ് ഒരു സോഫയിൽ വെച്ച് അവിടെ തന്നെയിരുന്നു.

“ഈ ബ്ളാക്ക് ചുരിദാർ മോൾക്ക് നല്ലതു പോലെ ചേരും. ഫോട്ടോയിൽ കണ്ടതിനേക്കാൾ സുന്ദരിയാ മോൾ”.

ജാക്സൺ പറഞ്ഞപ്പോൾ അനാമിക നാണിച്ചുപോയി.

“ആ, മുട്ടായി കയ്യോടെ തന്നേക്കാം”.

ജാക്സൺ പറഞ്ഞിട്ട് ഒരു ഹാൻഡ്ബാഗ് എടുത്തു ടീപ്പോയിൽ വെച്ചു തുറന്നു. അതിലോട്ടു നോക്കിയാ അനാമിക ഞെട്ടി. ഒരു ബാഗ് നിറയെ മുഠായി. അതും പലതരം. കണ്ടിട്ടും കേട്ടിട്ടും ഇല്ലാത്ത തരം. അവളുടെ കിളിപോയി.

“എന്താ മോളെ? ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ?”, ജാക്സൺ ചോദിച്ചു.

“അല്ല, അങ്കിൾ ഞാൻ.. മുഠായി..ഇത്..ഞാൻ അങ്ങനെ ഒന്നും”,അനാമിക മുഴുവൻ പൂർത്തിയാക്കിയില്ല.